Ο ρόλος της Αγγλίας στην στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη

Είναι η μεγαλύτερη καθοδηγούμενη από τη Δύση στρατιωτική επέμβαση στον αραβικό κόσμο μετά την αμφιλεγόμενη εισβολή στο Ιράκ το 2003. Μια τολμηρή και γενναία πρωτοβουλία που μπορεί να οδηγήσει σε έναν επικίνδυνο δρόμο σχολιάζουν διπλωματικές πηγές στο Λονδίνο. Όπως και στην περίπτωση του Ιράκ, το κρίσιμο ερώτημα είναι, τι συμβαίνει όταν το καθεστώς ανατρέπεται? Ο «αγώνας» εξασφάλισης του «ήρωα» στην Ευρώπη για την επέμβαση στη Λιβύη ανάμεσα στην Βρετανία και στην Γαλλία, δύο χώρες που πρόσφατα υπέγραψαν συνθήκες συνεργασίας στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας, μπορεί να αποβεί ένα ακόμα αγκάθι στον βωμό της πολιτικής θητείας του Κάμερον ή του Σαρκοζί με ανυπολόγιστες συνέπειες. Λίγες ώρες μόνο μετά την απόφαση παρέμβασης δεν αρκούν για να παγιώσουν την θετική έκβαση μιας νέας σελίδας στην ιστορία του αραβικού κόσμου.

Ο David Cameron πλέον διάλεξε το δικό του αγώνα, για πρώτη φορά, από τότε που έγινe πρωθυπουργός , αναφέρει το Sky News. Σε αντίθεση με το Αφγανιστάν και το Ιράκ, οι βρετανικές δυνάμεις, κυρίως μαχητικά αεροπλάνα και ελικόπτερα, αναλαμβάνουν δράση. Η ανακοίνωση έγινε στο κοινοβούλιο οκτώ χρόνια μετά την ημέρα που η Βουλή των Κοινοτήτων ψήφισε να κυρήξει πόλεμο στο Ιράκ. Σε αυτή τη σύγκρουση η καταπολέμηση της επιθετικότητας μετατράπηκε σε αλλαγή καθεστώτος. Θα συμβεί το ίδιο στη Λιβύη; Αυτή είναι μια καθοριστική στιγμή για τον David Cameron.Η ζώνη απαγόρευσης των πτήσεων αποτέλεσε 'διπλωματικό πραξικόπημα για το Ντέιβιντ Κάμερον, ο οποίος βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των διεθνών προσπαθειών.Αλλά υπάρχουν πραγματικές δυσκολίες που η Βρετανία ενδέχεται να κληθεί να αντιμετωπίσει άμεσα. Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, αν η Λιβύη μετατραπεί σε μια επικίνδυνη και παρατεταμένη ζώνη στρατιωτικών υποχρεώσεων- ιδιαίτερα μετά τις περικοπές στον προϋπολογισμό της άμυνας - η σύμπραξη του Ντέιβιντ Κάμερον με την εν λόγω παρέμβαση θα μπορούσε να εξελιχθεί σε δηλητηριασμένο δισκοπότηρο. Ο πρωθυπουργός είναι σε θέση να γνωρίζει πώς ο πόλεμος στο Ιράκ επηρέασε την τύχη του Τόνι Μπλερ.

Υπάρχουν, ωστόσο, ζωτικής σημασίας λόγοι για την υποστήριξη της στρατιωτικής επέμβασης στη Λιβύη. Ο πρώτος είναι η ευρεία διεθνή υποστήριξη. Ο δεύτερος έχει σαφής νομική βάση. Ο Τόνι Μπλερ δεν εξασφάλισε ποτέ ένα ψήφισμα του ΟΗΕ για να δικαιολογήσει την εισβολή στο Ιράκ. Αν ο συνταγματάρχης Καντάφι έχει τη δυνατότητα να κακοποιεί βίαια αμάχους, ο επαναστατικός πυρετός που σαρώνει τα αραβικά έθνη θα ολοκληρωθεί με ένα τραγικό μήνυμα: σκοτώνουν ανθρώπους για να "παραμείνουν" στην εξουσία.

Ο συνταγματάρχης Καντάφι και οι δυνάμεις του θα πρέπει ήδη να αισθάνονται τις πρώτες επιπτώσεις της στρατιωτικής δράσης της συμμαχίας, σχολιάζει ανταποκρίτρια στον τομέα της άμυνας στο BBC. Γαλλικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν δεξαμενές και τζιπ. Οι πρώτες βρετανικές επιθέσεις δεν ήταν από τον αέρα, αλλά από τη θάλασσα με την εκτόξευση πυραύλων Tomahawk - σε συντονισμό με τις ΗΠΑ - που στοχεύουν την αεράμυνας της Λιβύης. Επιπλέον, μαχητικά Tornado αποτελούν βασικό μέρος αυτής της διεθνούς συμμαχίας, και θα χρησιμοποιηθούν για να χτυπήσουν στόχους στο έδαφος. Η διεθνής συμμαχία συγκεντρώνει ένα τεράστιο φάσμα των στρατιωτικών μέσων από πολλές διαφορετικές χώρες - με αεροσκάφη που φθάνουν στις βάσεις για να επιτεθούν στη συνέχεια. Όλα αυτά γίνονται με ιδιαίτερη επιμέλεια. Οι διοικητές της επιχείρησης είναι γνώστες των πολλών κινδύνων, κυρίως για τον άμαχο πληθυσμό αλλά και για τους ίδιους τους ανθρώπους της αποστολής.

