H Yahoo! και τα «χαμένα» Internet brands των 90s
Ήταν μία εποχή -όχι ιδιαίτερα μακρινή, τουλάχιστον για τους σημερινούς 40άρηδες- που η Google δεν υπήρχε παρά στη σκέψη των δημιουργών της, ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ του Facebook πήγαινε στο Γυμνάσιο και η Apple αντιμετώπιζε πολλά οικονομικά προβλήματα. Η πώληση των δραστηριοτήτων της Yahoo!, μίας εταιρείας που λάτρεψαν οι χρήστες των πρώτων χρόνων του Διαδικτύου, δείχνει να αποτελεί το τέλος μίας εποχής που ξεκίνησε πριν από 20 χρόνια και ήταν πολύ διαφορετική από τη σημερινή όσον αφορά στη δημοτικότητα και τον τρόπο χρήσης του Internet.
Του Δημήτρη Μαλλά
Η Yahoo! ήταν πρακτικά η εταιρεία που δημιούργησε τον όρο portal, καθώς ο «κατάλογος» με τις διευθύνσεις των ιστοσελίδων που είχαν δημιουργήσει δύο απόφοιτοι του Πανεπιστημίου Στάνφορντ στα μέσα της δεκαετίας του ’90 ήταν από εκεί που ξεκινούσαμε την πλοήγηση μας στο Διαδίκτυο. Αργότερα, πρόσθεσε και μία σειρά από ενημερωτικές υπηρεσίες, δημιουργώντας την πρώτη διαδικτυακή πύλη.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι η Yahoo! πρόκειται να συγχωνευτεί με την AOL, τον πρώτο μεγάλο πάροχο υπηρεσιών πρόσβασης στο Διαδίκτυο των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό που θυμούνται οι χρήστες της AOL, και όχι μόνο, ήταν ότι κατέφθανε κάποιο email, από τα ηχεία του υπολογιστή ακουγόταν η ατάκα «You got mail». Είναι προφανές από πού προήλθε η ονομασία της ομώνυμης ρομαντικής κομεντί με τον Τομ Χανκς και την Μέγκ Ράιαν που σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία.
Η AOL έφθασε, μάλιστα, στο σημείο να προχωρήσει στην εξαγορά της Time Warner στα τέλη της δεκαετίας του ’90, μία κίνηση που δεν είχε την πορεία που περίμεναν οι δημιουργοί της και το αποτέλεσμα ήταν η εταιρεία να αλλάξει κατεύθυνση, να επενδύσει στο χώρο του περιεχομένου, χωρίς, όμως, να φαίνεται η δική της επωνυμία και τελικώς να εξαγοραστεί από την Verizon, έναν από τους μεγαλύτερους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους των ΗΠΑ, ο οποίος στις αρχές της εβδομάδας απέκτησε και την Yahoo!. Η πορεία της τελευταίας, επίσης, έχει ενδιαφέρον, καθώς παρά το γεγονός ότι το 2000 ήταν από τα πιο «καυτά» ονόματα του Διαδικτύου, στη συνέχεια έχασε πολύ από την αίγλη της και το μόνο που απέμεινε -όσον αφορά στο ευρύ κοινό- ήταν η υπηρεσία web mail που συνεχίζει να είναι αρκετά δημοφιλής.
Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ‘90, βέβαια, η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική. Όπως ήταν και τα sites και οι υπηρεσίες που χρησιμοποιούσαν οι χρήστες του Διαδικτύου, ο αριθμός των οποίων δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλος ιδίως στην Ελλάδα. Είναι μία εποχή που η σύνδεση στο Διαδίκτυο γίνεται μέσω dial up, κάτι που σήμαινε ότι δεν ήσουν μόνιμα online αλλά έπρεπε να «καλέσει» το modem σου τον πάροχο. Το αποτέλεσμα ήταν κατάληψη της τηλεφωνικής γραμμής του σπιτιού με ό,τι αυτό συνεπάγεται από πλευράς γκρίνιας από τις γυναίκες του σπιτιού που δεν μπορούσαν να μιλήσουν με τις φίλες τους. Όπως και νεύρα από τον μπαμπά όταν έβλεπε τον λογαριασμό του τηλεφώνου να «φουσκώνει».
