Irish Times: Βίοι παράλληλοι για Ελλάδα και Ιρλανδία

Στους κοινούς δεσμούς που συνδέουν την ελληνική με την ιρλανδική οικονομία αναφέρονται αναλυτικά οι "Irish Times". Το υψηλό τίμημα που κατέβαλε η Ελλάδα για τη μείωση των επιτοκίων των δανείων και την επιμύκηνση της περιόδου αποπληρωμής δεν έχει διαφύγει της προσοχής του νέου ηγέτη της Ιρλανδίας. Οι συνομιλίες ανάμεσα στον Michael Noonan και στον ομόλογό του Γιώργο Παπακωνσταντίνου θα έχουν ενδιαφέρουσες εξελίξεις, εκτιμά η εφημερίδα, στην επόμενη συνάντηση αρχηγών κρατών.

Σύμφωνα με το άρθρο, "Το παράξενο ζευγάρι στην Ευρώπη, Παπανδρέου και Κένι αντιμέτωποι με κρίσιμα τεστ", ο πρώτος συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις δύο οικονομίες εστιάζεται στη λήξη της Ευρωπαϊκής Συνόδου στις 11 Μαρτίου, όπου και οι δύο αποχώρησαν κάπως λιγότερο αισιόδοξοι σχετικά με τις αντίστοιχες δημοσιονομικές θέσεις τους από ό, τι είχαν ελπίσει: Ο κ. Παπανδρέου, διότι, αν και πέτυχε τη μείωση των επιτοκίων και την παράταση της περιόδου αποπληρωμής, πρέπει να πληρώσει υψηλό τίμημα, υπό τη μορφή της πώλησης πολύ περισσότερων περιουσιακών στοιχείων του κράτους από το αναμενόμενο, ενώ ο κ.Kenny, γιατί δεν υποχώρησε στο θέμα του εταιρικού φόρου, προκειμένου να επιτευχθεί η μείωση του επιτοκίου για το πακέτο διάσωσης από την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Το δεύτερο συνδετικό στοιχείο είναι η αδικία των μεταρρυθμίσεων. Στην περίπτωση της Ελλάδας, τον Φεβρουάριο, όταν οι επιθεωρητές της ΕΕ και του ΔΝΤ έσπειραν αμφιβολίες για την ικανότητα της χώρας να σχεδιαστούν και να εφαρμοστούν μεταρρυθμίσεις στα δημόσια οικονομικά και στις δημόσιες υπηρεσίες της, ενώ είχε αναγνωρίσει ότι έχει καλή απόδοση στα οικονομικά θέματα. Δεν υπήρξε διαφωνία ως προς την αναγκαιότητα τέτοιων μεταρρυθμίσεων, αλλά η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε εξοργιστεί διότι οι επιθεωρητές επέμεναν σε ένα πολύ πιο γρήγορο και εκτεταμένο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων από ό, τι η Ελλάδα πίστευε ότι ήταν δυνατό.

Επιπλέον, η επιμονή της τρόικας ότι η εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων (οικόπεδα, κρατικές επιχειρήσεις κοινής ωφελείας) πρέπει να γίνει γρηγορότερα από ότι η Αθήνα θα επιθυμούσε, επιβεβαιώθηκε σε συμφωνία στις Βρυξέλλες, τη νύχτα της 11 και 12 Μαρτίου. Αν η πώληση - 50 δις ευρώ των περιουσιακών στοιχείων - μπορεί να επιτευχθεί είναι εξαιρετικά αμφίβολη: πρόκειται για το ισοδύναμο της πώλησης 240 000 000 εκατ. ευρώ των περιουσιακών στοιχείων κάθε εβδομάδα για τέσσερα χρόνια. Ωστόσο, σε κάθε πλευρά, η γενική αποδοχή των μεταρρυθμίσεων αντιμετωπίζεται με το ερωτηματικό, "εμένα γιατί;"

