Ο Ομπάμα έφυγε τα προβλήματα για τον ελληνικό λαό έμειναν
Οι ψευδαισθήσεις κράτησαν ελάχιστα. Λίγες ώρες για την ακρίβεια. Ο Μπαράκ Ομπάμα και η Άνγκελα Μέρκελ αμέσως μετά τις αλλεπάλληλες συναντήσεις τους στο Βερολίνο δεν είχαν ούτε μία λέξη να πουν για την Ελλάδα και το χρέος της. Κανείς δεν γνωρίζει τι είπαν, αν είπαν, κατ’ ιδίαν αλλά το γεγονός ότι δεν ειπώθηκε δημοσίως τίποτε, δεν μπορεί να μας καθιστά ιδιαιτέρως αισιόδοξους.
ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΡΑΤΗΣΑΝ ΕΛΑΧΙΣΤΑ
Ο Μπαράκ Ομπάμα έφυγε από την Αθήνα... τροπαιούχος. Η αποτίμηση αυτού του αποχαιρετιστήριου ταξιδιού του ήταν πράγματι θετική, αλλά πρωτίστως για τον ίδιο, την υστεροφημία και τις όποιες μελλοντικές του φιλοδοξίες. Θετική και για την Ελλάδα ως εικόνα και ως πατρίδα της Δημοκρατίας, όχι όμως για την κυβέρνηση που ψάχνει απεγνωσμένα σωσίβιο καθώς μόνη της έριξε το καράβι στον ύφαλο.
Ο Μπαράκ Ομπάμα μίλησε μεταξύ πολλών άλλων και γι αυτά που καίνε τους Έλληνες. Το χρέος, τις μεταρρυθμίσεις, το μέλλον που μοιάζει σκοτεινό. Μας δήλωσε ότι θα είναι πάντα κοντά μας εφόσον κάνουμε αυτό που πρέπει, αλλά προφανώς ήταν το καθήκον του επισκέπτη απέναντι στον οικοδεσπότη που του επέτρεψε να στήσει το σκηνικό της αποχώρησής του από την προεδρία των ΗΠΑ, εκεί που είχε επιλέξει.
Ωραία όλα αυτά. Και το τελικό συμπέρασμα; Στενάχωρο. Ο ελληνικό λαός βρίσκεται και πάλι μέσα σε βαθύ... πηγάδι και η ελληνική κυβέρνηση στις ψευδαισθήσεις της πως μπορεί στο τέλος να πετύχει.
Και πάλι βράζουμε στο... λιγοστό ζουμί μας με κίνδυνο να καούμε οριστικά καθώς έχουμε μια κυβέρνηση ανίκανη και πληρώνουμε τα συνεχή ψέματα προς όλους (πολίτες και δανειστές), τη δήθεν διαπραγμάτευση του 2015, το δημοψήφισμα και τη μεγαλειώδη «τούμπα» που μας έφερε σε χειρότερη θέση μέσα στο τρίτο επαχθέστερο μνημόνιο, τα capital controls που ισοπέδωσαν ότι υπήρχε όρθιο στην ελληνική οικονομία.
Η κατάσταση στην Ελλάδα έχει φτάσει στο χειρότερο σημείο από την αρχή της κρίσης το 2010. Η κυβέρνηση δήθεν πανηγυρίζει γιατί η ανάπτυξη έφτασε στο 1,5% σε σχέση με πέρυσι, μια απολύτως καταστροφική χρονιά.
Οι μισθοί μειώνονται, οι συντάξεις πετσοκόβονται, η ανέχεια εξαπλώνεται. Ένα κομμάτι του πληθυσμού απλώς αντέχει, είτε καταναλώνοντας ακόμη το λίπος που είχε προλάβει να αποθηκεύσει εκτός τραπεζικού συστήματος είτε λόγω της παραοικονομίας που εξακολουθεί να ανθεί καθώς ούτε αυτή η κυβέρνηση τολμά να λύσει το πρόβλημα με τρόπους που είναι δοκιμασμένοι σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
Οι επενδύσεις δεν έρχονται καθώς στη χώρα δεν υπάρχει αρχή μέση και τέλος σε κανένα τομέα.
Κάθε μέρα, το τελευταίο χρονικό διάστημα βλέπει το φως τη δημοσιότητας και μια έκθεση που περιγράφει με τα μελανότερα χρώματα την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας. Την Τετάρτη η Eurostat έδωσε στη δημοσιότητα έκθεση που συγκλονίζει καθώς καταγράφει ότι στην Ελλάδα το έτος 2015 βρισκόταν αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού το 37,8% των παιδιών δηλαδή 710.000 παιδιά σε όλη την Επικράτεια.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη αύξηση του εν λόγω ποσοστού στην Ευρωπαϊκή Ένωση την τελευταία πενταετία, αφού το 2010 ήταν μόλις 28,7%. Είμαστε τρίτοι μετά τη Ρουμανία με 46,8% και τη Βουλγαρία με 43,7%. Αντιθέτως, στην ΕΕ το αντίστοιχο ποσοστό μειώθηκε από 27,5% το 2010 σε 26,9% το 2015.
