Κόντρα ΝΔ - κυβέρνησης για τα εθνικά ζητήματα: Ζητείται εθνική συνεννόηση και ομοψυχία
Εθνικά Θέματα: Η συνεχιζόμενη κόντρα Νέας Δημοκρατίας και κυβέρνησης για τα εθνικά ζητήματα δεν οδηγεί πουθενά - Αντίθετα, πυροδοτεί ανούσια πόλωση χωρίς παραγωγή πολιτικού έργου - Σημασία δεν έχει να κάνουμε δικαστήριο και να αποδείξουμε ποιος φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την ασυνεννοησία μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης - Αυτό όμως δεν μας απαγορεύει να εντοπίσουμε τα λάθη εκατέρωθεν
ΑΛΛΟ ΤΣΑΚΙΖΩ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΚΙ ΑΛΛΟ ΕΧΩ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ - ΟΙ ΕΜΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ
Ακόμα και για τους πλέον καλόπιστους παρατηρητές είναι σαφές πως το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και η ηγεσία του επιδίδονται το τελευταίο διάστημα σε ασκήσεις ισορροπίας στις δημόσιες τοποθετήσεις τους σχετικά με τα εθνικά θέματα και την εξωτερική πολιτική της χώρας.
Από τη μία η πίεση της εθνικιστικής πτέρυγας του κόμματος και η ανάγκη ενός σκληρού δεξιού τμήματος του κοινού της ΝΔ για… γερές δόσεις πατριωτισμού, και από την άλλη οι μετριοπαθέστερες φωνές και η ανάγκη μιας εθνικά υπεύθυνης στάσης, ιδιαίτερα ενώπιων διεθνούς ακροατηρίου, οδηγούν τη Νέα Δημοκρατία σε ακροβασίες και – αναπόφευκτα – σε συχνές παλινωδίες.
Κατά κοινή ομολογία ο Μητσοτάκης είναι σοβαρός άνθρωπος και δεν υποπέφτει εύκολα σε εθνικιστικές κορώνες.
Έχει δικαίωμα να κάνει σκληρή αντιπολίτευση;
Όχι μόνο έχει, αλλά επιβάλλεται να τσακίσει τον Τσίπρα στη «νομιμότητα» που έλεγε και μια ψυχή...
Όμως πάνω από τα κόμματα και τις κυβερνήσεις υπάρχει το εθνικό συμφέρον και κάπου εδώ αρχίζουν τα παρατράγουδα, όταν οι γραμμές του εθνικού συμφέροντος δεν είναιν ευδιάκριτες.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:
Υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στα εθνικά ζητήματα και στις σχέσεις μας με τους... γείτονες;
Υπάρχουν και μάλιστα τεράστια.
Πρέπει να τα κλείσουμε αυτά τα ζητήματα χωρίς να ανοίξει ρουθούνι;
Δεν πιστεύω να διαφωνεί κάποιος προς αυτή την κατεύθυνση.
Τότε γιατί ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν κάθονται σε ένα τραπέζι να βρουν μια κοινή συνισταμένη;
Διότι πολύ απλά δεν είναι ευδιάκριτα τα όρια του κομματικού συμφέροντος από το δημόσιο συμφέρον.
Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν από το Μέγαρο Μαξίμου για τη ΝΔ.
Ας πάρουμε ένα προς ένα τα ανοιχτά μέτωπα:
Ονομασία Σκοπίων
Αρχής γενομένης από την παρουσίαση κινητικότητας σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, η ΝΔ φάνηκε να εγκλωβίζεται μεταξύ δύο αντιπαραθετικών γραμμών, οι οποίες έχουν ταλανίσει τη γαλάζια παράταξη εδώ και δυόμιση δεκαετίες. Αφενός, η πτέρυγα περί τον Αντώνη Σαμαρά και στελέχη προερχόμενα από το ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη παραμένει απρόθυμη να επιδείξει κάποια ευελιξία και αποδοχή της θέσης της κυβέρνησης Καραμανλή στο Βουκουρέστι, επιμένοντας σε μια αδιέξοδη θέση η οποία έχει σπαταλήσει μεγάλο κεφάλαιο της ελληνικής διπλωματίας χωρίς κανένα θετικό αποτέλεσμα. Αφετέρου, τα στελέχη της καραμανλικής πτέρυγας αλλά και όσοι υπηρέτησαν την πολιτική του Βουκουρεστίου, με πρώτη την Ντόρα Μπακογιάννη, ήταν εκ των πραγμάτων υποχρεωμένα να υπερασπιστούν το κεκτημένο και τις θέσεις εκείνης της περιόδου.