Παρά το γεγονός ότι τα γαλλικά πολεμικά αεροσκάφη ξεκίνησαν τις πρώτες επιθέσεις, είναι σαφές ότι αυτή η πρώιμη φάση των επιχειρήσεων αποτελεί συντριπτικά Αμερικανική υπόθεση – όλα εκτός από έναν πολύ μικρό αριθμό πυραύλων Κρουζ έχουν εκτοξευθεί από αμερικανικά πλοία και υποβρύχια, υποστηρίζει ανταποκριτής του BBC στην Ουάσινγκτον. Μόνο αυτοί έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν το είδος της βλάβης στην αεράμυνας της Λιβύης που είναι απαραίτητη πριν από μια ζώνη απαγόρευσης των πτήσεων μπορεί με ασφάλεια να περιποληθεί, ένα σημείο που υπαινίχθηκε ο Πρόεδρος Barack Obama ακόμη και όταν επανέλαβε τα όρια της αμερικανικής εμπλοκής.Ο πρόεδρος Ομπάμα έχει ξεκινήσει τις επιθέσεις αυτές με μεγάλη απροθυμία και φαίνεται ότι δεν θέλει αυτό να ερμηνευθεί ως ένα ακόμη σημείο εισβολής της αμερικανικής ηγεσίας στον αραβικό κόσμο.

Λιβύη: Αυτό είναι μόνο το πρώτο βήμα προς έναν απρόβλεπτο και επικίνδυνο δρόμο, σχολιάζει η Guardian. Η αντοχή της διεθνούς συμμαχίας πίσω από την παρέμβαση στη Λιβύη θα δοκιμαστεί στο χωνευτήρι της σύγκρουσης. Με αναφορά στο Κοσσυφοπέδιο, η εφημερίδα πιστεύει ότι αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα που δηλώνει πώς μια στρατιωτική επέμβαση μεταφέρει τον κίνδυνο, καθώς οι διεθνείς συνασπισμοί είναι δύσκολο να διατηρηθούν πέρα από την αρχική ευφορία κατά την πρώτη ένωση και ένα στρατιωτικό σχέδιο σχεδόν ποτέ δεν επιβιώνει αναλλοίωτο μετά την πρώτη επαφή με τον εχθρό. Δηλώνει ότι μια παρέμβαση είναι μόνο το πρώτο βήμα προς ένα άκρως επικίνδυνο μονοπάτι και η πραγματικά σκληρή δοκιμασία είναι αυτή που θα φέρει αίσιο πέρας. Ήταν εντυπωσιακό ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ψήφισε για την παρέμβαση με 10 ψήφους υπέρ και 5 αποχές. Αυτό ήταν ένα κατόρθωμα που αποβαίνει προς τιμή των Βρετανών διπλωματών που συμμετέχουν στην προσπάθεια. Ήταν πολύ σημαντικό το γεγονός ότι το ψήφισμα που υποστηρίχθηκε από το Λίβανο, ένα αραβικό κράτος, υποστηρίζεται και από τα τρία αφρικανικά κράτη στο Συμβούλιο Ασφαλείας.

Ήταν σημαντικό το γεγονός ότι οι Ρώσοι και οι Κινέζοι δεν άσκησαν βέτο . Για πρώτη φορά, το Πεκίνο και η Μόσχα απέδειξαν ότι μπορεί να είναι θεμιτό να «προστατεύεις» παρεμβάσεις κατά της τυραννίας. Αυτή η επίδειξη της διεθνούς αλληλεγγύης συνεισφέρει μεγάλη βοήθεια στο Ντέιβιντ Κάμερον, το Νίκ Κλέγκ και στον Εντ Μίλιμπαντ, οι οποίοι αισθάνονται την ανάγκη να αποδείξουν ότι παρεμβαίνουν στη Λιβύη μέσω μιας διαφορετικής πρότασης από την εισβολή στο Ιράκ.

Αυτό ήταν ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο της ομιλίας του κ. Κάμερον προς τους βουλευτές την Παρασκευή που τόνισε την περιφερειακή στήριξη για την ανάληψη δράσης μεταξύ των αραβικών κρατών και τη νομική βάση που προβλέπεται από το ψήφισμα του ΟΗΕ σε αντίθεση με τον Τόνι Μπλέρ που βάδισε προς έναν πόλεμο κατά του Σαντάμ χωρίς να έχει προηγηθεί μια σωστή συζήτηση σχετικά με τη νομική βάση για δράση. Σε αυτό το πρώιμο στάδιο, ο κ. Κάμερον έχει κερδίσει τον έπαινο για το χειρισμό του στην πρώτη μεγάλη εξωτερική πολιτική κρίση της πρωθυπουργίας του.

Αύριο ο βρετανός πρωθυπουργός θα λάβει ηχηρή έγκριση για τη θέση του από τους βουλευτές κατά την διάρκεια της ψηφοφορίας. Είναι όμως πιθανό να ανακαλύψει, πόσο ασταθή μπορεί να αποδειχθούν το κοινό, τα μέσα ενημέρωσης, ακόμα και πολιτικά πρόσωπα. Ορισμένοι από αυτούς που τον επαινούν τώρα, πολύ γρήγορα μπορεί να τον αποδοκιμάσουν, όταν τα πράγματα δεν θα πηγαίνουν όπως τα έχουν προγραμματίσει.

Πηγή: newscode.gr