Πήγα σήμερα το πρωί στην εφορία Παλαιού Φαλήρου να πληρώσω τα χαράτσια που μας έχουν βάλει. Κι έζησα σκηνές απίστευτα οδυνηρές και σκληρές.
Μία γιαγιά στην ουρά έκλαιγε γιατί δεν είχε να πληρώσει το ειδικό τέλος που μας βάλανε και φοβόταν μην της πάρουν το σπιτάκι που έχει (2 δωμάτια με κουζίνα) κι αναγκαστεί στα γεράματά της να κοιμάται στο παγκάκι.
Ένας άλλος που περίμενε στην ουρά, πατέρας με τρία παιδιά, άνεργος από την περασμένη άνοιξη, έτρεμε σαν φύλλο από την αγωνία, καθώς θα ζητούσε από τον έφορο νέο διακανονισμό της οφειλής του γιατί δεν είχε λεφτά να πληρώσει.
Κι ένας έμπορος που έκλεισε το μαγαζί του προ διμήνου κρατούσε ένα φάκελο – προφανώς με χαρτονομίσματα που θα τα έδινε στον ταμία . Πιάσαμε κουβέντα.
«Είναι τα τελευταία λεφτά που διαθέτω. Πούλησα χθες μέχρι και τις βέρες μας με τη γυναίκα μου. Από δω και πέρα αναρωτιέμαι πως θα ταΐσω τα δύο παιδιά μου.»
Έφυγα από την εφορία με μαύρη την ψυχή μου.
Και το μάτι μου πήρε σε μία τηλεόραση τον Κ.Γιαννίκο να μεταφέρεται σιδηροδέσμιος στον ανακριτή.
Και είδα τα χέρια του να τα έχει τυλίξει με ένα κασκόλ Burberry από κασμίρ.