Έτσι συχνά, η αντίδραση είναι "ότι δεν είναι δίκαιο". Όπως και στην Ιρλανδία, ο καθένας ανακαλύπτει ότι η ζωή δεν είναι δίκαιη. Οι περικοπές των δημόσιων υπηρεσιών απασχόλησης είναι επώδυνες, με τα συνδικάτα να αντιστέκονται φυσικά σε τέτοιες περικοπές. Αλλά το ίδιο είναι και η επίδραση της οικονομικής κατάστασης στον ιδιωτικό τομέα: υπολογίζεται ότι μέχρι το ένα τέταρτο του συνόλου των καταστημάτων λιανικής θα κλείσουν κατά τα επόμενα χρόνια, με αλυσιδωτές συνέπειες για την ανεργία, τον ΦΠΑ και τα ενοίκια, με το σύνδρομο της κατάθλιψης να ενισχύεται από τη θέα των λουκέτων στους δρόμους. Η κραυγή του "δεν είναι δίκαιο" εξηγείται σε μεγάλο βαθμό από την αίσθηση ότι και οι Έλληνες και οι Ιρλανδοί πολίτες αναγκάζονται να αναλάβουν το κύριο βάρος του προβλήματος που δεν είναι δικής τους ευθύνης, ή ακόμα και των κυβερνήσεών τους. Μάλλον, οι διεθνείς οικονομικές δυνάμεις ανεύθυνα και ανεξέλεγκτα έχουν δημιουργήσει μια κρίση που, στη συνέχεια, οδήγησε σε περαιτέρω απώλεια της εθνικής κυριαρχίας μέσω της παρέμβασης της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Ένας άλλος δεσμός μεταξύ των οικονομιών της Ιρλανδίας και της Ελλάδας γεννήθηκε στις 3 Μαρτίου με το κάλεσμα των Ιρλανδών ακαδημαϊκών, συγγραφέων και ακτιβιστών συμπεριλαμβανομένων του Fintan O'Toole της εφημερίδας 'Irish Times' - που υποστηρίχθηκε από διεθνούς εμβέλειας προσωπικότητες, όπως το Νόαμ Τσόμσκι και το σκηνοθέτη Κεν Λόουτς, για τον έλεγχο του εθνικού χρέους στην Ελλάδα. Ορισμένοι Έλληνες ανταποκρίθηκαν με την απαίτηση ενός αμοιβαίου ελέγχου του ιρλανδικού εθνικού χρέους. Ο σκοπός ενός τέτοιου ελέγχου θα ήταν να διαπιστώσουν ποιος, ακριβώς, είχε την ευθύνη για την κρίση, και ποιος οφείλει τι σε ποιον, με την πεποίθηση ότι οι πραγματικοί ένοχοι δεν είναι ο λαός, αλλά οι τραπεζίτες, που γίνονται ανεκτοί από μια κυβέρνηση που επαναπαύεται.

Το άρθρο τελειώνει με έναν ιστορικό παραλληλισμό που θα γραφτεί στις 25 Μαρτίου, την ημέρα που ο Γιώργος Παπανδρέου θα "γιορτάζει την Ελληνική Ημέρα Ανεξαρτησίας, μία ημέρα που θα είναι η πιο κρίσιμη ημέρα της πολιτικής ζωής του, στην επικείμενη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες, καθώς όλοι αυτοί οι παράγοντες θα επηρεάσουν τη στρατηγική του. Με τη ραγδαία αυξανόμενη αίσθηση στη Φινλανδία ότι η Ελλάδα και η Ιρλανδία δεν θα έπρεπε να είχαν διασωθεί, και τη προοπτική της Πορτογαλίας στα πρόθυρα της χρεοκωπίας, η προσήλωση στη ζώνη του ευρώ θα γίνει τόσο προβληματική όσο και επιτακτική. Και το άλλο μισό του «παράξενο ζευγάρι» δεν θα είναι πια η Μέρκελ, αλλά ο Kenny".

Πηγή: newscode.gr