Ο tempora o mores!

Της Εύης Βαγιάτη - Δικηγόρου

«Δημόσιος Υπάλληλος»-«Δικηγόρος»-«Κόμπλεξ»:Πώς σχετίζονται οι 3 παραπάνω ορισμοί; Άμεσα! Ο δικηγόρος είναι ο θεμέλιος λίθος δημιουργίας του κόμπλεξ προς τον δημόσιο υπάλληλο.
Και το συμπέρασμά μου εξήλθε προσφάτως από προσωπική εμπειρία, δυσάρεστη και δεόντως απογοητευτική.

Ασκώ !φευ! τη δικηγορία στην πόλη του Κιλκίς και διορίσθηκα δικαστική αντιπρόσωπος στις εκλογές της 18ης Μαΐου 2014 και 25ης Μαΐου 2014 στο 71ο εκλογικό τμήμα του Νομού Κιλκίς.

Στις 15-7-2014 ήλθα σε τηλεφωνική επικοινωνία με υπάλληλο του Υπουργείου Οικονομικών. Σε ερώτησή μου προς αυτόν σχετικά με το τί συμβαίνει και δεν πληρώθηκα ούτε σήμερα (15-7-2014) που σύμφωνα με την ανακοίνωσή τους, θα γινόντουσαν οι τελευταίες πληρωμές ,μου απάντησε-αφού τον ενημέρωσα ότι δεν έχει γίνει κάποιο λάθος στην καταχώρηση των στοιχείων μου από μένα ούτε από το Πρωτοδικείο Κιλκίς-ότι προφανώς θα έκαναν κάποιο λάθος οι υπάλληλοι εκεί, του Υπουργείου κατά την καταχώρηση. Αφού «έκανα τουμπεκί» το ότι οι υπάλληλοι που ήταν αρμόδιοι για την ορθή καταχώρηση των στοιχείων μας, έκαναν λάθος, όχι μόνο στη δική μου καταχώρηση αλλά και στου γραμματέα μου και άλλων 2.000 ατόμων που συνέβαλαν στην διεξαγωγή των εκλογών ,όπως με ενημέρωσε ο υπάλληλος, έπραξα το αδιανόητο!!!

Ετόλμησα-είχα το θράσος θα έλεγε κανείς!-να ρωτήσω τί θα γίνει τώρα με εμάς που έγιναν λάθος οι καταχωρήσεις μας. Πώς τόλμησα να ξεστομίσω τέτοια κουβέντα; Πώς;;

Αναρωτιέμαι ακόμα, πώς τόλμησα να ρωτήσω πότε θα πληρωθούμε για 2 διεξαχθείσες κατά μήνα Μάιο 2014 εκλογικές διαδικασίες. Επειδή δηλαδή φτάσαμε στα μέσα Ιουλίου 2014; Επειδή διεξήχθησαν εκλογές απρόσκοπτα για δυο συνεχόμενες Κυριακές και είχα την ευθύνη συνολικά για πέντε κάλπες και την ορθή διεξαγωγή του εκλογικού αποτελέσματος, έπρεπε να ρωτήσω και πότε θα γίνει η πληρωμή μου τώρα, που
τελικά, 2 μήνες αργότερα σχεδόν, ενημερώθηκα ότι οι αρμόδιοι υπάλληλοι έκαναν λάθος κατά την καταχώρησή μου;

Η απάντηση λοιπόν που έλαβα από τον κύριο Υπάλληλο ήταν επί λέξει:

"Ωχ! Εσείς, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι δικηγόροι, δηλώνετε μόνο το 10 % των εισοδημάτων σας, τι μας ρωτάτε συνεχώς για τα λεφτά των εκλογών;; Δε σας φτάνουν αυτά που βγάζετε;;".... και έμεινα εμβρόντητη να ακούω το εξοργισμένο λογύδριο του κ. Δημοσίου Υπαλλήλου.

Του «κυρίου» που καθημερινώς κάθεται στην καρέκλα του, πίνει ήσυχα τον καφέ του, τρώει ήρεμα το πρωινό του, και άν και εφόσον ηρεμήσει και χαλαρώσει– γιατί υπάρχει και το ενδεχόμενο να «το' παιζε δύσκολη» η σύζυγος το προηγούμενο βράδυ, οπότε τότε το ακουστικό του τηλεφώνου θα είναι μονίμως κατεβασμένο από τη θέση του (εκτός κι αν αποφασίσει να εκτονώσει τα νεύρα του σε κάποιον καημένο πολίτη που θα τηλεφωνήσει την ώρα εκείνη) - θα αποφασίσει να κάνει αυτό για το οποίο πληρώνεται σταθερώς, συνεχώς και αδιαλείπτως από την ένδοξη ημέρα του διορισμού του στην «επίτιμη καρέκλα» μέχρι και την ημέρα που θα αποχαιρετήσει τον μάταιο τούτο κόσμο, δηλαδή τι; Να εξυπηρετήσει και κανέναν πολίτη της μάταιης τούτης χώρας, γιατί άλλωστε γι' αυτό πληρώνεται... ή μήπως όχι;

