Γ. Χριστοφορίδης: Σταυρούλα μου, ανώτατη κοροϊδία θες!
Σάλο προκάλεσε το άρθρο μου για τους κανακάρηδες που πρέπει να πληρώνουν δίδακτρα στα πανεπιστήμια. Σωρηδόν καταφτάνουν τα e-mails στο info@newsbomb.dpg.gr. Ευχαριστώ όλους όσοι έχουν μια καλή κουβέντα να πουν, εστιάζω την προσοχή μου στους διαφωνούντες (τους οποίους ευχαριστώ ακόμη περισσότερο):
Μάνος (strikes back): «Οι διευκρινίσεις στο τελευταίο άρθρο σας με κάλυψαν. Ομως διαφωνώ πάντα με την πρότασή σας. Στην οικονομικά δύσκολη εποχή μας, ας είναι ο χώρος της Παιδείας ο τελευταίος που θα αναζητήσουμε κέρδος. Μπορεί εύκολα η πληρωμή να γίνει μέσω της φορολογίας του "μπαμπά Ωνάση". Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν πολύ πιο ουσιώδη θέματα (φροντιστήριο)».
Μάνο μου, δεν είπα να πληρώσει η πλειονότητα των φοιτητών. Από την άλλη πλευρά, όμως, το σύστημα σήμερα λειτουργεί ως μονόδρομος που σπρώχνει στα ΑΕΙ ακόμη και παιδιά που δεν θέλουν να πάνε. Η Ελληνίδα μάνα που δε βλέπει το παιδί της να περνά στο Πανεπιστήμιο κλαίει απαρηγόρητη. Δεν την ενδιαφέρει και τόσο αν θα πάρει πτυχίο. Ετσι, οι πολιτικοί μας –διαχρονικά- έφτιαξαν ένα σύστημα που τους βάζει όλους στο Πανεπιστήμιο. Η φορολογία είναι άλλο καπέλο. Ο φοιτητής πρέπει να νιώθει ότι αυτό που του προσφέρεται –η Παιδεία- κάτι κοστίζει. Γιατί κοστίζει. Σε όλους εμάς τους φορολογούμενους. Και θα την πάρει πιο σοβαρά ο φοιτητής αν ξέρει ότι ο μπαμπάς πληρώνει. Γιατί δεν είπα, για παράδειγμα, ότι τα δίδακτρα θα επιστρέφονται και μετά το πέρας του τέταρτου έτους…
Σταυρούλα: «Ανάγκη μόρφωσης και κατάκτησης της γνώσης έχουν όλοι. Και ο χειρώνακτας και ο επιστήμονας. Ο μεσαίωνας ξέρετε έχει περάσει τώρα και κάτι αιώνες. Η δωρεάν εκπαίδευση όλων των βαθμίδων είναι υποχρέωση του κάθε κράτους που σέβεται τον εαυτό του και που θέλει να προσδοκά πρόοδο, ανάπτυξη, εθνική ανεξαρτησία. Όταν μιλάτε για θέματα παιδείας στην Ελλάδα που έδωσε τα φώτα της γνώσης παγκοσμίως, να μην μιλάτε για δίδακτρα και παραδείγματα από το εξωτερικό αλλά να απαιτείτε καλύτερα, ουσιαστικότερα, δημιουργικότερα και ελεύθερα προγράμματα σπουδών, αντάξια του πολιτισμού μας για όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης και για όλα τα ελληνόπουλα».
Σταυρούλα μου, λυπάμαι, αλλά δεν είναι έτσι. Όλα αυτά ακούγονται πολύ όμορφα στη θεωρεία. Αν αποφασίζαμε να προσφέρουμε δωρεάν ανώτατη παιδεία σε όλους, απλά δε θα είχαμε ανώτατη παιδεία, αλλά ανώτατη κοροϊδία. Όταν οι πρωτοετείς στην Οικονομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης μαζεύονται 1.100 άνθρωποι σε ένα αμφιθέατρο, είναι σαφές ότι δεν κάνουν μάθημα. Χαβαλέ κάνουν. Οι αντίστοιχοι πρωτοετείς στην αντίστοιχη σχολή του Πανεπιστημίου του Namur του Βελγίου κάνουν μάθημα 30 άτομα σε μια τάξη. Αλλά ξέχασα. Στον παγκόσμιο φάρο της γνώσης που λέγεται Ελλάδα οι φοιτητές είναι αιώνιοι. Στο «αφώτιστο» Βέλγιο, αν κοπείς δυο φορές στο ίδιο μάθημα, δωρεάν παιδεία τέλος. Κουτόφραγκοι!
Όλγα: «Θα ήθελα να ρωτήσω και εσάς και τον Μάνο αλλά και πολιτικούς και δημοσιογράφους που κατακεραυνώνουν φροντιστές και φροντιστήρια. Είναι αδύνατο να διοριστούν όλοι οι απόφοιτοι των καθηγητικών σχολών στα δημόσια σχολεία. Αραγε, μήπως το σύστημα των φροντιστηρίων δίνει κάποιες λύσεις;».
Ολγα μου, τα φροντιστήρια αποτελούν απλά την κορύφωση μιας λανθασμένης νοοτροπίας της κοινωνίας μας, που δεν προσφέρει Παιδεία με στόχο τη μόρφωση, αλλά με μοναδικό σκοπό την εισαγωγή στα ΑΕΙ. Ούτε καν την απόκτηση του πτυχίου. Οσο για το πρόβλημα που επισημαίνεις, η λύση είναι απλή: είτε θα αποφασίσουμε ότι κάθε χρόνο θα εισάγεται στις καθηγητικές σχολές αριθμός φοιτητών ίσος με τους καθηγητές που θα χρειαστούμε τέσσερα χρόνια μετά (πρακτικά, δηλαδή, οι εν λόγω σχολές πρέπει να μείνουν κλειστές για καμιά δεκαετία), είτε θα εισάγονται -«γιούρια»- όλοι, αλλά δεν θα έχουν απαιτήσεις να βρουν και δουλειά μετά…
Γιώργος Χριστοφορίδης
Διαβάστε επίσης:
Δημοφιλείς Ειδήσεις
