Το ποίημα-«κατηγορώ» του 60χρονου που αυτοκτόνησε με τη μητέρα του…

O 60χρονος μουσικός Αντώνης Περρής, έπεσε από τον 5ο όροφο της πολυκατοικίας που έμενε στο Μεταξουργείο έχοντας νωρίτερα σπρώξει στο θάνατο την υπερήλικη μητέρα του.

Ο απελπισμένος άντρας χτες το βράδυ, στις 21.52 ζητούσε μια λύση! Όπως την γνωστοποιούσε στο www.stixoi.info την απόγνωσή του:

«Λέγομαι Αντώνιος Περρής. Εδώ και 20 χρόνια φροντίζω την 90 χρονών Μητἐρα μου (την γεροντοκομώ). Τώρα τα 3- 4 χρόνια έχει πάθει Αλτζχάϊμερ και τελευταία την πιάνουν και κρίσεις σχιζοφρένειας και έχει κι᾽ άλλα προβλήματα υγείας, Και τα γηροκομεία δεν δέχονται τὀσο επιβαρυμένους ασθενείς.

Το πρὀβλημα είναι ότι δεν είχα προβλέψει να έχω αρκετό ρευστό στο λογαριασμό μου, διότι έπιασε ξαφνικά η οικονομική κρίση.

Παρόλο που έχω αρκετή περιουσία, και τα πουλώ όλα όσο όσο τόσο καιρό, έχω μείνει χωρίς ρευστό (χρήματα) και δέν έχουμε πια να φάμε, κι´η πιστωτική μου κάρτα με 22% επιτόκιο γεμάτη κι´ας δανείζονται με 1%, κι´άλλα έξοδα που τρέχουν. Ζω πια συνέχεια μιά ζωή δράμα.

2) Τώρα τελευταία δυστυχώς έχω νέα σοβαρότατα δικά μου προβλήματα υγείας.Δεν έχω καμμία λύση μπρος μου. Περιουσία αρκετή αλλά ρευστό καθόλου, οπότε χωρίς φαγητό τι γίνεται? Μήπως ξέρει κανείς καμμία λύση;Ισχυροί της γης γιά την οικονομική κρίση που δημιουργήσατε θέλετε κρέμασμα
και σας είναι λίγο».

Η λύση δεν ήρθε. Γι αυτό ώρες αργότερα αποφάσισε να προχωρήσει στο απονενοημένο διάβημα. Το ποίημα που ακολουθεί είναι τα τελευταία του λόγια…

«Μη μείνει απ´ αυτούς κανείς.

1) Τον κόσμο αυτό αν θες να φτιάξεις
πρέπει ν΄αλλάξεις τη δομή,
πρωτού λόγω της απραξίας μας
μας αφανίσει η παρακμή,
μας κυβερνούν οι λωποδύτες,
οι τραπεζίτες κι´ οι αγιογδύτες
κι´ όλοι τους οι υποτακτικοί.

R. Δίχως έλεος λοιπόν, δίχως οίκτο,
κτύπα τους πριν αφανιστείς,
γιατί αλλιώς μεσ´ στη μιζέρια
και μεσ´ στο άδικο θα ζεις,
δίχως έλεος λοιπόν, δίχως οίκτο,
μη μείνει απ´ αυτούς κανείς.

2) Λέει η εντολή ου αυτοκτονήσεις,
μα κατ´ ανάγκη αυτοκτονείς,
χτύπα τους πριν σε αφανίσουν,
εγκληματείς που αδρανείς,
της ηθικής μας απραξίας
όπως και της νωθρότητάς μας
πια ας μην είμαστ´ ασθενείς».