Όταν ο Βασίλης Παλαιοκώστας συνάντησε τον «Θανάση Κλάρα» και έφτιαξαν βόμβες
Το πραγματικό όνομα του Άρη Βελουχιώτη ήταν Θανάσης Κλάρας. Το καλοκαίρι του 2010, λίγο μετά τον βίαιο θάνατο του υπασπιστή του πρώην υπουργού Προστασίας του Πολίτη Γιώργου Βασιλάκη με μία ανώνυμη προκήρυξη, με μία επί της ουσίας επιστολή, κάποιο πρόσωπο, το οποίο είχε επιλέξει το ψευδώνυμο (αυτή τη φορά) «Θανάσης Κλάρας» αναλάμβανε την ευθύνη για την αποστολή του παγιδευμένου με μεγάλη ποσότητα εκρηκτικής ύλης δέματος στο γραφείο του τότε υπουργού Προστασίας του Πολίτη, στον 7ο όροφο του μεγάρου της λεωφόρου Κατεχάκη, το οποίο σκότωσε τον υπασπιστή του Γιώργο Βασιλάκη.
Σήμερα, η ΕΛ.ΑΣ. με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας για εκείνη την υπόθεση είναι κατηγορηματική: Την βόμβα στο γραφείο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη είχε στείλει ο καταζητούμενος δραπέτης Βασίλης Παλαιοκώστας. Οι αρχές ταυτοποίησαν το αποτύπωμα του Βασίλη Παλαιοκώστα στον φάκελο και έτσι οι αρχές εξέδωσαν ένταλμα σύλληψης για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, τρομοκρατικές πράξεις κατά συρροή, ανθρωποκτονία με πρόθεση, κατασκευή και κατοχή εκρηκτικής βόμβας από τρομοκρατική οργάνωση και θανατηφόρα έκρηξη.
Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι το εξής: ο Παλαιοκώστας άραγε, είναι εκείνος, ο οποίος συνέταξε το κείμενο με το οποίο ο «Θανάσης Κλάρας» είχε αναλάβει την ευθύνη για την ενέργεια; Ο Βασίλης Παλαιοκώστας είναι εκείνος, ο οποίος προανήγγειλε την ίδρυση μιας νέας οργάνωσης, η οποία από το καλοκαίρι του 2010 μέχρι σήμερα, δεν έχει κάνει ακόμη την εμφάνισή της;
Ή μήπως τον συντάκτη της επιστολής εκείνης και τον «εγκέφαλο» της ίδρυσης μιας «μαρξιστοφανούς» οργάνωσης θα πρέπει να το αναζητήσει κανείς στα σαλόνια των Αθηνών και στους λαμπερούς πεζοδρόμους του κέντρου της ελληνικής πρωτεύουσας και όχι στον Κόζιακα των Τρικάλων, στην Ευρυτανία ή στα κακοτράχαλα μονοπάτια της Πίνδου;
Η ιστορία μιας επιστολής
Ο αποστολέας του παγιδευμένου με εκρηκτική ύλη δέματος το οποίο εξερράγη στο γραφείο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη τον βράδυ της 24ης Ιουνίου 2010, είχε χρησιμοποιήσει το όνομα του βασικού κατηγορούμενου για το σκάνδαλο της SIEMENS και φυγόδικου Χρήστου Καραβέλα. Δεν θα μπορούσε φυσικά η χρήση του συγκεκριμένου ονοματεπώνυμου να περάσει απαρατήρητη, ιδιαίτερα δε όταν δύο ημέρες πριν η ΕΛ.ΑΣ. είχε πραγματοποιήσει έρευνα στην οικία του Χρήστου Καραβέλα στην οδό Υακίνθου στην Εκάλη κατόπιν εντολής του ίδιους του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και σε συνεργασία με τις δικαστικές αρχές.
