ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

45 χρόνια μετά

45 χρόνια μετά

Στις 21 Απριλίου του 1967, υπήρξε η 18η στρατιωτική παρέμβαση του 20ου αιώνα στην Ελλάδα.

Μια ομάδα συνταγματαρχών ανέλαβε , με εκτροπή την διοίκηση της χώρας. Αξιοποίησε την αστάθεια, τη ρευστότητα, την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να δώσει σοβαρές λύσεις διακυβέρνησης, τη διαφθορά. Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται στην ίδια θέση, αλλά εκτροπές και παρεμβάσεις δεν κάνουν πλέον οι στρατιωτικοί αλλά οι τραπεζίτες.

Σε δύο εβδομάδες έχουμε εκλογές. Οι εκτιμήσεις στους διεθνείς οικονομικούς κύκλους είναι ότι και να γίνει δεν θα αλλάξει τίποτα. Στο εσωτερικό υπάρχει κινητικότητα. Μια βεντάλια από καινούργια κόμματα ή ισχυροποιούμενα παλαιότερα, τόσο στα δεξιά όσο και στα αριστερά κάνουν την εμφάνιση τους. Για πολλούς την τελευταία 20ετια , το πρόβλημα ήταν ο δικομματισμός, όπως αυτός οριζόταν από την εναλλαγή στην εξουσία , με αναλογία 2/3 έναντι 1/3, του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ αντίστοιχα. Την επόμενη μέρα των εκλογών όποια και αν είναι η σύνθεση της κυβέρνησης, σημασία θα έχει η σύνθεση του Κοινοβουλίου. Θα υπάρξει αυτός ο πολυκομματισμός που βρίσκουν στην έρευνα τους οι δημοσκόποι; Θα επιβεβαιωθεί το τέλος της κυριαρχίας των 4-5 κομμάτων , στην παρουσία των οποίων στηριζόταν ουσιαστικά ο δικομματισμός;

Στην ουσία ο δικομματισμός ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ έχει καταρρεύσει. Μάλιστα οι επικεφαλής των τέως πλέον κομμάτων εξουσίας, σε ρόλο νέου Γκιζίκη, παρέδωσαν στα τέλη Νοεμβρίου τη διακυβέρνηση της χώρας στον εκπρόσωπο της Τρόικας και των τραπεζιτών Παπαδήμο. Σε κυβερνητικό επίπεδο η εκτροπή θα συνεχισθεί και με την ανάληψη της διαχείρισης της χώρας από τα πολιτικά κόμματα, αφού το βασικό εργαλείο βρίσκεται στο Μνημόνιο 2, που ψηφίσθηκε με 199 βουλευτές. Είναι δηλαδή μια εκτροπή , νομιμοποιημένη από το παρόν Κοινοβούλιο. Η σύνθεση όμως του επόμενου Κοινοβουλίου μπορεί να είναι διαφορετική. Οι μνημονιακές δυνάμεις να επικρατούν ως πλειοψηφία των αντιμνημονιακών.

Το στοίχημα των πραξικοπηματιών της εθνικής και συνταγματικής τάξης που υπό τις εντολές της Τρόικας , της ευρωπαϊκής υπερδομής του Βερολίνου και των τραπεζιτών ετοιμάζονται να αναλάβουν στις 7 Μαΐου ή λίγες μέρες μετά, μέσω διαβουλεύσεων και εκβιαστικών διλημμάτων περί χρεοκοπίας, είναι να έχουν μια πλειοψηφία στο επόμενο Κοινοβούλιο της τάξης των 181 βουλευτών. Γιατί; Για να φτιάξουν το νέο υπέρτατο νόμο, το νέο Σύνταγμα , της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας στην Ελλάδα. Το πρώτο σε χώρα-περιοχή υποτελή της γερμανικής Ευρώπης , στη ζώνη του ευρώ. Όλα τα άλλα , κατά κάποιο τρόπο είναι προδιαγεγραμμένα. Το σημαντικό είναι η Αναθεώρηση του Συντάγματος, που ήδη από τις προηγούμενες αναθεωρήσεις , με την ενεργό συμμετοχή και πρωτοβουλία Βενιζέλου , έχει καταντήσει «κουρελόχαρτο».

