Ογδόντα ετών κωδωνοκρούστρια!

Το χαρμόσυνο μήνυμα της γέννησης του Θεανθρώπου μεταφέρει εδώ και 27 χρόνια στους κατοίκους της βουλγαρικής πρωτεύουσας η 81χρονη, πλέον, Μαρία Ζάμποβα, που αν και καθηγήτρια μαθηματικών, κατάφερε να συνδυάσει τις θετικές επιστήμες με την πίστη και έγινε, ίσως, μία από τις λίγες γυναίκες που φέρουν τον "τίτλο" του κωδωνοκρούστη!

Η. Ζάμποβα, ξέρει τον καθεδρικό ναό του Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι, στη Σόφια, "απ΄έξω και ανακατωτά", αφού σχεδόν μια 30ετία, βρίσκεται στο καμπαναριό, καθημερινά, για να δώσει "ζωή" στις καμπάνες, οι οποίες - κατά σύμπτωση - κατασκευάστηκαν, την ημέρα των γενεθλίων της στις 26 Μαίου του 1911.

Ανεβαίνοντας 220 σκαλιά, κάθε ημέρα, τραβά τα σχοινιά από τις καμπάνες και δίνει το "ρυθμό" για τουλάχιστον τρεις ώρες κωδωνοκρουσιών.

Αν και ο κρύος άνεμος "χτυπά" το ρυτιδιασμένο πρόσωπό της, εκείνη, δεν πτοείται και συνεχίζει το έργο της και ''εξομολογείται'' ότι η δουλειά του κωδωνοκρούστη είναι απαιτητική, αλλά τα καταφέρνει, διότι - όπως λέει - ο Θεός της δίνει δύναμη. Η 81χρονη γυναίκα, μοιάζει με καπετάνιο, που παρά τη θύελλα, κρατά με δύναμη το τιμόνι του πλοίου και ατενίζει τον ορίζοντα για να βρει το φάρο που θα σώσει το "σκαρί" του.

Στη διάρκεια μεγάλων εορτών, όπως των Χριστουγέννων, η κ. Ζάμποβα ανεβαίνει τουλάχιστον τρεις φορές την ημέρα τα 220 σκαλιά για να φθάσει στο καμπαναριό και να δώσει "ζωή" στις καμπάνες, να της κάνει να ακουστούν, για περισσότερες από 3 ώρες, σε όλη τη Σόφια και να μεταφέρουν - σε όλο τον κόσμο -το μήνυμα της αγάπης.

"Οι καμπάνες μου δίνουν πνευματική δύναμη. Είμαι υγιής, πέτυχα όλα όσα ήθελα στη ζωή μου και είμαι ευλογημένη, διότι έχω μια υπέροχη οικογένεια, τα δέκα μου παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά μου, που είναι κοντά μου", δήλωσε η κα. Ζάμποβα.

Αν και η διαδικασία της κωδωνοκρουσίας συνδέθηκε σε ορισμένες λαϊκές δοξασίες με πράξεις αυτό - απομόνωσης, η κα. Ζάμποβα επαναπροσδιορίζει την κωδωνοκρουσία λέγοντας ότι είναι αναζωογονητική, κυρίως για το πνεύμα.