Η πληροφορία η οποία είχε φτάσει στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη έκανε λόγο για την ύπαρξη κρύπτης, η οποία περιείχε χρήματα, έγγραφα και σκληρούς δίσκους ηλεκτρονικών υπολογιστών στην οικία Καραβέλα στην Εκάλη. Μοιραία η ενέργεια και η χρήση του ονόματος του Χρήστου Καραβέλα, δημιουργούσε συνειρμούς αναφορικά με το σκάνδαλο που αφορά στα μαύρα ταμεία της SIEMENS.
Το γεγονός ότι η βόμβα εστάλη λίγο μετά την έρευνα των διωκτικών αρχών, η οποία δεν ήταν γνωστή ευρύτερα πέραν του ίδιου του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και των ανώτατων κλιμακίων της ΕΛ.ΑΣ., ισοδυναμεί ακόμη σήμερα με ηχηρό μήνυμα προς εκείνους, οι οποίοι θα έφερναν σημαντικά στοιχεία στο φως. Όπως ανέφεραν, τότε, καλά πληροφορημένες πηγές «κάποιος ή κάποιοι γνώριζαν εκ των προτέρων για την έρευνα».
Η ενέργεια περισσότερο παρέπεμπε σε «εκτέλεση συμβολαίου θανάτου» παρά σε ενέργεια ένοπλης οργάνωσης. Λίγο μετά ο «Θανάσης Κλάρας» ανέλαβε την ευθύνη με μία επιστολή, η οποία έφερε την κεφαλή του Ρήγα Φεραίου και την γνωστή φράση «Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά». Στο τέλος της επιστολής ο συντάκτης σημείωνε ότι «Η γνωστοποίηση του ονόματός της νεοσύστατης οργάνωσής μας, θα γίνει στα επόμενα χτυπήματα».
Εκείνη η επιστολή ήταν ενδεικτική της προσπάθειας του συντάκτη να επενδύσουν με έναν δήθεν, μαρξιστοφανή, πολιτικό και οικονομίστικο λόγο το απειλητικό μήνυμα προς τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Το βέβαιο είναι ότι κάποιοι, εκείνη την περίοδο, δηλαδή το καλοκαίρι του 2010, ανησυχούσαν ιδιαίτερα για τα αποτελέσματα των ερευνών των αστυνομικών και των δικαστικών αρχών, γύρω από την υπόθεση με τα μαύρα ταμεία της SIEMENS.
Λίγο νωρίτερα κάποιοι πρώην υπουργοί των κυβερνήσεων Σημίτη, ο Γιάννος Παπαντωνίου και ο Ευάγγελος Μαλέσιος «έδειχναν» τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη στη βουλή ως έναν εκ των υπευθύνων για την αμαρτωλή υπόθεση της προμήθειας του συστήματος C4I από την εταιρεία SAIC.
Οι «άλλες» οργανώσεις
Η ενέργεια στο γραφείο του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη είχε θυμίσει σε πολλούς τη δράση της οργάνωσης «Λαϊκής Θέλησης» ή οποία διαδέχτηκε την «Λαϊκή Επαναστατική Δράση», η οποία είχε μία περίεργη αδυναμία στις κατασκευαστικές εταιρείες. Η ΛΕΔ είχε κάνει την εμφάνισή της πραγματοποιώντας ενέργεια εναντίον της αμερικανικών συμφερόντων ασφαλιστική εταιρεία ALICO το 2003, ενώ η πεντασέλιδη προκήρυξη με την οποία τότε είχε αναλάβει την ευθύνη για εκείνη την ενέργεια είχε άρωμα 17 Νοέμβρη.
Οι προκηρύξεις της ΛΕΔ έφεραν ως σφραγίδα ένα κόκκινο αστέρι και η οργάνωση τερμάτισε τη δράση της το 2005, τη χρονιά που υπεγράφη η σύμβαση ανάμεσα στον ΟΣΕ για τον οποίο θα ενδιαφερθούν οσονούπω γερμανικές εταιρείες, με SIEMENS AG – «ΑΚΤΩΡ» - ΤΕΡΝΑ για την κατασκευή του τρίτου τμήματος του προαστιακού σιδηροδρόμου (ΣΚΑ - Τρεις Γέφυρες - Αθήνα - Πειραιάς). Νωρίτερα η οργάνωση είχε πραγματοποιήσει σειρά βομβιστικών ενεργειών με στόχους μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες όπως ο «ΑΚΤΩΡ», ο «ΑΒΑΞ» και η «Ολυμπιακή Τεχνική».
