Γιατί η κρίση δεν έχει φτάσει ακόμα στον φορολογούμενο

Οι στηρίξεις κρατών από την Ε.Ε, όπως το δάνειο προς την Ελλάδα τον προηγούμενο χρόνο και η δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας τον Μάιο, δεν έχουν ακόμα κοστίσει στον φορολογούμενο ούτε ένα λεπτό, καθώς αυτά τα δάνεια στηρίζονται από εγγυήσεις. Αν αναλύσει κανείς τι σημαίνει η πραγματική αντιμετώπιση της κρίσης, τότε το κόστος θα ανέβει στα ύψη.

Η βρετανική εφημερίδα, Financial Times, εξηγεί ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού κρατικού χρέους θα σημάνει μεγάλες ζημιές για τις τράπεζες και τους ασφαλιστικούς ομίλους. Μέρος αυτού του κόστους τελικά θα καταλήξει στον φορολογούμενο, ενώ η Ιρλανδία θα αναγκαζόταν σε αυτήν την περίπτωση να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση χρεών με ανάλογες χρηματοοικονομικές επιπτώσεις ανά την Ευρώπη.

Η ιδέα ότι η Ελλάδα και η Ιρλανδία μπορούν να αποπληρώσουν πλήρως τα χρέη τους και έγκαιρα, είναι θρίαμβος ελπίδας έναντι σε όσα γνωρίζουμε από την ιστορία των οικονομικών κρίσεων. Επιπλέον, καμία χώρα, ούτε καν η Ελλάδα, δεν έχει ακόμη προετοιμάσει τον λαό της για εκείνα που αδιαμφισβήτητα θα αποτελούσαν τη μεγαλύτερη αλλαγή στην κοινωνική πολιτική του τελευταίου αιώνα.

Στην ερώτηση γιατί η Ευρώπη δείχνει απρόθυμη να αντιμετωπίσει την κρίση, δεδομένου του τι διακυβεύεται, η εφημερίδα επισημαίνει δύο λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί οι εθνικές αρχές επικεντρώνονται στην ανταγωνιστικότητα του εθνικού τραπεζικού συστήματος εξαιτίας των stress tests, που θα διεξάγονταν από το Λονδίνο ή από την Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή, και που θα αποτελούσε μειονέκτημα στον εθνικό τραπεζικό κλάδο. Ο δεύτερος εστιάζεται στο κόστος. Αυτό σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις θα πρέπει να δεσμεύσουν πραγματικά κεφάλαια για την κρατικοποίηση των τραπεζών και στη συνέχεια την αναδιάρθρωση των κεφαλαίων τους.

Αποσαφηνίζοντας ότι η αλλαγή του δημοσιονομικού καθεστώτος δεν είναι λύση, με εξαίρεση την κρίση στην Ελλάδα, η εφημερίδα αναφέρεται στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ευρωπαϊκού Νότου η οποία δεν μπορεί να επιτευχθεί με μία πολιτική συμφωνία κατά τη διάρκεια κάποιου δείπνου. Απαιτεί μαζική απώλεια εθνικής κυριαρχίας και ριζικές αλλαγές στα εθνικά μισθολογικά συστήματα. Με δεδομένο την αποδοχή της ατζέντα της Άνγκελα Μέρκελ για την ανταγωνιστικότητα, ως σίγουρο πρόγραμμα συντονισμού για την εποχή μετά την κρίση, παρατηρεί κανείς έλλειψη αξιοπιστίας, γιατί έχει δημιουργηθεί ως προσπάθεια της Γερμανίας να επιβάλλει την οικονομική της πολιτική σε άλλες χώρες. Το συνδυαστικό πρόβλημα χρέους και ανταγωνιστικότητας όμως είναι σοβαρό.

Μία πιο σοβαρή προσέγγιση στην κρίση θα είχε ως βάση ένα συνολικό πανευρωπαϊκό σχέδιο για την αναδιάρθρωση των κεφαλαίων και τη συρρίκνωση του τραπεζικού κλάδου. Το επόμενο βήμα θα ήταν η αναδιάρθρωση των κρατικών χρεών οποιουδήποτε κράτους το έχει ανάγκη. Έτσι, αντί να φαντάζεται κανείς μηχανισμούς συντονισμού οικονομικής πολιτικής για τη μετά κρίση εποχή, θα ήταν πρέπον να επικεντρωθεί πρώτα στην επίλυση της κρίσης.

Πηγή: www.newscode.gr