Τρώνε ποντίκια για να επιβιώσουν…

«Φρικιαστικές» χαρακτηρίζει η Διεθνής Αμνηστία τις συνθήκες στις οποίες κρατούνται περίπου 200.000 άτομα στα στρατόπεδα εργασίας στη Βόρεια Κορέα, τα οποία έχουν αυξηθεί σε μέγεθος και αριθμό τα τελευταία δέκα χρόνια.

Οι κρατούμενοι παρακολουθούν τις εκτελέσεις των συγκρατουμένων τους και τρέφονται με ποντίκια για να επιβιώσουν, αναφέρεται σε έκθεση της οργάνωσης για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που βασίζεται σε δορυφορικές λήψεις και μαρτυρίες πρώην κρατουμένων που διέφυγαν από τη Βόρεια Κορέα.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες αυτές, οι κρατούμενοι εξαναγκάζονται να εργάζονται σε συνθήκες δουλείας και συχνά υποβάλλονται σε βασανιστήρια και απάνθρωπη μεταχείριση.

Όλοι οι κρατούμενοι των στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας του Γιοντόκ, στην επαρχία του Νότιου Χαμκιόνγκ υποχρεώνονταν να παρακολουθούν δημόσιες εκτελέσεις.

Η σύγκριση των σημερινών δορυφορικών φωτογραφιών με αντίστοιχες του 2001 δείχνουν αύξηση του μεγέθους και του αριθμού των στρατοπέδων εργασίας στη Βόρεια Κορέα, σύμφωνα με την έκθεση.

"Η Βόρεια Κορέα μοιάζει να ετοιμάζεται για την έλευση ενός νέου ηγέτη, του Κιμ Γιονγκ-ουν και για μία περίοδο αστάθειας. Μεγάλη ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι τα στρατόπεδα εργασίας μοιάζουν να επεκτείνονται", δήλωσε ο διευθυντής της Διεθνούς Αμνηστίας για την περιοχής Ασίας-Ειρηνικού Σαμ Ζαρίφι.

Ο Κιμ Γιονγκ-Ουν, που είναι ηλικίας κάτω των 30 ετών, θεωρείται ως πιθανός διάδοχος.

Στο στρατόπεδο του Κουανλίσο 15, χιλιάδες άνθρωποι κρατούνται διότι θεωρούνται ένοχοι χωρίς αποδείξεις ή διότι κάποιος συγγενής τους βρίσκεται επίσης στη φυλακή. Πολλοί είναι αυτοί που αγνοούν τους λόγους της φυλάκισής τους.

Ο Τζονγκ Κιουντζίλ, κρατούμενος στο στρατόπεδο του Γιοντόκ από το 2000 μέχρι τι 2003 διηγείται ότι η εργάσιμη ημέρα ξεκινά στις 04.00 το πρωί και τελειώνει στις 20.00. Ακολουθεί μία δίωρη ιδεολογική επανεκπαίδευση.

Οι αρχές των στρατοπέδων χρησιμοποιούν "κελιά βασανιστηρίων", μικρά δωμάτια όπου ο κρατούμενος δεν μπορεί να ξαπλώσει ή να σταθεί όρθιος. Οι κρατούμενοι παραμένουν σε αυτά για διάστημα τουλάχιστον μίας εβδομάδας, αλλά στην έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας αναφέρεται η περίπτωση ενός παιδιού που έζησε εκεί επί οκτώ μήνες.