Νόσος Peyronie: Αίτια, διάγνωση και θεραπεία της

Το πέος των ανδρών διαφέρει σε σχήμα και μέγεθος. Μικρού βαθμού καμπύλη κατά τη στύση είναι κοινή και δεν είναι απαραίτητα μια αιτία ανησυχίας. Ωστόσο, σε ορισμένους άνδρες, η νόσος του Peyronie προκαλεί σημαντική κάμψη ή πόνο. Αυτό μπορεί να αποτρέψει έναν άνθρωπο από το να έχει σεξουαλική επαφή ή θα μπορούσε να είναι δύσκολο να ξεκινήσει ή να διατηρήσει μια στύση (στυτική δυσλειτουργία). Για πολλούς άνδρες, η νόσος του Peyronie, επίσης, προκαλεί άγχος.

Σε ένα μικρό ποσοστό των ανδρών, η νόσος του Peyronie υποχωρεί μόνη της χωρίς θεραπεία. Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, θα παραμείνει σταθερή ή θα επιδεινωθεί. Οι άνδρες αυτοί ενδέχεται να χρειαστούν θεραπεία, αν η καμπυλότητα είναι αρκετά σοβαρή ώστε να εμποδίζει την επιτυχή σεξουαλική επαφή.

Συμπτώματα

Τα σημάδια και τα συμπτώματα της νόσου του Peyronie μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά ή να αναπτυχθούν σταδιακά. Τα πιο κοινά σημεία και συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Ουλώδη ιστό: Ο ουλώδης ιστός (πλάκες) συνδέεται με τη νόσο του Peyronie και μπορεί να γίνει αισθητός κάτω από το δέρμα του πέους ως επίπεδο εξόγκωμα ή μία ζώνη σκληρού ιστού.

• Μια σημαντική κάμψη στο πέος: Το πέος μπορεί να είναι κυρτό προς τα πάνω, προς τα κάτω ή λυγισμένο προς τη μία πλευρά. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το πέος σε στύση μπορεί να έχει στενώσεις, οδοντώσεις ή μια εμφάνιση κλεψύδρας, με μια στενή ζώνη γύρω από τον άξονα.

• Προβλήματα στύσης: Η νόσος του Peyronie μπορεί να προκαλέσει προβλήματα απόκτησης ή διατήρησης της στύσης (στυτική δυσλειτουργία).

• Σμίκρυνση του πέους: Το πέος μπορεί να γίνει μικρότερο, ως αποτέλεσμα της νόσου του Peyronie.

• Πόνος: Μπορεί να υπάρχει πόνος στο πέος, με ή χωρίς στύση.

Η καμπυλότητα που σχετίζεται με τη νόσο του Peyronie μπορεί να επιδεινώνεται σταδιακά. Σε κάποιο σημείο, ωστόσο, σταθεροποιείται στην πλειοψηφία των ανδρών.

Αίτια

Η αιτία της νόσου του Peyronie δεν είναι πλήρως κατανοητή, αλλά φαίνεται ότι εμπλέκονται πολλοί παράγοντες.

Πιστεύεται ότι η νόσος του Peyronie γενικά προκύπτει από επαναλαμβανόμενους τραυματισμούς στο πέος όπως για παράδειγμα κατά τη διάρκεια του σεξ. Ωστόσο, τις περισσότερες φορές, οι άνδρες δεν θυμούνται συγκεκριμένο τραύμα στο πέος.

Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επούλωσης, ουλώδης ιστός δημιουργείται με ένα ανοργάνωτο τρόπο, που θα μπορούσε στη συνέχεια να οδηγήσει σε ένα ψηλαφητό οζίδιο ή την ανάπτυξη της καμπυλότητας. Κάθε πλευρά του πέους περιέχει ένα σηραγγώδες σώμα και κάθε σηραγγώδες σώμα περιβάλλεται από περίβλημα ελαστικού ιστού που ονομάζεται ινώδης χιτώνας, ο οποίος εκτείνεται κατά τη διάρκεια της στύσης.

Όταν υπάρχει σεξουαλική διέγερση, η ροή του αίματος σε αυτά τα σώματα αυξάνεται. Καθώς οι θάλαμοι γεμίζουν με αίμα, το πέος επεκτείνεται, ευθειάζεται και σκληραίνει σε μια στύση.

Στη νόσο του Peyronie, όταν το πέος γίνεται ευθύ, η περιοχή με τον ουλώδη ιστό δεν τεντώνει, και το πέος κάμπτεται ή υφίσταται παραμόρφωση και ενδεχομένως υπάρχει πόνος.

