Κ.Παπακώστα: «Στη Βουλή οι άριστοι όχι οι υπηρέτες δυο αφεντάδων!»

Συνέντευξη στον Κώστα Λασκαράτο

Μια ημέρα πριν από την «ημέρα της γυναίκας», η Γραμματέας Γυναικείων Θεμάτων της ΝΔ, θίγει το μείζον ζήτημα της ανεργίας των γυναικών αλλά και της μισθολογικής τους διαφοράς από τους άρρενες εργαζόμενους. Ζητά μάλιστα την άμεση λήψη μέτρων στήριξης της οικογένειας και προαναγγέλλει ότι είναι έτοιμη να φέρει το θέμα στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής αλλά και στη Συνήγορο του Πολίτη.

Αύριο γιορτάζεται η ημέρα της γυναίκας, στη σκιά πολύ ανησυχητικών στοιχείων για την ανεργία, που χτυπά ακόμη περισσότερο το «ασθενές φύλο». Σε μια περίοδο κρίσης, τι μπορούμε να κάνουμε πέραν των διαπιστώσεων;
Θεωρώ πως για την απαλοιφή των εφιαλτικών σεναρίων για την πορεία της ανεργίας πρέπει να ληφθούν μέτρα στήριξης της οικογένειας, να υπάρξουν ευκαιρίες συμμετοχής των γυναικών στην παραγωγική διαδικασία, να εφαρμοστούν το Σύνταγμα και οι νόμοι, που προστατεύουν την εγκυμοσύνη και τη μητρότητα και να σταματήσουν οι διαφοροποιήσεις μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, αλλά, κυρίως, πρέπει να παρθούν μέτρα για όσες γυναίκες δεν απολαμβάνουν επαρκές δίχτυ κοινωνικής προστασίας.

Προσφάτως η Eurostat, έδωσε στοιχεία που μαρτυρούν μεγάλη μισθολογική ανισότητα των δύο φύλων στη χώρα μας. Οι ελληνίδες εργαζόμενες αμείβονται λιγότερο, κατά 22,2%, σε σχέση με τους άνδρες. Που οφείλεται αυτή η διάκριση;
Έχω επισημάνει εδώ και καιρό το πρόβλημα της ανισότητας στους μισθούς και στις συντάξεις των γυναικών, για ίσης αξίας παρεχόμενη εργασία. Εδώ απαιτείται να εφαρμοστούν το Σύνταγμα και οι νόμοι που ορίζουν ότι για ίσης αξίας εργασίας, ίση αμοιβή.

Πάντως η διάκριση αυτή οφείλεται και στο γεγονός, ότι οι γυναίκες εγκλωβίζονται μεταξύ ανεργίας και υποαπασχόλησης γιατί έχουν διπλό ρόλο να παίξουν, και δεν μπορούν να συμφιλιώσουν την καριέρα με την οικογένεια.

Αυτό συνεπάγεται μισθολογικές, βαθμολογικές συνέπειες φθάνοντας στο σημείο να μην θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Γι’ αυτό, λοιπόν, προτείνουμε αυτόνομη και αποτελεσματική οικογενειακή πολιτική, που στοχεύει ακριβώς στην αξιοποίηση του συνόλου των ανθρωπίνων πόρων της χώρας στην παραγωγική διαδικασία.

Στην καθημερινότητά μας, οι γυναίκες παίζουν πια παντού πρωταγωνιστικό ρόλο. Είναι δραστήριες και μετέχουν σε όλα. Μήπως η «ημέρα της γυναίκας», ως γιορτή, είναι τελικά λίγο παλαιομοδίτικος θεσμός, που τις στοχοποιεί και τις αντιμετωπίζει ως «ευάλωτη ομάδα» αντί να αναδείξει τα όποια προβλήματα βιώνουν ακόμη;
Η «ημέρα της γυναίκας» μας φέρνει αντιμέτωπους, με αθρόες απολύσεις γυναικών, νέων μητέρων που δεν καταχωρίζονται σε καμία στατιστική διότι βαφτίζονται ως οικιοθελείς αποχωρήσεις.

Παράλληλα τα ποσοστά ανεργίας των γυναικών διαμορφώνονται στο 17%,η δραματική αύξηση των απολύσεων λόγω εγκυμοσύνης και μητρότητας, χτυπάει καμπανάκι για την άμεση λήψη μέτρων στήριξης της οικογένειας. Στον καιρό του μνημονίου αυτή πρέπει να είναι η οπτική της πολιτείας, της κυβέρνησης και των πολιτικών κομμάτων και αυτό σκοπεύω να εισηγηθώ εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας στη αρμόδια επιτροπή της Βουλής αλλά και στη Συνήγορο του Πολίτη στη συνέχεια.

Είστε ικανοποιημένη από την παρουσία των γυναικών στην πολιτική; Εσχάτως στις αυτοδιοικητικές εκλογές, ελάχιστες επιστρατεύθηκαν για να ηγηθούν των ψηφοδελτίων ενώ οι πληροφορίες λένε ότι η ΝΔ, δυσκολεύεται και πάλι να βρει τα κατάλληλα γυναικεία πρόσωπα για τα ψηφοδέλτια των εθνικών εκλογών…
Υπάρχει δημοκρατικό έλλειμμα στην Ελλάδα περισσότερο αλλά και στην Ευρώπη, όσον αφορά στην εκπροσώπηση των γυναικών στα κοινωνικά, οικονομικά κέντρα λήψης των αποφάσεων. Οφείλω όμως να πω ότι ο νόμος για τη συμμέτοχή των γυναικών σε ποσοστό 30% στα ψηφοδέλτια είναι νόμος της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.

Αντιλαμβάνεστε ότι ο νόμος από μόνος του δεν απαντά αυτόματα στο πρόβλημα, απαιτείται να συνυπάρχει και η ποιότητα των προσώπων και εκεί πρέπει να εστιάσουν τα πολιτικά κόμματα.

Στην εποχή που οι πολίτες απαιτούν έντιμους πολιτικούς, αλλά και ικανούς να εφαρμόσουν πολιτικές για την έξοδο της χώρας από την κρίση, επιβάλλεται οι υποψήφιοι ανεξαρτήτως φύλου να είναι αποφασισμένοι να υπηρετήσουν ένα αφέντη, ο οποίος είναι ο κυρίαρχος λαός.

Είναι βαριά η ευθύνη για τους αρχηγούς των κομμάτων, για το ποιους θα προτείνουν μέσα από τα εθνικά ψηφοδέλτια, αλλά και για τους πολίτες, να στείλουν με τη ψήφο τους στο εθνικό κοινοβούλιο τους άριστους και όχι τους υπηρέτες δύο αφεντάδων