Μια μέρα πριν, σε έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας επισημαινόταν ότι στην Ελλάδα η φτώχεια χτυπά τους νέους οι οποίοι σε σχέση με άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών δείχνουν να βιώνουν πιο έντονα τα σημάδια της οικονομικής κρίσης. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία η ακραία φτώχεια των ηλικιωμένων -μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις που πραγματοποιεί το κράτος- έχει μειωθεί σχεδόν στο μισό σε σχέση με τα προ κρίσεως επίπεδα, ενώ το πρόβλημα για νέους και μεσήλικες έχει αυξηθεί πάνω από τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες.
Η εξήγηση του φαινομένου εστιάζει στην εξάντληση των κονδυλίων του κρατικού προϋπολογισμού για τη χρηματοδότηση των συντάξεων, ενώ ελάχιστοι είναι οι πόροι που απομένουν για επιδόματα προς τις νεότερες γενιές.
Είναι αποκαλυπτικό ότι για τους μακροχρόνια ανέργους -συνολικά είναι περισσότεροι από 800.000- δαπανώνται λιγότερα από 22 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση τη στιγμή που η κρατική συμμετοχή για την καταβολή των συντάξεων φτάνει στο 9% του ΑΕΠ ή περίπου στα 15 δισ. ευρώ.
Και όλα αυτά σε μια χώρα της οποίας μεγάλο μέρος του πληθυσμού επιβιώνει από τις συντάξεις των γονιών και των παππούδων. Συντάξεις που συνεχώς περικόπτονται παρά τις μεγαλόστομες διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ.
Η χώρα βρίσκεται σε φαύλο κύκλο καθώς η μείωση των συντάξεων και των μισθών φέρνει κάθε χρόνο εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες με εισοδήματα που δεν φορολογούνται. Άρα, μειώνεται η φορολογική βάση της χώρας και τα προσδοκώμενα έσοδα μοιράζονται σε όλο και λιγότερους φορολογούμενους. Τελικό αποτέλεσμα η «λογική» απαίτηση των δανειστών να μειωθούν τα αφορολόγητα και να κοπούν όλες οι φοροαπαλλαγές.
Και δεν φτάνει μόνο αυτό. Οι νέες περικοπές συντάξεων βρίσκονται στο δρόμο. Οι διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης και του πρώην υπουργού Γιώργου Κατρούγκαλου αποδεικνύονται κουρελόχαρτα και όπως όλα δείχνουν είναι στο δρόμο η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς και άρα η δραστική μείωση των κύριων συντάξεων.
Η νέα υπουργός Έφη Αχτσιόγλου έχοντας τον καλύτερο δάσκαλο προσπαθεί με τη σειρά της να πείσει ότι διαπραγματεύεται σκληρά και ότι έχει «κόκκινες» γραμμές.
Φαρσοκωμωδία, αν θυμηθεί κανείς τις «κόκκινες γραμμές» που υποτίθεται ότι είχαν ο Αλέξης Τσίπρας, ο Πάνος Καμμένος, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο Γιώργος Κατρούγκαλος στην αρχή της διαπραγμάτευσης. Καθώς και τον τρόπο με τον οποίο, σχεδόν καθημερινά, τις ποδοπατούσαν και έστηναν νέες συνεχώς και πιο πίσω.
Κι όλα αυτά θα ήταν... καλά αν δεν υπήρχε ο ορατός κίνδυνος για τα χειρότερα: Την κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων που σπάνε τον ένα κουμπαρά μετά τον άλλο και -επειδή δεν φτάνουν- ζητούν και άλλα από την κυβέρνηση.
Μια κυβέρνηση που επαίρεται για τα πλασματικά της πλεονάσματα. Μια κυβέρνηση που έχει εξαπολύσει ένα ανηλεές φοροκυνηγητό επί δικαίων και αδίκων δεσμεύοντας εκατοντάδες χιλιάδες λογαριασμούς ελευθέρων επαγγελματιών, βιοτεχνών, επιχειρηματιών ακόμη και απλών πολιτών για μερικές εκατοντάδες ευρώ στραγγαλίζοντας ουσιαστικά την οικονομία της χώρας.
