Η στιγμή του Αμπιντάλ

Δυο μήνες πριν περνούσε την πόρτα του χειρουργείου και στα μάτια του έπλεε θάνατος αργός και μοιρολατρικός.

Ο Ερίκ Αμπιντάλ ερχόταν αντιμέτωπος με μια ζωή χωρίς αποχρώσεις. Πάσχιζε να προσανατολιστεί με τα νέα δεδομένα, την τραχιά πραγματικότητα που είχε απορροφήσει τις περισσότερες πιθανότητες να μην ξανακλοτσήσει ποτέ την αγαπημένη του μπάλα.

Τώρα όλα αποτελούν μια μακρινή ανάμνηση διπλοκλειδωμένη στο σε ένα παλιό μπαούλο. Ο Γάλλος με σανίδα την ελπίδα όχι μόνο βγήκε ζωντανός από τα άδικα ναυάγια της ζωής, αλλά η ελπιδοφόρα προσμονή πότισε την πόα γιγαντώνοντας την σε αγέραστο δέντρο. Από το έλεος της ζοφερής αβεβαιότητας έβαλε σε τροχιά το όνειρό του και κατάφερε να το εκτοξευτεί στα άστρα. Στον ουρανό του Λονδίνου μαζί με το τρόπαιο με τα μεγάλα αυτιά…

Ο Ερίκ Αμπιντάλ δεν ήταν αρχηγός… Ήταν όμως νικητής, ο πιο νικητής από όλους! Αυτός της ζωής…