Τον Φεβρουάριο η του 2010 η άλλη οργάνωση, η «Λαϊκή Θέληση», στην προκήρυξη με την οποία ανέλαβε την ευθύνη για την βομβιστική ενέργεια σε βάρος των γραφείων του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη στο Περιστέρι ανέφερε μεταξύ άλλων «Οι μεγαλοεργολάβοι των ολυμπιακών έργων (ΑΚΤΩΡ κ.τ.λ.) που ευθύνονται γι’ αυτά τα εγκλήματα, είναι οι ίδιοι που ως μεγαλοκαναλάρχες-μεγαλοεκδότες αυτή τη φορά έχουν φιλικά δείπνα με τον Μ.Χ. το καλοκαίρι του 2002 και οργανώνουν το όργιο της αμοιβαίας διαπλοκής: αποσιώπηση των προανακριτικών εγκλημάτων και διαμόρφωση ακραία τρομολαγνικού κλίματος από τη μια και απευθείας αναθέσεις έργων, μίζες και ατιμωρησία των εργοδοτικών εγκλημάτων από την άλλη. Άλλωστε αυτή η καλή συνεργασία ήταν η προίκα του Μ.Χ. για την επανατοποθέτησή του μετά βαΐων και κλάδων στο ίδιο υπουργείο τον Οκτώβρη του 2009».
Η οργάνωση είχε τοποθετήσει βόμβες σε εταιρείες γερμανικών συμφερόντων, οι οποίες τελικά ποτέ δεν εξεράγησαν. Εξεράγησαν, όμως, στα άλλα μέρη των κοινοπραξιών με τη SIEMENS, είτε επρόκειτο για τον «ΑΚΤΩΡ», είτε για τα γραφεία του Τρεπεκλή. Η «Λαϊκή Θέληση» εμφανίστηκε το 2008 για να αναλάβει την ευθύνη για την βομβιστική ενέργεια στο δικαστικό μέγαρο Λάρισας, στις 29/5/2004, την περίοδο που σχεδιαζόταν από τις αρχές η μεταγωγή κατηγορούμενων προσώπων για συμμετοχή στη 17 Νοέμβρη.
Με την ίδια προκήρυξη η οργάνωση είχε αναλάβει και την ευθύνη για την τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών, οι οποίοι ποτέ δεν εξερράγησαν στα γραφεία που στεγάζουν τις γερμανικές εταιρείες SIEMENS, Bayer και Lufthansa στο Μαρούσι, όπως επίσης και τα γραφεία της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής στο Νέο Κόσμο το καλοκαίρι του 2008. Στόχο της «Λαϊκής Θέλησης» αποτέλεσαν και τα γραφεία της εταιρείας Profit Investment στο Κολωνάκι, δηλαδή της εταιρείας του Γιώργου Τρεπεκλή, ο οποίος είχε αναλάβει την ευθύνη για την προμήθεια του συστήματος C4I.
Στην προκήρυξη μέσω της οποίας η «Λαϊκή Θέληση» ανέλαβε την ευθύνη τόσο για την επίθεση στα γραφεία της Profit Investment, όσο και στα γραφεία της Κτηματικής Εταιρείας, η οργάνωση ανέφερε μεταξύ άλλων για τον Γιώργο Τρεπεκλή ότι «έλαβε μίζα 6,5 εκατομμυρίων ευρώ για την υπόθεση του C4Ι», ενώ αναφερόταν και στην υπόθεση με το σκάνδαλο του Βατοπεδίου.
