Ο Έρωτας και η Οδύσσεια στο Φεστιβάλ Αθηνών

Στόχος και του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών, είναι η ανάδειξη της ελληνικής χορευτικής σκηνής αλλά και των ξένων πρωτοποριακών σχημάτων. Τις επόμενες ημέρες θα φιλοξενηθούν στους χώρους της Πειραιώς 260 μια σειρά από ενδιαφέρουσες παραστάσεις, ξεκινώντας από τη σημαντική Κύπρια χορογράφο και χορεύτρια, Λία Χαράκη, που παρουσιάζει σήμερα και αύριο τις χορογραφίες της, «The Shape of Necessity» και «Tune In», και αντιπροσώπευσε την Κύπρο στη φετινή Μπιενάλε της Βενετίας.

«Ένιωσα πολύ έντονα την ανάγκη να επιστρέψω στην κίνηση και μόνο, γιατί πιο παλιά έκανα έργα στα οποία χρησιμοποιούσα πάρα πολύ το λόγο, το κείμενο, τη φωνή κλπ. Έθεσα το ερώτημα αν η κίνηση και μόνο αυτή, μπορεί να κινητοποιήσει, να ερεθίσει τον συναισθηματικό μας κόσμο. Αυτό ήθελα να πετύχω, να μεταφέρω το μήνυμα χωρίς την ύπαρξη συμβολισμών οι οποίοι μας βάζουν σε μια νοητική διαδικασία. Ήθελα να δω αν η αφαιρετική κίνηση μπορεί να προκαλέσει το συναίσθημα του θεατή» είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Λία Χαράκη.

Στον πυρήνα της χορογραφίας «The shape of necessity» βρίσκεται ο Έρωτας. Πρόκειται για μία ευρηματική σκηνική σύλληψη γύρω από το αρχετυπικό σύμβολο «άνδρας – γυναίκα», που συνομιλεί μέσα στην καθαρότητά της με το κοινό, δίνοντας εικόνες και ιδέες για τις ανθρώπινες σχέσεις. Δύο γυμνά σώματα γίνονται ο καμβάς, τα όργανα που ερμηνεύουν ένα ορχηστρικό ταξίδι στην απλότητα και τον αισθησιασμό. Τα κινούμενα γυμνά σώματα παρουσιάζονται σαν δύο οντότητες που λειτουργούν ως μία. Άλλες φορές λειτουργούν υπαινικτικά και άλλες φορές αποκτούν σάρκα και οστά, δίνοντας στη χορογραφία δραματουργική διάσταση και κάνοντάς την απολύτως ελκυστική.

Το σόλο «Tune in» της Λίας Χαράκη έρχεται να συμπληρώσει την έρευνα που η χορογράφος έχει ξεκινήσει ήδη με τα έργα της Again(2011) και IntuNition (2012), για το πως η ενέργεια μιας απλής, επαναλαμβανόμενης κίνησης μπορεί να γεννήσει συναισθήματα στον ερμηνευτή και κατ' επέκταση στον θεατή. Σε ένα μινιμαλιστικό περιβάλλον, με έναν επαναλαμβανόμενο ήχο που σταδιακά επιταχύνεται, αποκτά ρυθμό και ένταση, η χορογράφος – ερμηνεύτρια παρασύρεται σε μία βύθιση προς στον εαυτό της και τελικά σ' ένα ταξίδι που την ξεπερνά και τη συντονίζει με το σύμπαν. Ο χώρος και ο χρόνος καταλύονται. Υπάρχει μόνο το τώρα.

«Νομίζω υπάρχει μια επιστροφή στο σώμα γενικότερα. Και όταν λέω επιστροφή στο σώμα, εννοώ ότι υπάρχει μια έντονη ανάγκη για επιστροφή στον άνθρωπο και το σώμα, έχουμε ανάγκη να τονίσουμε την ουσία της ύπαρξης. Τα έργα μου είναι τόσο απλά στη δομή τους, που νοιώθω ότι είναι μια γιορτή της ζωής. Και παρά την κρίση νοιώθω ότι είμαι σε μια γιορτή. Νοιώθω ότι γενικότερα περνάμε μια εποχή αλλαγών και δεν υπάρχει αλλαγή χωρίς να υπάρχει μάχη» τόνισε η χορογράφος.

Στη συνέχεια, στις 10 και 11 Ιουνίου, μία Ελληνίδα με σημαντική καριέρα στο εξωτερικό, η χορογράφος και χορεύτρια Κατερίνα Παπαγεωργίου, έρχεται για τρίτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών, με το «Oh! Deep sea – Corpus III».

«Η παράσταση έχει κάνει πρεμιέρα τον Νοέμβριο του 2012 στο Βερολίνο, είναι το τρίτο μέρος ενός μεγάλου πρότζεκτ που ξεκίνησα το 2010 και εμπνέεται από την Οδύσσεια. Βέβαια σκοπός μου δεν είναι καθόλου να αναπαραστήσω την Οδύσσεια, αλλά κυρίως να την χρησιμοποιήσω σαν πηγή για να βρω αρχέτυπα που σχετίζονται με μένα και γενικά το σύγχρονο κοινωνικό πλαίσιο. Η Οδύσσεια είναι ένα έργο στο οποίο ο τρόπος αφήγησης είναι αποσπασματικός. Ο χρόνος δηλαδή δεν έχει καθόλου γραμμικότητα. Και αυτό με ενδιέφερε, να δω πως μπορεί να προκύψει στον χώρο. Δηλαδή πως μπορεί να δημιουργηθούν διαφορετικές χρονικές διαστάσεις, όπου ο χρόνος κάθε φορά έχει διαφορετικές ποιότητες. Και οι τέσσερις ραψωδίες με τις οποίες ασχολήθηκα έχουν αυτήν την ιδιαιτερότητα, ασχολούνται με το θέμα του χρόνου» είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Κατερίνα Παπαγεωργίου.

Στην παράσταση η κορύφωση έρχεται όταν τα σώματα των χορευτών, μάταια προσπαθούν να κινηθούν προς τα εμπρός ή προς τα επάνω, καθώς αόρατες δυνάμεις τα ξαναρίχνουν κάτω και πάλι. Είναι η μάταιη προσπάθεια του Όντος να συνθέσει τα κομμάτια του για να διηγηθεί τη θνητότητά του.

«Το Corpus III είναι εμπνευσμένο από την νέκυια (λ' ραψωδία) και εκεί αρχίζουν διάφορα ερωτήματα, όπως το τι σημαίνει ένα σώμα εν ζωή να κινείται σε έναν χώρο νεκρών. Ποιοι είναι οι κραδασμοί ενός τέτοιου σώματος. Με ενδιέφερε να δω πως είναι αυτή η κίνηση που δεν είναι η φυσική ροή που έχουμε στο σώμα. Είναι μια άλλη διάσταση» συμπλήρωσε η κ. Παπαγεωργίου.