Β. Κεκάτου: «Το μήνυμα του φόβου»

Βλέπω γύρω μου, ανθρώπους προβληματισμένους, απελπισμένους, κουρασμένους, οργισμένους, αλλά κυρίως φοβισμένους. Ακούω τις απόψεις τους, τις αγωνίες τους, τις ανασφάλειες τους - διαφορετικές στον καθένα - αλλά πάντα με κοινό παρανομαστή το φόβο! Φόβο για τις δουλειές τους, φόβο για τις ζωές τους, φόβο για το μέλλον των παιδιών τους. Το δίλημμα, μου είπε ένας σοφός φίλος, είναι αυτό: «Ή θα εφαρμόσουμε το Μνημόνιο και θα πεινάσουμε, ή δε θα εφαρμόσουμε το Μνημόνιο και θα πέσει στη χώρα λιμός…».

Τρομακτικές επιλογές και οι δύο! Ξυπνάς το πρωί και ακούς για απολύσεις, για ψαλίδι στις συντάξεις, για μειώσεις μισθών και έρχονται και άλλα νέα μέτρα και άλλα πιο νέα πάντα χειρότερα από τα προηγούμενα!

Ο τρομοκρατικά μεγεθυντικός φακός των ΜΜΕ, ενισχύει το φόβο και τους πραματευτάδες του. Και κάθε τρεις και λίγο οι ιεροκήρυκες του ολέθρου, με λόγο και εικόνα, εγχώριοι και αλλοδαποί, προμηνύουν χρεοκοπία, επιστροφή στη δραχμή στάση πληρωμών, σαν να μην έχουμε τρομάξει αρκετά με ότι συμβαίνει στο μικρόκοσμο του ο καθένας…

Κι αναρωτιέμαι τι να πω στο γιο μου που μόλις τέλειωσε το σχολείο και βρίσκεται στο πάντα κρίσιμο αυτό σταυροδρόμι της ζωής, σε μια τόσο αρνητική συγκυρία για τη χώρα του. Να μείνει εδώ να το παλέψει, να σπουδάσει, να αγωνιστεί ή να φύγει έξω μπας και έχει μια καλύτερη τύχη; Αντέχουμε εμείς να τον στηρίξουμε; Γιατί αλήθεια ποια είναι η εναλλακτική; Τα λεφτά για τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν φτάνουν πάρα μόνο μέχρι το Μάη, από εκεί και ύστερα απειλείται η λειτουργία τους, άκουσα να λέει ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εγώ λοιπόν τι συμβουλή να δώσω και σε ποια περίπτωση θα είμαι εναργής πολίτης και σε ποια υπεύθυνη γονιός; Να τον «κρατήσω» εδώ ή να τον «φυγαδεύσω»; Κι επειδή το ερώτημα απασχολεί πολλούς γονείς, οι απαντήσεις πολλές ανάλογα με το περιβάλλον και τις δυνατότητες και ο φόβος θα είναι πάντα κακός σύμβουλος, μόνο μία συμβουλή έχω για το γιο μου και όλους τους νέους: «Μη φοβάσαι… μη φοβάστε!».

Βάννα Κεκάτου - συγγραφέας