Ο ρόλος Παλαιοκώστα
Πολύς λόγος γίνεται εδώ και πολύ καιρό για την σχέση των ποινικών και κυκλωμάτων που δραστηριοποιούνται μέσα στα «σωφρονιστικά» ιδρύματα με τις ένοπλες οργανώσεις, οι οποίες έδρασαν μετά την εξάρθρωση της οργάνωσης 17 Νοέμβρη το καλοκαίρι του 2002. Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη θεωρία εξέθρεψαν και οι αναφορές σε προκηρύξεις οργανώσεων, όπως για παράδειγμα της «Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς», η οποία έχει αναφερθεί στον Βασίλη Στεφανάκο, αλλά και στις συνθήκες, οι οποίες επικρατούν στα «σωφρονιστικά» ιδρύματα της χώρας.
Ακόμη και η απειλή εναντίον της εισαγγελικής έδρας από τον κρατούμενο Αλκέτ Ριζάι , ο οποίος στο παρελθόν είχε δραπετεύσει και είχε δράσει από κοινού με τον Βασίλη Παλαιοκώστα, έχει ενισχύσει αυτή την εντύπωση. Ο Αλκέτ Ριζάι, μετά την ανακοίνωση της ποινής που του επέβαλε το δικαστήριο, απευθυνόμενος προς τον εισαγγελέα του είχε πει «Εσύ θα τα πεις με τη Σέχτα Επαναστατών. Θα δεις».
Επίσης οι υποκλαπείσες συνομιλίες και όλα τα στοιχεία που είχε στη διάθεσή της η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, τα οποία δημοσιοποιήθηκαν το καλοκαίρι του 2009, έδειχναν ότι κάποιοι από τους κατηγορούμενους για την υπόθεση του «Συνδικάτου του εγκλήματος» ή της «συμμορίας των 16» είχαν απόλυτη γνώση του τύπου και της συνδεσμολογίας βόμβας, η οποία είχε τοποθετηθεί χωρίς να εκραγεί στον τηλεοπτικό σταθμό ALTER.
Στην πραγματικότητα, η πλέον διαπιστωμένη σχέση ανάμεσα στην δραστηριότητα των ενόπλων οργανώσεων και του οργανωμένου εγκλήματος ή των ποινικών προκύπτει από την προμήθεια του οπλισμού και κάποιων εκρηκτικών υλών σε οργανώσεις. Όμως πριν από ένα περίπου χρόνο, τον Ιανουάριο του 2010, ο Βασίλης Παλαιοκώστας είχε στείλει μια επιστολή, η οποία είχε δημοσιευτεί την εφημερίδα «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» και η οποία είχε άρωμα από πολιτικό κείμενο ένοπλης οργάνωσης της άκρας Αριστεράς.
Τότε σχεδόν ξεκάθαρα ο ίδιος έστελνε του «αγωνιστικούς του χαιρετισμούς» σε όσους συμμετέχουν σε ένοπλες οργανώσεις «Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς σε εκείνους που δεν καταθέτουν τα όπλα, με τα οποία επέλεξαν να αγωνιστούν για τη ζωή που ονειρεύονται. Υ.Γ.: ΛΙΓΟ ΛΑΔΑΚΙ ΠΑΙΔΙΑ. ΣΚΟΥΡΙΑΖΟΥΝ»
Ωστόσο, όπως εκτιμούσαν ήδη τότε πηγές του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και της ΕΛ.ΑΣ. ο συντάκτης εκείνης της επιστολής, την οποία είχε δημοσιεύσει η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» δεν ήταν ο ίδιος, αλλά κάποιο πρόσωπο, το οποίο είχε κατά το παρελθόν δραστηριοποιηθεί με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο στο πλαίσιο της δράσης των ενόπλων οργανώσεων. Ίσως, όπως, επισημαίνουν οι ίδιες πηγές με νόημα, αυτό το πρόσωπο να βρίσκεται μέσα στις φυλακές Κορυδαλλού και να υπαγόρευσε στον δικηγόρο του την επιστολή ή να του την παρέδωσε.
