Ποιος πολιτικός θα μιλήσει για το αληθινό πρόβλημα;
Καθώς η χώρα προχωρεί προς τις εκλογές, μέσα από την αδυναμία της Βουλής να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας, για άλλη μια φορά ο πολιτικός διάλογος έχει εκτραπεί από τα ουσιώδη, που είναι η αντιμετώπιση της τεράστιας κρίσης, κι έχει ξεπέσει στα συνωμοτικά, στα συνθηματολογικά, στις κενολογίες.
του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Ο πολίτης, όμως, που τα αποστρέφεται αυτά, ακόμα κι αν τα παρακολουθεί από κοντά, έχει ανάγκη και απαιτεί από τις πολιτικές δυνάμεις να του μιλήσουν, επιτέλους, για την ουσία των προβλημάτων. Δηλαδή για την παρατεταμένη ύφεση στην οικονομία, για την ως τώρα αδυναμία αλλαγής του αναπτυξιακού μοντέλου της χώρας, που επί χρόνια στηρίχτηκε στην κατανάλωση με δανεικά αντί να επενδύσει με όλες της τις δυνάμεις στην παραγωγή, για τις πραγματικές δυνατότητες αυτής της χώρας και των κατοίκων της. Απαιτεί από τους πολιτικούς να μιλήσουν ειλικρινά, να είναι ωμοί και έντιμοι στην παρουσίαση της κατάστασης, αλλά και να δίνουν ένα όραμα, μια πραγματική ελπίδα, μια προοπτική.
Όταν όλο το σόου των ημερών αυτών τελειώσει, όταν στηθούν κάλπες κι εκλεγεί μια νέα κυβέρνηση, τότε πρέπει να αντιμετωπίσει πρώτα από όλα τις απαιτήσεις των δανειστών: Να διαπραγματευτεί σε πολύ στενά χρονικά όρια, τόσο την ολοκλήρωση του μνημονίου όσο και την ασφαλή εκπλήρωση των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδας, ειδικά για το 2015 που είναι πολύ αυξημένες. Αμέσως μετά, να αρχίσει η ανοικοδόμηση της οικονομίας από τα χάλια στα οποία θα την παραδώσει ο κ. Σαμαράς. Να αναζωογονηθεί η ελληνική ύπαιθρος η οποία πεθαίνει επί δεκαετίες, αργά και βασανιστικά, μέσα στην χειρουργική αναισθησία των επιδοτήσεων, των μη- έργων και της άνθησης του πελατειακού κράτους. Να δοθούν πραγματικά κίνητρα σε νέα παιδιά που διψούν για δημιουργία, να εκφράσουν τις δυνατότητες και τις κλίσεις τους. Να κτυπηθεί άγρια, αδίστακτα, μονομιάς το τέρας της γραφειοκρατίας. Να γίνει μια πραγματική επανάσταση στην Παιδεία, έξω από τις συμβατικότητες της «χρηματοδότησης» (λες κι ήμασταν περήφανοι για την ποιότητα των σχολείων μας ακόμα και την εποχή των παχέων αγελάδων...) και τις εμμονές των ξεφτισμένων από την πολυχρησία ιδεολογιών. Να πάρει ο τόπος μια ανάσα, βαθιά ανάσα, να γεμίσει τα πνευμόνια του αισιοδοξία και πίστη στις δυνατότητές του. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει ελπίδες στον κόσμο. Η πτώση του, όπως έγραφε αλάνθαστα ο Αλεξανδρινός ποιητής, είναι βεβαία, εάν τις διαψεύσει. Και τότε, δεν θα υπάρχει καν σε ένα μέρος της κοινωνίας το «αποκούμπι» που περιγράφεται στη φράση «ας κυβερνήσει επιτέλους κι η αριστερά, να δούμε τι μπορεί να κάνει».
Ο πολίτης δεν ξεχνά ότι πεμπτουσία της πολιτικής είναι η βελτίωση της δικής του θέσης, όχι η αναπαραγωγή ενός σάπιου κι άχρηστου πολιτικού συστήματος, βασισμένου στον πελατειασμό και την κοροϊδία του κόσμου. Ας τελειώνουμε, λοιπόν, με την πλάκα των χρηματισμών, των success stories και των αλαλαζόντων κυμβάλων, μήπως και βρεθεί κανείς να μιλήσει, και κυρίως να πράξει, κάτι για την ουσία του προβλήματος. Που είναι η αναστροφή του αναπτυξιακού μοντέλου της Ελλάδας, από ένα χρεοκοπημένο σύστημα βασισμένο στην κατανάλωση με δανεικά, σε ένα νέο κι ελπιδοφόρο σύστημα παραγωγής πλούτου από όλους για όλους. Τόσο απλά για όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Τόσο δύσκολα για τη σημερινή Ελλάδα...
Σχετικές ειδήσεις
Δημοφιλείς Ειδήσεις