Εκείνη την περίοδο, η Google δεν υπήρχε, καθώς το www.google.com έκανε την εμφάνιση του το 1998. Πριν από αυτό, οι πιο δημοφιλείς μηχανές αναζήτησης ήταν η περίφημη AltaVista, το Webcrawler και ο Lycos. Όσον αφορά στο Lycos, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θυμούνται ότι αν κατά λάθος έγραφες www.lykos.com, ο browser σε οδηγούσε σε μία μηχανή αναζήτησης μεν, αλλά για ιστοσελίδες αισθησιακού περιεχομένου!
Όσον αφορά το browser, δεν υπήρχε ούτε Google Chrome ούτε Mozilla Firefox, ενώ ο Internet Explorer έκανε τα πρώτα βήματά του και υστερούσε σημαντικά σε σχέση με το πιο δημοφιλή πρόγραμμα της εποχής που δεν ήταν άλλο από το Netscape Navigator. Ο δημιουργός του Netscape, Μαρκ Άντερσεεν θεωρείται από τους πρωτοπόρους του Διαδικτύου και από «μύθους» εκείνης της εποχής.
Εκείνη την περίοδο, email μπορούσες να έχει μόνο μέσω του παρόχου σου καθώς τα web mail έκαναν την εμφάνιση τους προς το τέλος της δεκαετίας του ’90. Και τα προγράμματα που χρησιμοποιούσαν οι χρήστες ήταν το Eudora.
Στα μέσα της δεκαετίας του’90 δεν υπήρχε ούτε Facebook ούτε Twitter προκειμένου να μπορεί κάποιος να σχολιάζει τα τεκταινόμενα ή να «τρολάρει» γνωστούς και άγνωστους. Για τις… καφενειακού τύπου συζητήσεις υπήρχε το Usenet, μία υπηρεσία που δεν ήταν διαθέσιμη μέσω του Web αλλά χρειαζόταν να έχεις ένα ειδικό πρόγραμμα. Ουσιαστικά, ήταν κάτι σαν πίνακας ανακοινώσεων όπου υπήρχαν θεματικές ενότητες και άτυπα fora, όπου ο κάθε χρήστης μπορούσε να γράφει ό,τι ήθελε. Από προσωπική εμπειρία, μπορώ να αναφέρω ότι εκείνες οι διαδικτυακές «αντιπαραθέσεις» ήταν πολύ πιο έντονες από ό,τι αυτές στο Facebook και στο Twitter. Ακόμη, εξαιρετικά δημοφιλές ήταν και το IRC, μία υπηρεσία που έδινε τη δυνατότητα για ομαδικές online και σε πραγματικό χρόνο συζητήσεις. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το IRC χρησιμοποιείτο κυρίως για φλερτ και αναζήτηση ερωτικού συντρόφου παρά για οτιδήποτε άλλο.
Επίσης, στα μέσα της δεκαετίας του ’90 μπορεί να μην υπήρχε το Facebook Messenger, το Google Hangouts, το Viber ή το Whats App, αλλά υπήρχε το ICQ και ο AOL Instant Messenger που έκαναν ακριβώς την ίδια δουλειά. Απλώς, χρειαζόταν να εγκαταστήσεις μία διαφορετική εφαρμογή. Όπως είναι προφανές, τη δεκαετία του ’90, το Internet δεν ήταν μόνο το Web και ο browser δεν ήταν αρκετός αλλά χρειαζόταν να έχεις πολλές περισσότερες εφαρμογές προκειμένου να αισθάνεσαι online.
Σχετικές ειδήσεις
Δημοφιλείς Ειδήσεις