Εξάλλου ένα πολύ σημαντικό σημείο της επιστολής δείχνει ότι ο συντάκτης έχει παλαιούς και ανοικτούς λογαριασμούς με τον πρώην υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, αφού σημείωνε μεταξύ άλλων και μεταξύ κάποιων συμβολικών παραλληλισμών ότι «Πάντως γνωρίζοντας πως ένα από τα πολλά προσόντα του είναι και η εκδικητικότητα (του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη εννοεί), σπεύδω να διευκρινίσω πως κάθε ομοιότητα με γεγονότα και πρόσωπα είναι εντελώς συμπτωματική».
Το «εργαλείο» στα χέρια των εξωθεσμικών συμφερόντων.
Άραγε ο Βασίλης Παλαιοκώστας αποφάσισε να προσχωρήσει στις τάξεις του αντάρτικου πόλης ή έχει γίνει χρήσιμο εργαλείο στα χέρια εξωθεσμικών συμφερόντων, τα οποία θέλουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και για υποθέσεις, οι οποίες ταλανίζουν την οικονομική και πολιτική ζωή του τόπου να ασκούν πιέσεις στις κυβέρνήσεις;
Η εμπλοκή του Βασίλη Παλαιοκώστα με «προφέσορες» της «νέας τρομοκρατίας» στην Ελλάδα αποτελεί το κομμάτι του παζλ ενός πιο εξελιγμένου σχεδίου.
Η επιστολή του «Θανάση Κλάρα» συνιστά από μόνη της ευθεία αναφορά . Η οργάνωση «ΟΠΛΑ», η οποία είχε «καλωσορίσει» τον Οκτώβριο του 2009 τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη κατά την ανάληψη των καθηκόντων του ως υπουργό Προστασίας του Πολίτη, είχε αναλάβει την ευθύνη για την επίθεση με ομοβροντία πυρών, με 100 σφαίρες από καλάσνικοφ στο αστυνομικό τμήμα Αγίας Παρασκευής.
Μόνο και μόνο η χρήση του αρκτικόλεξου ΟΠΛΑ (Οργάνωση Προλεταριακής Λαϊκής Αυτοάμυνας) που παρέπεμπε στην Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών (ΟΠΛΑ, που ιδρύθηκε ως προέκταση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ στα αστικά κέντρα το 1944) παρέπεμπε στο εμφυλιοπολεμικό παρελθόν της Ελλάδας.
Οι αναφορές στον ιστορικό ηγέτη του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη, στην Κομμουνιστική Διεθνή, στην επίθεση στο τμήμα της χωροφυλακής στο Λιτόχωρο τον Μάρτιο του 1946, αλλά και ο χαρακτηρισμός του αστυνομικού τμήματος Αγίας Παρασκευής ως «Διεύθυνσης Στρατοχωροφυλακής Βορειοανατολικής Αττικής» αποτελούσαν πρόσθετες ενδείξεις σχετικά με το τι ήθελε να πετύχει ο συντάκτης εκείνης της προκήρυξης.
Σίγουρα ο «Θανάσης Κλάρας» ή η «ΟΠΛΑ», ακόμη η «Λαϊκή Επαναστατική Δράση» ή η «Λαϊκή Θέληση» δεν έχουν καμία σχέση όσον αφορά το προφίλ τους και τον πολιτικό τους λόγο με οργανώσεις, οι οποίες μετά το 2002 κυριάρχησαν στον ελληνικό χώρο, όπως για παράδειγμα ο «Επαναστατικός Αγώνας» ή η «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς» ή ακόμη και η «Σέχτα Επαναστατών», ο πολιτικός λόγος τον οποίο ενέπιπτε απόλυτα στις θεωρίες του αναρχισμού.