Η αλλαγή του όμως , με τους όρους που προδιαγράφονται είναι σημαντική , γιατί η εκτροπή θα γίνει νόμος και θα σταθεροποιηθεί, διώκοντας συστημικά όσους αρνούνται την Γερμανική Ευρώπη και την κατοχή της Ελλάδας από τους μηχανισμούς της. Επιπλέον δεν θα μπορεί να υπάρξει ακύρωση των επαίσχυντων deal, που εξελίσσονται με την απεθνικοποίηση και απώλεια της δημόσιας και των ιδιωτικών περιουσιών των Ελλήνων. Το νέο Σύνταγμα θα κατοχυρώσει την εκτροπή, που πριν από μήνες έχει συντελεσθεί.

Άρα ο στόχος των αντιμνημονιακών δυνάμεων δεν μπορεί να είναι σε μία πρώτη φάση να αναλάβουν την διακυβέρνηση και την εξουσία. Ο δρόμος έχει ναρκοθετηθεί με τα Μνημόνια. Η ανατροπή της εθνικής κατοχής από την Ευρώπη του Βερολίνου και των Βρυξελλών και του πλιάτσικου που επιχειρούν οι τραπεζίτες δεν θα έλθει σε μια πρώτη φάση από την κατάληψη του Μαξίμου ή του προεδρικού, που κατοικοεδρεύει ο πιστός θεράπων των συμφερόντων του Βερολίνου, Παπούλιας.

Η πρώτη φάση των όποιων εξελίξεων θα είναι η εγκαθίδρυση και η κυριαρχία των αντιμνημονιακών δυνάμεων , στο Κοινοβούλιο. Ο σωρευτικός συσχετισμός του ελέγχου του 55%, της δύναμης του Κοινοβουλίου και η αναστροφή της Αναθεώρησης του Συντάγματος, που θα επιχειρήσουν οι «φραγκολεβαντίνοι» , φεντεραλιστές- «γερμανοτσολιάδες» του «μεσαίου χώρου» (ΠΑΣΟΚ+Ν.Δ) του σε κατάρρευση δικομματισμού.

Στην πρώτη φάση δηλαδή οι δυνάμεις που επιζητούν την εθνική και κοινωνική αποκατάσταση, θα πρέπει από τους δρόμους των «αγανακτισμένων» και τις πλατείες των χημικών , να περάσουν στο Κοινοβούλιο. Θα είναι η πρώτη νίκη, στη συνέχεια και με τις συνθήκες να εξελίσσουν την ιστορία , θα δοθεί η ευκαιρία ή θα προκύψει η μαζική ισοπεδωτική κινητοποίηση, που θα επιτρέψει την ανακατάληψη της εξουσίας από τις εθνικές δυνάμεις της Δεξιάς και της Αριστεράς, η συγκρότηση μιας Συντακτικής και όχι Αναθεωρητικής Συνέλευσης και ένα νέο Σύνταγμα , «εθνικό συμβόλαιο» για το μέλλον των Ελλήνων. Στην τρίτη φάση , η ίδια η εκδοχή του πολιτεύματος της Ελλάδας, όπως εκφράζεται από τον ανώτατο άρχοντα, τον εγγυητή του Έθνους, της Ελευθερίας και της Ευημερίας , θα κατοχυρώσει την απελευθέρωση από τα Μνημόνια και τις Τρόικες, δικάζοντας τους επίορκους πολιτικούς , κρατικούς λειτουργούς και τεχνοκράτες-αξιωματούχους, αλλά και τους διεφθαρμένους επιχειρηματίες, τραπεζίτες, εκδότες, καταργώντας με τον τρόπο αυτό τα δεδικασμένα της εκτροπής , που συντελείται σε βάρος του Ελληνισμού.