Δικός μου άνθρωπος μέσα στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ από χθες μου μιλάει για ένα λαϊκό κομμωτήριο, για μία παρέα από Κατίνες της γειτονιάς που μαλλιοτραβιούνται μεταξύ τους, περιγράφοντάς μου την κατάσταση που επικρατεί μέσα στους 153 βουλευτές της κυβέρνησης.
Απίστευτα, απερίγραπτα γεγονότα που αποκαλύπτουν την ασημαντότητα των περισσότερων μου περιγράφουν κάποιοι παλιοί σύντροφοι μέσα στο σαραβαλιασμένο πια κίνημα, όπου μικρο-ομάδες πολιτικών πλακώνονται μεταξύ τους και πιέζουν τον Παπανδρέου για την επιλογή του μεταβατικού πρωθυπουργού.
Οι Βενιζελικοί δεν ήθελαν Παπαδήμο και Κακλαμάνη, γιατί φοβούνται κυρίως με τον πρώτο δημιουργείται ένας νέος πολιτικός πόλος που αποδυναμώνει την αρχηγική παρουσία του μέγιστου Βαγγέλη μέσα στο ΠΑΣΟΚ.
Οι Παπανδρεϊκοί (Καστανίδης, Παπουτσής, Χρυσοχοϊδης και λοιποί συγγενείς) θέλουν πάρα πολύ τον Πετσάλνικο για πρωθυπουργό, πιστεύοντας ότι είναι του χεριού τους και ακίνδυνος, αλλά δεν θέλανε τον Βενιζέλο γιατί φοβούνται ότι αργότερα θα μπορούσε να αρπάξει μέσα στο κόμμα την ηγεσία από τον Παπανδρέου.
Υπάρχει και η γνωστή Τρόικα, (Λοβέρδος-Διαμαντοπούλου- Ραγκούσης) που θέλουν Παπαδήμο προσβλέποντας σε μία κάθετη αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στις προσεχείς εκλογές με τον Παπαδήμο να παίζει πρωτεύοντα ρόλο και τους ίδιους να τον στηρίζουν.
Όλα αυτά όμως μέσα σε μία ατμόσφαιρα κομμωτηρίου της γειτονιάς και «κατινισμού» με συζητήσεις – μαλλιοτραβήγματα που υποβαθμίζουν και την ιδιότητα του βουλευτής και την πολιτική ιστορία ορισμένων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ.