Ο «Θανάσης Κλάρας» ή η «ΟΠΛΑ» παραπέμπουν σε πιο παλαιά «μοντέλα» αντάρτικου πόλης ή έστω σε πρόσωπα τα οποία είχαν αντίληψη του χώρου των περασμένων δεκαετιών, γνώριζαν πολλά για την 17 Νοέμβρη ή ακόμη και για τον ΕΛΑ και γνώριζαν, επίσης πολλά για το γερμανικό πλέγμα συμφερόντων, όπως αυτό εκδηλώθηκε κυρίως στην δεκαετία του 1990. Από την άλλη η επικοινωνία ή η συνεννόηση ποινικών με αναρχικούς δεν αποτελεί σημερινή είδηση.
Ο κρατούμενος αναρχικός Γιάννης Δημητράκης, ο οποίος είχε συλληφθεί τον Ιανουάριο του 2006 μετά από ληστεία στο κέντρο της Αθήνας, είχε έρθει σε επαφή με ποινικούς κρατούμενους στις φυλακές Αλικαρνασσού, όπου κρατούνταν ο Παναγιώτης Βλαστός και ο Μανώλης Σκαφτούρος, οι οποίοι έχουν κατηγορηθεί για την υπόθεση του «Συνδικάτου του εγκλήματος» και για την υπόθεση της απαγωγής του εφοπλιστή Περικλή Παναγόπουλου. Είναι δε γεγονός ότι ο Γιάννης Δημητράκης είχε τεθεί υπό την προστασία του Παναγιώτη Βλαστού.
Ο «Θανάσης Κλάρας»
Στην περίπτωση του Βασίλη Παλαιοκώστα τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Ο «Θανάσης Κλάρας», που είχε αναλάβει την ευθύνη για τον θάνατο του υπασπιστή του πρώην υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη Γιώργου Βασιλάκη, δεν είναι ο Βασίλης Παλαιοκώστας και σίγουρα δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Ο συντάκτης γνωρίζει πολύ καλά πως «παίζεται το παιχνίδι» στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο.
Ο «Θανάσης Κλάρας», ο οποίος «συνάντησε» τελικά τον Βασίλη Παλαιοκώστα γνωρίζει πως είναι να «στήνεις» οργανώσεις, οι οποίες αποτελούν εντεταλμένες ομάδες με «επαναστατικό καμουφλάζ» και επίσης γνωρίζει πολύ καλά την κεντρική Ελλάδα, από όπου κατάγεται και ο Βασίλης Παλαιοκώστας.
Η «ΟΠΛΑ» για παράδειγμα, όπως επίσης η «Λαϊκή Επαναστατική Δράση» ή η «Λαϊκή Θέληση» έδρασαν σε συγκεκριμένες σύντομες χρονικές περιόδους και συγκυρίες. Οι στόχοι τους υπήρξαν συγκεκριμένοι και ήταν κυρίως εταιρείες. Οι οργανώσεις αυτές δεν είχαν διάρκεια, όπως ο «Επαναστατικός Αγώνας» ή η «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς», ούτε οι ενέργειές τους ήταν συμβολικές.
Επίσης, σαν την «ΟΠΛΑ» μπορεί να εμφανιστούν και άλλες οργανώσεις – πυροτεχνήματα. Ο συντάκτης των προκηρύξεων, πάντα θα είναι κάποιος «Θανάσης Κλάρας». Ο Βασίλης Παλαιοκώστας, ο οποίος δεν έπιασε τυχαία χωρίς γάντι τον φάκελο – βόμβα που προοριζόταν για τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη αποτελεί ένα ακόμη «όπλο» ακόμη, στη «φαρέτρα» του «Θανάση Κλάρα», ο οποίος γνωρίζει πάρα πολύ καλά από κατασκευαστικές εταιρείες.
Το δακτυλικό αποτύπωμα είναι ένα ακόμη μέσω για την πρόκληση σύγχυσης. Και κάτι ακόμα: ο «Θανάσης Κλάρας», η «ΟΠΛΑ» και ο Βασίλης Παλαιοκώστας, επιλέγουν πάντοτε την «Ελευθεροτυπία» για να δημοσιοποιήσουν τα κείμενά τους.
Δημοφιλείς Ειδήσεις