Μπροστά στο κίνδυνο μιας διάσπασης και δημιουργίας ενός κόμματος του Βορρά στα δεξιά της ΝΔ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αντί να τοποθετηθεί επί της ουσίας προέβαλε μια σειρά από διαδικαστικά ζητήματα, λιγότερο επώδυνα για το κόμμα του, όπως η ενημέρωση των κομμάτων, η καταλληλόλητα της συγκυρίας για λύση. Ενώ διαβλέποντας πιθανά κομματικά οφέλη δε δίστασε να στηρίξει συλλαλητήρια στα οποία εκλεγμένοι βουλευτές της ΝΔ βρέθηκαν να πλαισιώνουν ως κομπάρσοι ομιλίες ακραίων στοιχείων που βρέθηκαν να ερευνώνται ακόμα και για εμπλοκή με τη νεοναζιστική τρομοκρατία! Προκειμένου μάλιστα να αποφύγει ταυτιστεί με το κεντρικό αίτημα των συλλαλητηρίων, δηλ. τη μη χρήση τον όρου «Μακεδονία» από την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατίας της… Μακεδονίας, πρόταξε το ζήτημα του αλυτρωτισμού και του συντάγματος. Τακτική που τον οδήγησε στο σημείο να απαιτεί ως προαπαιτούμενο για λύση τη συνταγματική τροποποίηση στη γείτονα, πριν να είναι καν αμοιβαία συμφωνημένη η ονομασία που θα πρέπει να περιληφθεί στο σύνταγμα των Σκοπίων!
Τα παραπάνω βέβαια δεν στάθηκαν εμπόδιο για τον κ. Μητσοτάκη να υποδυθεί τον εθνικά υπεύθυνο και να αναγνωρίσει κατά το πρόσφατο ταξίδι του στις ΗΠΑ, πως πράγματι η παρουσία της μετριοπαθούς και προσανατολισμένης προς τους ευρω-ατλαντικούς θεσμούς κυβέρνησης Ζάεφ πράγματι παρέχει μια ευνοϊκή συγκυρία για επίλυση ενός χρονίζοντος ζητήματος.
Τουρκική προκλητικότητα και κράτηση Ελλήνων στρατιωτικών
Στο ίδιο μοτίβο δείχνει να κινείται η ΝΔ και σε σχέση με την αυξημένη τουρκική προκλητικότητα. Από τη μια να κατηγορεί την κυβέρνηση για ολιγωρία και έλλειψη ετοιμότητας απέναντι στην παραβατική δραστηριότητα των τουρκικών ενόπλων δυνάμενω στο Αιγαίο (αλλά και την κυπριακή ΑΟΖ), κι από την άλλη για προκλητική συμπεριφορά του Υπουργού Άμυνας έναντι της Τουρκίας στο Αιγαίο! Παράλληλα, η ΝΔ αντιφάσκει και σε σχέση με την δέουσα διαχείριση της τουρκικής προκλητικότητας από την ελληνική πλευρά. Απορρίπτει την οικοδόμηση διαύλου επικοινωνίας με την τουρκική ηγεσία, καταγγέλλοντας ως διπλωματικό λάθος την επίσκεψή Ερντογάν στην Αθήνα, και ταυτόχρονα εγκαλεί την κυβέρνηση διότι ο δίαυλος αυτός δεν ενεργοποιήθηκε αμέσως, στην περίπτωση της σύλληψης των δύο Ελλήνων στρατιωτικών από την τουρκική Στρατοχωροφυλακή.
Και σε αυτό το ειδικότερο ζήτημα η ΝΔ δεν απέφυγε τις παλινωδίες. Παρότι τις τελευταίες μέρες η κράτηση των δύο Ελλήνων προβαλλόταν ως μείζον θέμα εξωτερικής πολιτικής, ο κ. Μητσοτάκης από τις ΗΠΑ το χαρακτήρισε ως ένα «σύνηθες και μικρό συμβάν», προσθέτοντας πως δεν πρέπει να εξελιχθεί σε «μείζον διπλωματικό επεισόδιο», ευθυγραμμιζόμενος έτσι με τις κυβερνητικές θέσεις. Ενώ ταυτόχρονα η εκπρόσωπος τύπου του κόμματος κυρία Μαρία Σπυράκη αναφερόταν με προφανή ειρωνική χροιά σε «σύνηθες περιστατικό», φτάνοντας στο σημείο – από αμέλεια; – να μην βάλλει μονάχα κατά της κυβέρνησης, αλλά και του ίδιου τον Προέδρου της.
Οι ευθύνες της κυβέρνησης
Θα μου πεις, για όλα φταίει ο Μητσοτάκης;
Προφανώς και όχι.
Και ο πρωθυπουργός οφείλει να αντιμετωπίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως θεσμικό πράγοντα, ως αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και όχι ως κομματικό αντίπαλο.
Ο ρόλος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είναι εθνικά χρήσιμος και επιβεβλημένος και αυτό πρέπει να το αντιληφθούν στην κυβέρνηση.
Οι στιγμές είναι κρίσιμες και δεν περισσεύει κανένας. Σε μείζονα εθνικά ζητήματα δεν μπορεί να χωρίζεις την αντιπολίτευση σε καλή και κακή...
Σχετικές ειδήσεις
Δημοφιλείς Ειδήσεις
