Είναι εθνική υποχρέωση να επιστρέψει με ασφάλεια ο πρόξενος στη Μαριούπολη Μανώλης Ανδρουλάκης
Ο τελευταίος δυτικός Διπλωμάτης που έχει μείνει στην πολιορκημένη Μαριούπολη, είναι ο Γενικός Πρόξενος Μανώλης Ανδρουλάκης. Ο φίλος μου ο Μανώλης.
Γράφει ο Κώστας Βαϊμάκης, διευθυντής του OnSports.gr
Καμιά εκατοστή άνθρωποι βρίσκονται τις τελευταίες μέρες σε ένα υπόγειο καταφύγιο του ΟΑΣΕ, στη Μαριούπολη. Καμιά εκατοστή ψυχές, άντρες, γυναικόπαιδα, ακόμα και βρέφη, που προσπαθούν να ξεγελάσουν το θάνατο, να κρυφτούν από τις βόμβες, να μείνουν μακριά από τις αδέσποτες σφαίρες.
Δεν έχουν ρεύμα, ούτε νερό – απλά βάζουν μπρος τη γεννήτρια 2-3 ώρες τη μέρα, για να κάνουν οικονομία στο πετρέλαιο. Δεν έχουν ίντερνετ κι έχουν ελάχιστη επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Το φαγητό και το νερό είναι «μετρημένο» και το μοιράζουν «με το δελτίο» για να τους φτάσει, πολύ απλά διότι δεν ξέρουν πότε θα μπορέσει κάποιος να τους ξανατροφοδοτήσει. Ρεύμα, νερό, φαγητό, νερό, ίντερνετ, επικοινωνία, πράγματα που εμείς εδώ θεωρούμε περίπου δεδομένα και αυτονόητα, είναι για τους ανθρώπους αυτούς αγαθά που τα στερούνται.
Ανάμεσά τους, ο τελευταίος δυτικός Διπλωμάτης που έχει απομείνει στη Μαριούπολη, ο Μανώλης Ανδρουλάκης.
Πήγε στη Μαριούπολη λίγες μέρες προτού ξεκινήσει ένας πόλεμος που κανένας – πλην των Ρώσων – δεν γνώριζε και δεν περίμενε ότι θα γινόταν. Πήγε, διότι μιλάει ρωσικά, διότι είναι γνώστης των γεωπολιτικών συνθηκών, διότι έχει υπηρετήσει παλιότερα στο Καζακστάν, διότι έχει την αίσθηση του καθήκοντος. Πήγε, όχι μόνο επειδή «ακολουθεί εντολές» ή διότι είναι «ένας καλός στρατιώτης» αλλά διότι ήθελε να βοηθήσει, να προσφέρει, να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για τους δεκάδες χιλιάδες Έλληνες ομογενείς που ζουν στην πόλη και τα περίχωρά της, οι οποίοι ήταν παρατημένοι στη μοίρα τους εδώ και χρόνια. Και είναι εγκλωβισμένος σε ένα υπόγειο, χωρίς να γνωρίζει πώς και πότε θα μπορέσει να επιστρέψει με ασφάλεια στην πατρίδα. Στην οικογένειά του.
Χιλιάδες άνθρωποι είναι εγκλωβισμένοι στη Μαριούπολη, Έλληνες ομογενείς και μη. Άλλοι ήθελαν να φύγουν και δεν μπόρεσαν και άλλοι ήταν από την αρχή του πολέμου αποφασισμένοι να παραμείνουν στην πατρίδα τους. Για όλους η φρίκη του πολέμου είναι το ίδιο βαθιά, το ίδιο επώδυνη – με μια διαφορά: για τους κατοίκους της Μαριούπολης, η πόλη αυτή είναι το σπίτι τους. Εκεί είναι οι εστίες τους, εκεί είναι θαμμένοι οι πρόγονοί τους. Εκεί έχουν τις περιουσίες τους, τις δουλειές τους, τη ζωή τους.