Σε μερικούς άνδρες, η νόσος Peyronie έρχεται σταδιακά και δεν φαίνεται να σχετίζεται με έναν τραυματισμό. Οι ερευνητές μελετούν κατά πόσο η νόσος Peyronie μπορεί να συνδέεται με ένα κληρονομικό χαρακτηριστικό ή άλλα προβλήματα υγείας.

Παράγοντες κινδύνου

Μικροί τραυματισμοί του πέους δεν θα οδηγήσουν πάντα σε νόσο Peyronie. Ωστόσο, διάφοροι παράγοντες μπορούν να συμβάλουν στην κακή επούλωση των πληγών και στη συσσώρευση ουλώδους ιστού που μπορεί να παίξουν ένα ρόλο στη νόσο του Peyronie.

Αυτά περιλαμβάνουν:

• Κληρονομικότητα: Αν ο πατέρας ή ο αδελφός έχει τη νόσο του Peyronie, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος της πάθησης.

• Διαταραχές του συνδετικού ιστού: Οι άνδρες που έχουν μια διαταραχή του συνδετικού ιστού φαίνεται να έχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης της νόσου Peyronie. Για παράδειγμα, ένας αριθμός ανδρών που πάσχουν από τη νόσο του Peyronie έχουν επίσης μια κατάσταση που είναι γνωστή ως η σύσπαση του Dupuytren - μία πάχυνση σαν κορδόνι που διασχίζει την παλάμη και προκαλεί τη στροφή των δακτύλων προς τα μέσα.

• Ηλικία: Ο επιπολασμός της νόσου του Peyronie αυξάνει με την ηλικία. Σχετίζονται με την ηλικία κάποιες αλλαγές στους ιστούς που μπορεί να τους αναγκάσει να τραυματίζονται πιο εύκολα και να είναι λιγότερο πιθανό να επουλωθούν καλά.

Επιπλοκές

Επιπλοκές της νόσου του Peyronie μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Αδυναμία σεξουαλικής επαφής

• Δυσκολία στην επίτευξη ή διατήρηση στύσης (στυτική δυσλειτουργία)

• Άγχος για τη σεξουαλική επίδοση ή την εμφάνιση του πέους λόγω της κάμψης

• Δυσκολία στην τεκνοποίηση, επειδή η επαφή είναι δύσκολη ή αδύνατη

Διάγνωση

Η κλινική εξέταση είναι συνήθως επαρκής για τον προσδιορισμό της παρουσίας του ουλώδους ιστού στο πέος και για τη διάγνωση της νόσου. Σπάνια, άλλες συνθήκες μπορεί να προκαλέσουν παρόμοια συμπτώματα και πρέπει να αποκλειστούν.
Εξετάσεις για τη διάγνωση της νόσου του Peyronie μπορούν να περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

Κλινική εξέταση: Ο γιατρός θα ψηλαφίσει το πέος , για να προσδιορίσει την τοποθεσία και την ποσότητα του ουλώδους ιστού. Μπορεί επίσης να μετρήσει το μήκος του πέους. Εάν η κατάσταση συνεχίζει να επιδεινώνεται, αυτή η αρχική μέτρηση βοηθά στο να καθοριστεί αν το μήκος του πέους έχει μειωθεί. Ο γιατρός μπορεί επίσης να ζητήσει φωτογραφίες του πέους σε στύση. Αυτό μπορεί να καθορίσει το βαθμό καμπυλότητας, τη θέση του ουλώδους ιστού ή άλλες λεπτομέρειες που μπορεί να βοηθήσουν στην επιλογή της καλύτερης θεραπευτικής προσέγγισης.

Υπέρηχος: Μπορεί να ζητηθεί ένα υπερηχογράφημα για να εξεταστεί το πέος όταν είναι σε στύση. Ο υπέρηχος είναι η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη εξέταση για ανωμαλίες του πέους. Μπορεί να δείξει την παρουσία του ουλώδους ιστού, τη ροή του αίματος στο πέος και οποιεσδήποτε άλλες ανωμαλίες.

Αντιμετώπιση

Μπορεί αρχικά να απαιτηθεί μια στάση αναμονής (προσεκτική αναμονή) εάν:

• Η καμπυλότητα του πέους δεν είναι σοβαρή και δεν επιδεινώνεται περαιτέρω

• Αν μπορεί να υπάρχει σεξουαλική επαφή χωρίς πόνο

• Ο πόνος κατά τη διάρκεια της στύσης είναι ήπιος

• Υπάρχει καλή στυτική λειτουργία

Αν τα συμπτώματα είναι σοβαρά ή επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου, μπορεί να χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή ή χειρουργική επέμβαση.