Μήπως έχω μπερδευτεί; Μήπως ο κ. Δημόσιος Υπάλληλος θεωρεί ότι είναι τιμή να κατέχει την καρέκλα που κατέχει και θα πρέπει οι λοιποί– μη δημόσιοι υπάλληλοι-πολίτες που δυστυχώς– έτσι τά' φέρε η ζωή βρε αδελφέ!- να βρεθούμε στην ανάγκη του, να του αποτίσουμε φόρο τιμής;

Μήπως τελικά δεν εξυπηρετούν τον σκοπό αυτό τα τηλέφωνα επικοινωνίας που αναγράφονται στις φανταχτερές ιστοσελίδες των διαφόρων Υπουργείων και Υπηρεσιών προς τον σκοπό εξυπηρέτησης των πολιτών; (Χριστέ μου! Σαν μελωδία ηχεί στα αυτιά μου αυτή η «εξυπηρέτηση των πολιτών»)! Μήπως τελικά κάνω λάθος; Μα, έχω τόσο πολύ καταμπερδευτεί; Ίσως τελικά να φταίω εγώ. Ίσως να τα κατάλαβα όλα λάθος. Μπορεί να διάβασα τα λάθος βιβλία, μπορεί και να μην ήμουν συγκεντρωμένη κατά την ανάγνωση.

Μα όχι... για να ξαναδώ. Τι γράφει εδώ;;
«Ο δημόσιος υπάλληλος είναι υπηρέτης του Λαού»
«Διάκριση μεταξύ δημοσίου υπαλλήλου και δημόσιου λειτουργού»
«Ο δικηγόρος είναι δημόσιος λειτουργός, συλλειτουργός της Δικαιοσύνης».
«Ο χαρακτηρισμός ενός ιδιώτης ως δημόσιου λειτουργού σημαίνει ότι αυτός δεν υπάγεται στους κοινούς για τους δημοσίους υπαλλήλους νομικούς κανόνες που θεμελιώνουν την ιεραρχία στη δημόσια διοίκηση».
«Ο δημόσιος υπάλληλος τελεί προς το Κράτος υπό ειδική έννομη σχέση εξάρτησης».

Ααα! Τώρα νομίζω ότι αρχίζω και καταλαβαίνω. Το ότι οι δικηγόροι χαρακτηρίζονται κατά βαρύγδουπο τρόπο ως «δημόσιοι λειτουργοί» είναι αυτό που μάλλον ενοχλεί. Είναι αυτό που δημιουργεί το κόμπλεξ, που λέγαμε πιο πάνω. Ίσως τελικά αυτή η σχέση εξάρτησης δημοσίου υπαλλήλου και κράτους να ενοχλεί και να δημιουργεί ένα σύμπλεγμα ανωτερότητας... κατωτερότητας... γι' άλλους έτσι, γι' άλλους αλλιώς.

Αλλά και πάλι... Ουφ! Πάλι δεν καταλαβαίνω... εγώ ξέρω ότι απλά και μόνον επειδή σπούδασα και επέλεξα να γίνω ελεύθερος επαγγελματίας πρέπει να πληρώνω «τέλος επιτηδεύματος» και να προπληρώνω και φόρο για το επόμενο οικονομικό έτος, δίχως να ξέρω αν καλά-καλά θα εργάζομαι ή και αν θα ζω (όχι, η αυτοκτονία δεν είναι στα άμεσα σχέδιά μου) την επόμενη χρονιά... ενώ ο άλλος που είχε «μπάρμπα στην Κορώνη» επέλεξε τη σίγουρη λύση του «Καρεκλοκένταυρου».

Άγχος μηδέν για το αν θα βγάλει τα έξοδα του μήνα, εργασία... μμμμ.... όση θέλει και (αν) έχει όρεξη να κάνει, δίχως πίεση, αλλά η γκρίνια... φουυυλ! Γιατί;
Γιατί υπάρχουν ορισμένοι πολίτες που απλά ζητούν να εξυπηρετηθούν;; Αυτό δεν είναι θράσος;; Δεν είναι μιζέρια; Δεν αγγίζει τα όρια της παράνοιας;;; Δεν... δεν έχω λόγια..

Μήπως τελικά έχουμε παρανοήσει τους όρους, τη σημασία των λέξεων και των θέσεων; Κι αν είναι έτσι, τότε τι;;;... Φωνή βοώντος εν τη ερήμω... Μάλλον δεν ακούει κανείς και δεν βλέπει κιόλας, διότι η συστηματική χρήση παρωπίδων, εσκεμμένως βεβαίως–βεβαίως, εμποδίζει τον εντοπισμό των Καρεκλοκένταυρων.

Κι εγώ απλά μένω εδώ, στην καλοκαιρινή ραστώνη του μεσημεριού να αναρωτιέμαι, να γράφω (προς τον σκοπό εκτόνωσης και μόνον, διότι δεν βλέπει και δεν ακούει κανείς ως προείπα!) και να αναφωνώ: «O tempora o mores!»