Η προφητεία του Αγαθάγγελου που... δεν υπάρχει: «Πότε θα μεγαλώσει η Ελλάς; Η ώρα πλησιάζει!»

«Οι προφητείες του είχαν χαθεί και βρέθηκαν στο Μιλάνο το 1555, τις οποίες μετέφρασε στα ιταλικά ο μοναχός Ιάκωβος ο Παλαιώτης που ανήκε στην τάξη του Αγίου Βενεδίκτου. Το 1751 τις μετέφρασε στα ελληνικά ο επίσκοπος Πολυανής και Βαρδάρων Θεόκλειτος ο Πολυειδής. Οι προφητείες του αρχίζουν με αυτά που επρόκειτο να συμβούν στο Βυζάντιο. Έγραψε ο Αγαθάγγελος: Κωνσταντίνος θα ιδρύσει και Κωνσταντίνος θα χάσει το Βυζαντινό Βασίλειο της Ανατολής».

Αυτά και διάφορα άλλα παρεμφερή αναφέρονται σε ανάρτηση που αναδημοσίευσε το newsbomb.gr από το iEllada.gr

Ποια είναι η αλήθεια για τον... Αγαθάγγελο;

Οι «προφητείες» του (ανύπαρκτου ως πρόσωπο) Αγαθάγγελου είναι το πιο διαδεδομένο κείμενο ολόκληρης της χρησμολογικής παράδοσης, που μετρά ήδη πάνω από 2,5 αιώνες ιστορίας.

Η επιλογή του ονόματος του Αγαθάγγελου (αγαθή αγγελία), παραπέμπει σε ένα «χαρμόσυνο» μήνυμα για τη σωτηρία και την ανύψωση του τότε (1750) σκλαβωμένου Ελληνισμού. Στη πορεία, το «μήνυμα» του Αγαθάγγελου θα ταυτιστεί με τη ρωσσοφιλία και το μύθο του «Ξανθού Γένους», καθότι η «λύτρωση» -σύμφωνα πάντα με την «προφητεία»- θα ερχόταν μόνο μέσω της Ορθοδοξίας.

Από τις εργασίες του Πολυείδη, οι πιο γνωστές είναι μια έκθεση της ορθόδοξης πίστης και έλεγχος των τρωτών της δυτικής Εκκλησίας, που εκδόθηκε το 1736 με τον τίτλο Sacra Tuba Fide I Apostolicae, Sanctae, Oecumenicae ac Orthodoxae Graecanae Orientalis Ecclesiae Christi, και κυρίως ο περιβόητος Αγαθάγγελος, του oποίου το κείμενο (με μερικές παραλλαγές ή ατέλειες) κυκλοφόρησε πλατιά στον ελληνικό λαό, είτε ως χειρόγραφο είτε ως φυλλάδιο είτε ως μικρό βιβλίο (στην Αθήνα το 1837, στην Ερμούπολη Σύρου το 1838 και στην Αθήνα το ίδιο έτος). Ο Πολυειδής απέδωσε το αποκαλυπτικό και προφητικό έργο σε ένα ανύπαρκτο πρόσωπο του 13ου αιώνα, το Ροδίτη ιερομόναχο Ιερώνυμο Αγαθάγγελο.

Το 1750 όταν πρωτοκυκλοφόρησε το σύγγραμμα ήταν η εποχή των ρωσοτουρκικών διενέξεων και ο ορθόδοξος Ελληνισμός έβλεπε στην επικράτηση της Ρωσίας τη δική του αποκατάσταση, σε αντίθεση με τις λοιπές ευρωπαϊκές δυνάμεις που ήσαν είτε ρωμαιοκαθολικές, είτε προτεσταντικές, ως προς το θρήσκευμα.

Οι «Χρησμοί του Αγαθάγγελου», είχαν τεράστια απήχηση στην αυλή της Αικατερίνης Β’ στην Πετρούπολη και ενίσχυσε σημαντικά το φιλελληνισμό στις ευρωπαϊκές πόλεις, που ο ίδιος επισκέφθηκε. Ταυτόχρονα, προώθησαν το επαναστατικό πνεύμα των υπόδουλων Ελλήνων, επειδή προέλεγαν τη μελλοντική απελευθέρωση του υπόδουλου Ελληνισμού. Θεωρείται ότι ίσως αποτελεί μια ύστατη υπόμνηση του οικουμενικού χαρακτήρα του Ελληνισμού.

Συμπέρασμα: Αγαθάγγελος δεν υπήρξε ποτέ!