Φαρμακευτική αγωγή

Οι στόχοι της θεραπείας με τα φάρμακα περιλαμβάνουν τη μείωση του σχηματισμού της πλάκας και του πόνου, καθώς και την ελαχιστοποίηση της καμπυλότητα του πέους.

Παραδείγματα φαρμάκων για τη νόσο του Peyronie περιλαμβάνουν την βιταμίνη Ε, την πεντοξιφυλλίνη (από το στόμα), βεραπαμίλη (πεικές ενέσεις ή τοπική γέλη), την ιντερφερόνη (πεικές ενέσεις) και την κολλαγενάση του Clostridium histolyticum (πρόσφατη έγκριση από το FDA)

Χειρουργική αντιμετώπιση

Το χειρουργείο είναι γενικά πιο αποτελεσματικό από τη φαρμακευτική αγωγή, ιδιαίτερα εάν η κάμψη είναι μεγάλη κι εμποδίζει την σεξουαλική πράξη. Οι περισσότεροι ειδικοί δεν συνιστούν τη χειρουργική επέμβαση κατά την πρώιμη φλεγμονώδη φάση της νόσου του Peyronie. Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να προταθεί, εάν η παραμόρφωση του πέους είναι σοβαρή, ιδιαίτερα ενοχλητική, ή όταν αποτρέπει από τη σεξουαλική επαφή. Η χειρουργική επέμβαση συνήθως δεν συνιστάται έως ότου η καμπυλότητα του πέους σταματήσει να αυξάνεται.

Οι χειρουργικές μέθοδοι περιλαμβάνουν:

• Συρραφή (plication) της μη προσβεβλημένης πλευράς. Διάφορες τεχνικές, όπως η Nesbit, μπορεί να χρησιμοποιηθούν για συρραφή (πτύχωση) της μακρύτερης πλευράς του πέους (η πλευρά χωρίς ουλώδη ιστού). Αυτό μπορεί να ευθειάσει το πέος, αλλά θα μπορούσε να οδηγήσει σε μικρού βαθμού βράχυνση του πέους

• Τομή ή εκτομή της πλάκας και μεταμόσχευση ιστού. Χρησιμοποιούνται γενικά σε περιπτώσεις με πιο σοβαρή καμπυλότητα, η τεχνική αυτή συνδέεται με μεγαλύτερο κίνδυνο επιδείνωσης της στυτικής λειτουργίας σε σχέση με τις τεχνικές πτύχωσης. Γίνονται μία ή περισσότερες τομές στον ουλώδη ιστό, μερικές φορές αφαιρείται τμήμα της πλάκας, επιτρέποντας στο περίβλημα να τεντώσει και το πέος να ισιώσει. Μπορεί επίσης να τοποθετηθεί ένα τμήμα ιστού (μόσχευμα) για να καλύψει τα ελλείμματα στον ινώδη χιτώνα

• Τα εμφυτεύματα πέους (πεϊκές προθέσεις). Χειρουργικά εμφυτεύματα εισάγονται στο πέος για να αντικαταστήσουν τα σηραγγώδη σώματα που γεμίζουν με αίμα κατά τη διάρκεια της στύσης. Οι πεϊκές προθέσεις μπορεί να είναι ημιάκαμπτες - να λυγίζονται χειροκίνητα προς τα πάνω για τη σεξουαλική επαφή, ενώ ένας άλλος τύπος πρόθεσης διογκώνεται με αντλία που εμφυτεύεται στο όσχεο. Οι πεϊκές προθέσεις θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, αν συνυπάρχει σοβαρή στυτική δυσλειτουργία και νόσος του Peyronie.

Το είδος της χειρουργικής επέμβασης εξαρτάται από την κατάσταση του ασθενούς και το βαθμό της κάμψης. Ο ουρολόγος θα εξετάσει τη θέση του ουλώδους ιστού, τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων και άλλους παράγοντες.

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε την ιστοσελίδα : http://www.ourodiagnosi.gr/ ή επικοινωνήστε με τον κο Καπετανέλλη Ευστράτιο, Χειρουργός Ουρολόγος, Oυρολογικό Ανδρολογικό Ιατρείο Ουροδιάγνωση, τηλ: 694 22 79 555