Ένα golden boy στο Ταμείο Ανεργίας!

Το παρακάτω mail μου το έστειλε ένας αναγνώστης του newsbomb.gr. Ένα "golden boy" όπως αυτοχαρακτηρίζεται που μέσα σε λίγους μήνες είδε τη ζωή του να "έρχεται τούμπα" και να τον οδηγεί από "τη χλιδή στο ταμείο ανεργίας". Τα πλήρη στοιχεία του είναι στη διάθεσή μου, αλλά όπως θα διαβάσετε στο τέλος της επιστολής του, υπάρχει ιδιαίτερος λόγος για τη μη δημοσιοποίησή τους.

κ. Χαρδαβέλλα,

Είμαι 48 ετών και άνεργος! Τελείωσα τη Σχολή Χημικών Μηχανικών του Ε.Μ.Πολυτεχνείου με πτυχίο 8,5, πριν από 22 χρόνια. Βρήκα αμέσως δουλειά και στα 40 μου έφτασα να εργάζομαι ως διευθύνων σύμβουλος, σε μία από τις μεγάλες βιομηχανίες της χώρας.

Για χρόνια ολόκληρα είχα την πεποίθηση ότι "εμείς οι πτυχιούχοι, είμαστε μία ιδιαίτερη κάστα ανθρώπων", αντιμετώπιζα τους υφισταμένους μου ως "εργαζόμενους β' ταχύτητας", ζούσα μία ζωή πλούσια σε υλικές απολαύσεις, απολάμβανα της "φιλίας" εκλεκτών προσωπικοτήτων της ελληνικής οικονομικής ελίτ! Ήμουν ένα κλασσικό "golden boy" και ήμουν περήφανος για αυτό! Ο ηλίθιος!!!

Τον Σεπτέμβρη του 2010 - ημέρα Τετάρτη, 8 του μηνός - έλαβα ένα sms στο τελευταίας τεχνολογίας κινητό μου. Με ενημέρωνε ότι "λόγω οικονομικών περικοπών, η επιχείρηση είναι υποχρεωμένη να μου ανακοινώσει την απόλυσή μου. Επικοινωνήστε με τη διεύθυνση προσωπικού για περισσότερες λεπτομέρειες"!

Θα προσπεράσω το διαδικαστικό κομμάτι, λέγοντας μόνο ότι η φράση "μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι", είναι πολύ μικρή για να περιγράψει αυτό που μου συνέβει... Ακολούθησε μία περίοδος άρνησης και θρήνου- όπως σε κάθε "θάνατο".

Στην αρχή είχα θυμό! "Θα σας δείξω εγώ ποιός είμαι! Θα με βρείτε απέναντί σας, θα δουλέψω στον μεγαλύτερο ανταγωνιστή σας και θα δείτε τι χάσατε. Εμένα δεν με απολύει κανείς"!

Όταν ήρθαν οι -δεκάδες!- αρνήσεις για δουλειά, ένιωσα ντροπή! Έλεγα ψέμματα σε όλους ότι παραιτήθηκα, ότι μελετάω διάφορες προτάσεις που μου έχουν γίνει, ότι στις περιόδους κρίσεις "εμείς τα καλά στελέχη πρέπει να κάνουμε αντεπίθεση" και διάφορες τέτοιες παπάρες! Ψέμματα στη γυναίκα μου, στα δύο μας παιδιά, στους φίλους, στους συναδέλφους, τους συγγενείς, στην ίδια μου τη μάνα!

Την αποζημίωση από την προηγούμενη δουλειά, συμφωνήσαμε με την σύζυγό μου να την κρατήσουμε για να συνεχίσουν τα δύο παιδιά μας να φοιτούν στο "ακριβότερο σχολείο της Ελλάδας", εκεί που πηγαίνουν όλα τα παιδιά "των λίγων και εκλεκτών". Ο μισθός της γυναίκας μου, δεν έφτανε ούτε καν για τη δόση του στεγαστικού δανείου. Ο λογαριασμός μας στην τράπεζα, άρχισε ταχύτατα να αδειάζει.

Κι εγώ, πέρασα πλέον στην φάση της μελαγχολίας! Σκοτάδι παντού! Και μοναξιά! Ο κοινωνικός περίγυρος, στην κυριολεξία εξαφανίστηκε! Ακόμη και το ρημάδι το τηλέφωνο, σταμάτησε να χτυπάει! Δυο τρεις φορές, τηλεφώνησα εγώ ο ίδιος από το σταθερό στο κινητό μου για να βεβαιωθώ ότι δεν είχε βλάβη. Όχι. Η συσκευή δεν είχε βλάβη. Εγώ είχα κάτι που με έκανε πλέον ανεπιθύμητο από όλους": την ταμπέλα "άνεργος"!

Σημερα, 8 Φεβρουαρίου "γιορτάζω" πέντε μήνες στην ανεργία. 153 μέρες! Και σκέφτομαι πως πρέπει να περάσω στο επόμενο στάδιο του πένθους. Την παραδοχή! Δεν το έχω πει ακόμη σε κανέναν, αλλά ήδη ετοιμάζομαι να περάσω μία βολτα από το Ταμείο Ανεργίας. Διάβασα σε μία εφημερίδα ότι πλέον τα "golden boys" συχνάζουν εκεί! Του ιδιωτικού βεβαίως τομέα, γιατί του δημοσίου συνεχίζουν να ζουν μέσα στο χρυσάφι τους! Κάτι έμαθα για 450 ευρώ. Δεν ξέρω αν τελικά θα είναι τόσα. Ένα ποσό που κάποτε περιφρονούσα, αλλά σήμερα θα στηθώ με χαρά στην ουρά για να το πάρω!

Αυτό με έκανε να σας γράψω αυτό το γράμμα. Σκέφτηκα ότι ο τίτλος "Ενα golden boy στο Ταμείο Ανεργίας", θα ήταν ό,τι πρέπει για τη στήλη σας! Αυτά...

Είμαι ο Λ.Ψ. και είμαι άνεργος

Υ.Γ. Μην αναφέρεται σας παρακαλώ τα στοιχεία μου. Όχι, δεν ντρέπομαι πια. Αλλά τόσους μήνες στο σπίτι, έχω γίνει ειδικός στο "τί πουλάει" στην τηλέοραση. Και φοβάμαι ότι η δική μου περίπτωση είναι "λουκούμι" για όλες τις τηλεοπτικές ζώνες: από τα πρωϊνά μέχρι τα μεσημεριανάδικα και από τις εκπομπές έρευνας μέχρις εκείνες που εμπορεύονται "ποιότητα". Ας μην γίνω λοιπόν ακόμη τηλεοπτικός αστέρας. Το φυλάω για την περιπτωση που οργανωθεί το πρώτο reality για ανέργους! Εκεί μάλλον θα δηλώσω συμμετοχή. Και κάτι μου λέει ότι θα έχω μεγάλο ανταγωνισμό!