Εικόνες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου από δυο φοιτήτριες
Δεν ήταν πρωτεργάτριες του αγώνα.
Δεν ήταν οργανωμένες σε κάποια φοιτητική παράταξη. Ήταν όμως εκεί. Με το πάθος της νιότης και την λαχτάρα για ελευθερία. «Με τη χούντα στο πετσί μας» όπως λένε. Νεαρές φοιτήτριες τότε, η κυρία Χρύσα Ζ. και η κυρία Ιωάννα Κ. επιστρέφουν στον Νοέμβρη του 1973 και περιγράφουν τις προσωπικές στιγμές που ζήσανε την ώρα του μεγαλειώδους αγώνα.
«Εκείνο το βράδυ γύρισα σπίτι τρέχοντας. Από το Πολυτεχνείο μέχρι τον Κολωνό, δεν το λες και μικρή απόσταση. Έτρεχα κι είχα μάτια και στην πλάτη. Μέσα στο σκοτάδι άκουγες βήματα- δεν ήμουν η μόνη. Φοιτητές όλοι, τρέχαμε δαρμένοι και κυνηγημένοι, προς πάσα κατεύθυνση, μαντεύαμε τον δρόμο, πηγαίναμε στα τυφλά. Λυγμούς και λαχάνιασμα- αυτό άκουγες. Μπροστά μου, έτρεχε ένα ζευγαράκι. Εκείνη με την κοιλιά μέχρι απέναντι, στον μήνα της, κι όμως έτρεχε σαν δρομέας. Ήταν γερή σαν το σκυλί. Την έβλεπα κι έπαιρνα δύναμη. Κρατούσε την κοιλιά της με το ένα χέρι, με το άλλο κρατούσε τον νεαρό. "Αν γεννήσω σήμερα, μου είπε, θα την βγάλω Ελευθερία"»
Σαράντα ένα χρόνια μετά, στα 65 της, η κυρία Ιωάννα ζει το 1973 «σαν να έγινε χθες»:
«Θυμάμαι έναν αστυνομικό που κρατούσε μια μάνικα της πυροσβεστικής κι είχε γίνει το πεζοδρόμιο ένα κόκκινο ποτάμι. Πλησίασα και ρώτησα "τι είναι αυτά;" και μου λένε "είναι μπογιές". Εκείνη την ώρα δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήταν. Περπατούσα πάνω στο σφαγείο αλλά δεν ήξερα. Δεν μπορούσαν τα μάτια μου να το πιστέψουν. Μετά κατάλαβα».
Διαβάστε περισσότερα στο queen.gr
Σχετικές ειδήσεις
Δημοφιλείς Ειδήσεις