Ο Μανώλης Ανδρουλάκης, πήγε εκεί για να τους βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορούσε. Κι όταν πριν από λίγες μέρες αναχώρησε το κονβόι με τον Πρέσβη κ. Κωστελλένο, τους Έλληνες δημοσιογράφους και μερικούς ακόμα ανθρώπους, ο Μανώλης Ανδρουλάκης έμεινε πίσω – δεν έχει σημασία αν παρέμεινε διότι αυτή την εντολή έλαβε ή ζήτησε ο ίδιος να μείνει, αυτά είναι υπηρεσιακά θέματα που αφορούν στο Υπουργείο Εξωτερικών. Το θέμα είναι ότι έμεινε.
Ο Μανώλης Ανδρουλάκης, ο Γενικός Πρόξενος, είναι για μένα ο φίλος μου ο Μανώλης. Ένας άνθρωπος μορφωμένος, ηθικός, ακέραιος, ένας από τους καλύτερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Έχω τη χαρά και την τιμή να κάνουμε παρέα πάνω από 10 χρόνια. Είναι ο γιος του Γιώργου, ενός απόστρατου Στρατιωτικού και εξαιρετικού ανθρώπου και της Χριστίνας, μιας υπέροχης γυναίκας και μάνας. Είναι ο αδελφός της Αμαλίας, που είναι λογοθεραπεύτρια στην Κω. Είναι ο σύζυγος της Ασελίνας και πατέρας του επτά μηνών Γιώργου. Θέλει μεγαλείο ψυχής και θάρρος για να αφήσεις πίσω τη γυναίκα σου κι ένα μωρό παιδί και να πας σε μια «διακεκαυμένη ζώνη» - ο Μανώλης το έπραξε πρόθυμα.
Για την οικογένειά του και όλους εμάς που τον αγαπάμε, δεν είναι «ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Μαριούπολη, Μανώλης Ανδρουλάκης», αλλά ο αγαπημένος μας Μανώλης. Που τον σκεφτόμαστε συνέχεια και ανησυχούμε και νοιαζόμαστε και φοβόμαστε. Και περιμένουμε από την Ελληνική Κυβέρνηση, από το Υπουργείο Εξωτερικών, από τις διπλωματικές επαφές, από τον Ερυθρό Σταυρό ή όποιον άλλον μπορεί να επέμβει, να πράξει το αυτονόητο: να φροντίσει ώστε να επιστρέψει με ασφάλεια στην πατρίδα, το συντομότερο δυνατόν.
Είναι εθνική υποχρέωση να επιστρέψει όσο πιο σύντομα γίνεται, σώος και ασφαλής στην Ελλάδα ο Μανώλης Ανδρουλάκης. Ο τελευταίος δυτικός Διπλωμάτης στη Μαριούπολη, ο μοναδικός που παρέμεινε όταν όλοι οι υπόλοιποι, από όλες τις δυτικές χώρες, αναχώρησαν με ασφάλεια προς τις πατρίδες τους.
Είναι χρέος της Ελλάδας να φέρει πίσω ένα «δικό της παιδί» που έχει μείνει εγκλωβισμένο μέσα στη δίνη ενός παράλογου πολέμου, ανάμεσα σε βόμβες που πέφτουν και «αδέσποτες» σφαίρες που σφυρίζουν, όπως ακριβώς εκείνος έκανε και κάνει χρέος του μένοντας εκεί. Διότι η σχέση με την πατρίδα, οφείλει να είναι αμφίδρομη: να την αγαπάς, να τη σέβεσαι, να την υπηρετείς πιστά αλλά κι εκείνη να σε νοιάζεται και να μην σε αφήνει ποτέ μόνο σου, σε όποιο σημείο της γης και να βρίσκεσαι, όσο δύσκολες κι αν είναι οι συνθήκες.
Διαβάστε επίσης:
Πόλεμος στην Ουκρανία: Εγκλωβισμένος στη Μαριούπολη ο Έλληνας πρόξενος - Βρίσκεται σε καταφύγιο
Ουκρανία - Ζελένσκι: Καταφέραμε μεγάλες απώλειες στη Ρωσία - Φάλαγγα διασκορπίστηκε κοντά στο Κίεβο
Σχετικές ειδήσεις
Δημοφιλείς Ειδήσεις