Η κυβέρνηση «πανηγυρίζει» για τα αυξημένα έσοδα και τα μεγάλα πλεονάσματα στο τρίτο τρίμηνο του 2016 μόνο που δεν ομολογεί ότι για κάθε ευρώ που μπαίνει στα ταμεία των ΔΟΥ, αφαιρούνται πολλά περισσότερα από τα ασφαλιστικά ταμεία. Τα λεφτά είναι συγκεκριμένα και είναι πολύ λίγα. Άρα, ακόμη κι αν δεχθούμε ότι τα κρατικά έσοδα είναι αυξημένα προφανώς κανείς δεν θέλει να μιλήσει για τα ασφαλιστικά ταμεία που καταρρέουν, για τις δεκάδες χιλιάδες που δεν έχουν πάρει ακόμη σύνταξη και όλα τα τραγικά συνεπακόλουθα που έχει αυτή τη πραγματικότητα.
Ας επανέλθουμε όμως στο κεντρικό σκηνικό. Η κυβέρνηση θέλει οπωσδήποτε μια καλή είδηση από το... μέτωπο του χρέους. Γι' αυτό το λόγο ο πρωθυπουργός προχώρησε σε ανασχηματισμό συμβιβασμών και τα δίνει όλα για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση του τρίτου μνημονίου, του ολόδικού της μνημονίου, με συνοπτικές διαδικασίες.
Στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ προ πολλού ξέχασαν τις κόκκινες γραμμές και τις αυταπάτες και τώρα ουσιαστικά παρακαλάνε ακολουθώντας τη στρατηγική του «δώστα όλα» να κλείσει η αξιολόγηση με κάθε κόστος. Τι κι αν οι δανειστές ζητάνε ομαδικές απολύσεις, τι κι αν μιλούν για απολύσεις στο δημόσιο και πολλά ακόμη δύσκολα μέτρα για τους πολίτες όπως τα κόκκινα δάνεια και οι πλειστηριασμοί.
Ο απελπισμένος και εγκλωβισμένος Αλέξης Τσίπρας έχει δώσει εντολή να κλείσουν όλα με συνοπτικές διαδικασίες. Τέλος οι περήφανες διαπραγματεύσεις, οι αντιστάσεις, οι μεγαλοστομίες. Δεν έχει καν κουράγιο για προπαγάνδα και δημιουργία εντυπώσεων καθώς επιδιώκει πάση θυσία να πάρει κάτι -ακόμη και... έναντι- που θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει επικοινωνιακά. Τελικός στόχος να κερδίσει έστω πρόσκαιρα μερικές μονάδες στις μετρήσεις των δημοσκοπήσεων. Δεν τον απασχολεί αν αυτό τελικά θα φέρει ένα ιδιότυπο ή κανονικό τέταρτο μνημόνιο.
Τον ενδιαφέρει να εξομαλύνει το κλίμα και να μετρήσει τις δυνάμεις του για το ενδεχόμενο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες έως τον Μάρτιο.
Το Newsbomb.gr έχει εξηγήσει με εμπεριστατωμένα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ στο πρόσφατο παρελθόν το σκεπτικό του Μεγάρου Μαξίμου και τους φόβους του Αλέξη Τσίπρα για το εύρος της εκλογικής ήττας που έρχεται. Αυτό θέλει να περιορίσει καθώς οι τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ τον περιμένουν στη γωνία να του φορτώσουν την ήττα και να τον οδηγήσουν στην έξοδο από την ηγεσία, αυτόν και τον στενό του πυρήνα.
Δύο δείκτες είναι καθοριστικοί για τις εξελίξεις. Το εύρος της διαφοράς και η δυνατότητα ή μη της Νέας Δημοκρατίας να πετύχει αυτοδυναμία. Γύρω από αυτούς θα κινηθούν οι πολιτικές εξελίξεις των επόμενων πέντε μηνών καθώς και οι διεργασίες στο πολιτικό σκηνικό με κύριο άξονα τη στάση που θα κρατήσει το ΠΑΣΟΚ.
Ανεξαρτήτως αυτών πάντως, η όποια ρύθμιση του χρέους θα αφορά σε μείωση επιτοκίων και επιμήκυνση διάρκειας ενός μέρους του χρέους, περίπου στο 25% του συνόλου. Να σημειωθεί ότι διευθέτηση αυτού του είδους, αλλά στο σύνολο του χρέους, προβλεπόταν και στη συμφωνία του 2012 που ο κ. Τσίπρας απέρριπτε όταν έταζε στον ελληνικό λαό κούρεμα του χρέους.
Τώρα, μετά από 22 μήνες διακυβέρνησης, ένα νέο μνημόνιο και 80 δισ. επιπλέον χρέος ο πρωθυπουργός επιδιώκει μια τελευταία ευκαιρία για μια τελική μάχη με το ίδιο του το κόμμα.
Σχετικές ειδήσεις
Δημοφιλείς Ειδήσεις
