Ν. Πορτοκάλογλου: Από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα...

του Αντώνη Ανδρικάκη

Αυτόν το στίχο ο Νίκος Πορτοκάλογλου τον έγραψε το 1993 και με έναν απροσδόκητο τρόπο ήρθε πάλι στην επικαιρότητα και το τον τραγουδούν τα νέα παιδιά. «Το δίλημμα των νέων είναι αν θα φύγουν ή θα μείνουν», λέει στο newsbomb.gr και συνεχίζει: «Και ενώ εμείς παροτρύνουμε τα παιδιά να φύγουν να γλιτώσουν από αυτό το μπάχαλο, εκείνα θέλουν να μείνουν και να γίνουν μέρος της λύσης».

Τριάντα χρόνια τώρα μας έχει χαρίσει σημαντικές στιγμές με τη μουσική του, ενώ οι στίχοι του αποδεικνύονται διαχρονικοί. Το 1986 έγραψε το τραγούδι «Βγαίνουμε από το τούνελ» και του το θυμίζω. «Και τότε ήταν μια σκοτεινή εποχή. Μια εποχή διαψεύσεων. Η δεύτερη τετραετία του ΠΑΣΟΚ. Η αρχή των σκανδάλων. Ήταν μια εποχή που είχε ζόρια. Γι’ αυτό έγραφα αισιόδοξα τραγούδια. Τον στίχο «από πείσμα και τρέλα θα ζω, σε τούτη τη χώρα ώσπου να βρω νερό», τον έγραψα σε καλές εποχές. Είμαι ανάποδος άνθρωπος. Τα αιχμηρά, τα πονεμένα τραγούδια τα ‘χω γράψει σε εποχές ευημερίας».

Αφορμή για την κουβέντα μας είναι το βιβλίο του που κυκλοφόρησε πρόσφατα και έχει τον τίτλο «ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΡΝΤΑ». Αυτοδίδακτος μουσικός ο ίδιος ένοιωσε την ανάγκη να βγάλει τα τραγούδια σε μορφή που κάποιος μπορεί να τα παίξει μόνος του. «Έμαθα να παίζω κιθάρα «λιώνοντας» τα παλιά βινύλια όλων αυτών που θεωρώ δασκάλους μου. Από τους BEATLES, τον DYLAN και τον COHEN, μέχρι τον ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ, τον ΤΣΙΤΣΑΝΗ, τον ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟ και άλλους».

Πιστεύει πως όλα μπορεί να αλλάξουν, θα μείνει όμως αναλλοίωτη η δύναμη της μουσικής και η ανάγκη του κόσμου για επαφή. «Γράφω καινούργια τραγούδια. Δεν είναι απαραίτητο σε τέτοιες εποχές να κάνουμε κοινωνιολογική ανάλυση. Γράφω πάντα ενστικτωδώς. Γράφω με την καρδιά μου».

Τέλος μου λέει τον στίχο από ένα καινούργιο του τραγούδι που είναι τρυφερός και όπως πάντα απρόβλεπτος.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΝ.