Νικολόπουλος: Η κυβέρνηση πρέπει να απαλύνει τα μέτρα του τρίτου μνημονίου
Ο βουλευτής Αχαΐας και πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος, Νίκος Νικολόπουλος, ήταν ο ειδικός αγορητής των Ανεξάρτητων Ελλήνων στη σημερινή (03/11/2015) συνεδρίαση της Επιτροπής Απολογισμού και Γενικού Ισολογισμού του Κράτους και Ελέγχου της Εκτέλεσης του Προϋπολογισμού του Κράτους.
Τα θέματα που συζητήθηκαν ήταν η «Κύρωση του Απολογισμού του Κράτους, οικονομικού έτους 2013» και η «Κύρωση του Ισολογισμού του Κράτους, οικονομικού έτους 2013».
Ο κ. Νικολόπουλος δήλωσε ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα των Ανεξάρτητων Ελλήνων στηρίζει και ψηφίζει τον Απολογισμό - Ισολογισμό του έτους 2013, «αρέσει δεν αρέσει σε εμάς και πολύ περισσότερο σε μένα προσωπικά».
Όπως τόνισε ο κ. Νικολόπουλος, ο λόγος είναι για να μην χαθεί το «μομέντουμ» της συμπαράστασης που εκφράζει η συντριπτική πλειοψηφία του λαού στην κυβέρνηση, ώστε να προχωρήσει σε βαθιές τομές που θα τονώσουν τη κοινωνική δικαιοσύνη και θα ενδυναμώσουν την ανάπτυξη.
Στο πνεύμα αυτό, κάλεσε την κυβέρνηση να απαλύνει τα μέτρα του τρίτου μνημονίου.
Διαβάστε αναλυτικά την τοποθέτηση του κ. Νικολόπουλου:
«Υπήρξαν αστοχίες
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2013, έλαβε χώρα σε ένα κατά γενική ομολογία ιδιαίτερα δύσκολο περιβάλλον τόσο διεθνώς όσο και εντός της χώρας.
Ευθύς εξ αρχής υπογραμμίζω με διάθεση ειλικρινούς αυτοκριτικής, ότι πράγματι σε αρκετά σημεία υπήρξαν αστοχίες, τις οποίες επεσήμαναν συνάδελφοι της συμπολίτευσης, καθώς και της αντιπολίτευσης και φυσικά δεν μπορούμε και εμείς ως Ανεξάρτητοι Έλληνες και ως Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα, να μην επισημάνουμε.
Από εκεί και πέρα όμως οφείλουμε να αξιολογήσουμε υπό θετικό πρίσμα τις προσπάθειες της κυβέρνησης και να σταθούμε ιδιαιτέρως στα διδάγματα, που αποκομίσαμε από τις πικρές και οδυνηρές εμπειρίες της εποχής των μνημονιακών παγετώνων.
Να αποφύγουμε με κάθε τρόπο τα ίδια τραγικά λάθη
Πρέπει να αποφύγουμε με κάθε τρόπο τα ίδια τραγικά λάθη. Πρέπει να αλλάξουμε το μείγμα της πολιτικής μας και πρέπει να κινηθούμε διαφορετικά.
Η κυβέρνηση μπορεί να προσπαθεί να απαλύνει τα μέτρα του τρίτου Μνημονίου, ώστε να μην πλήξουν ακόμη περισσότερο την κοινωνική συνοχή και να μην θέσουν σε κίνδυνο ακόμα και αυτή την πολιτική σταθερότητα στη χώρα, όμως οι δανειστές επιμένουν και θέλουν την απαρέγκλιτη εφαρμογή των αποτυχημένων σχεδίων τους.
Χαρακτηριστικές είναι οι αξιώσεις των Ευρωπαίων στο πεδίο των μεταρρυθμίσεων και των προαπαιτουμένων. Απαιτούν νέες δυσμενείς ανατροπές στο ασφαλιστικό, τους πλειστηριασμούς, την φορολόγηση των αγροτών κ.α.
Τα μέτρα και η ελάφρυνση του χρέους
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν έχουν όριο οι επιδιώξεις των δανειστών ή αν θα συνεχίσουν το «παιχνίδι» με το «μαστίγιο και το καρότο», ή να το πω αλλιώς «τα μέτρα και η ελάφρυνση του χρέους».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η έξοδος από την κρίση, η ανάπτυξη και η απασχόληση πρέπει να είναι οι σταθεροί μας στόχοι.
Η κυβέρνηση επιπλέον οφείλει να εξαντλήσει τις προσπάθειές της και να βρει τους τρόπους απεμπλοκής από το πρόγραμμα, με παράλληλη εφαρμογή μιας οικονομικής πολιτικής που θα ελαφρύνει τους φτωχούς, με την αναδιανομή των φορολογικών βαρών.
Διαφορετικά είναι υπαρκτός ο κίνδυνος, «η χώρα να διολισθήσει σε βαθύτερη ύφεση ή και σε μακροχρόνια στασιμότητα», όπως επισημαίνει το Γραφείο της Βουλής για την παρακολούθηση της εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού, στη νέα τριμηνιαία έκθεσή του (Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2015), την πρώτη μετά την υπογραφή του 3ου Μνημονίου τον περασμένο Αύγουστο.
Αν και αναγνωρίζει –η ίδια έκθεση- ότι τα ισοδύναμα σε «ορισμένες περιπτώσεις» έχουν νόημα, στην πράξη, τονίζει, τροφοδοτούν την αβεβαιότητα σε συνδυασμό και με τις «ασάφειες» σε φορολογικά ζητήματα.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσω ότι η έκθεση παραδέχεται πως η υπογραφή της συμφωνίας «παρά τις πολιτικές δυσκολίες, ήταν προτιμότερη από την παράταση της εκκρεμότητας ή από μια ενδεχόμενη άτακτη χρεοκοπία».
Η χώρα μας βρέθηκε στα πρόθυρα εξόδου από την Ευρωζώνη με τις πιέσεις των εταίρων μας να είναι ιδιαίτερα ασφυκτικές.
Η χώρα βρέθηκε στα πρόθυρα της κατάρρευσης, το μέλλον της χώρας κρεμόταν από μια κλωστή, ενώ η Ευρώπη είχε ετοιμάσει το σχέδιο Β.
Με το οποίο όπως μάθαμε δεν συμφωνούσε μόνον ο κύριος Σόιμπλε άλλα και 15 υπουργοί οικονομικών της ευρωπαϊκής ένωσης.
Οι λύσεις πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις κοινωνικές συνθήκες στην Ελλάδα
Όλο αυτό το εκρηκτικό μείγμα κλήθηκε να διαχειριστεί η παρούσα κυβέρνηση και οφείλουμε να αναγνωρίσουμε από την μια τις προσπάθειες της και από τον άλλη τις μεγάλες θυσίες του ελληνικού λαού.
Εμείς θα επαναλαμβάνουμε με κάθε ευκαιρία πως εκτός από τις δεσμεύσεις , που αναλάβαμε με την νέα συμφωνία, υπάρχει και η κοινωνία. Και σωστά ο Πρωθυπουργός επιμένει, ότι: «οι λύσεις που θα συμφωνηθούν επί ανοικτών ζητημάτων στο άμεσο μέλλον πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις κοινωνικές συνθήκες στην Ελλάδα».
Γιατί όσο και αν είμαστε, ως χώρα, «στριμωγμένοι στον τοίχο», πάει πολύ, στην παρατήρηση του Έλληνα Πρωθυπουργού ότι τα «μέτρα που πιέζει να πάρουμε η πλευρά των δανειστών πλήττουν την κοινωνική συνοχή και επιβαρύνουν τις αντοχές της κοινωνίας», να... αντιπαρατηρεί ο Αντιπρόεδρος της Επιτροπής ότι «δεν πρέπει να υπάρχουν δογματισμοί»!
Οι δογματισμοί από τους δανειστές
Δογματισμοί, από ποιους άραγε;
Από εμάς τους οφειλέτες, που βλέπουμε, πράγματι, κοινωνική συνοχή, κοινωνικές αντοχές και άλλα πολλά να θρυμματίζονται;
Ή δογματισμοί από τους δανειστές και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους που εφαρμόζουν, τα τελευταία 25 χρόνια τώρα, ένα από τα πιο ληστρικά δόγματα της Ιστορίας: Το δόγμα της λιτότητας και της δημοσιονομικής πειθαρχίας, με περιθώρια περαιτέρω σκλήρυνσης από την πλευρά των δανειστών και περαιτέρω αφαίμαξης, στα όρια εξαντλήσεως, των οφειλετών.
Δόγμα, χωρίς διαφαινόμενη διέξοδο, όπως επιβεβαιώνει, το γραφείο της Βουλής, στην νέα του έκθεση για το τρίμηνο Ιούλιος Σεπτέμβριος 2015, προειδοποιώντας παράλληλα για «υπαρκτό κίνδυνο να διολισθήσει η χώρα σε βαθύτερη ύφεση ή και σε μακροχρόνια στασιμότητα» και για «πιθανό εκτροχιασμό της οικονομίας από τις αρχές του 2015.
Να αφήσουμε την πολιτική φλυαρία
Να κατανικήσουμε την δύναμη της αδράνειας
Αν δεχτούμε τα ευρήματα της έκθεσης, τότε θα πρέπει να ανασκουμπωθούμε, να αφήσουμε την πολιτική φλυαρία, τουλάχιστον όσο η χώρα τελεί σε καθεστώς αστάθειας και δεν έχει ξεμπερδέψει με εκκρεμότητες δομικού χαρακτήρα, όπως ήταν η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Πρέπει να κατανικήσουμε την δύναμη της αδράνειας και της απελπιστικής ακινησίας.
Η Ελλάδα πρέπει να εκπέμψει ένα σήμα οικονομικής ασφάλειας, προς τους εγχώριους και ξένους επενδυτές, ώστε να ξαναμπεί στην ατζέντα της διεθνούς επενδυτικής κοινότητας.
Δυστυχώς πριν λίγες μέρες εταιρεία κολοσσός που κάποια στιγμή εξέτασε την προοπτική να επενδύσει στην Ελλάδα, αναφέρομαι στην πολυεθνική Microsoft, υπό τον φόβο αναζωπύρωσης του κίνδυνου ενός Grexit έστειλε αλλού τις επενδύσεις της, εκτός Ελλάδος....
Και μιας και προ λίγων ωρών η συντριπτική πλειοψηφία των Βουλευτών ψήφισε την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, θα υπογραμμίσω ότι ένας τρόπος για να διενεργηθούν επενδύσεις είναι η εξυγίανση των τραπεζών.
Αφού σύμφωνα με τον Keynes, «Οι τράπεζες έχουν μία θέση-κλειδί, όσον αφορά τη μετάβαση από ένα χαμηλότερο, σε ένα υψηλότερο επίπεδο οικονομικής δραστηριότητας.
Η αγορά των επενδύσεων μπορεί να καταρρεύσει εάν υπάρξει έλλειψη χρημάτων – ποτέ όμως εάν υπάρξει έλλειψη στις αποταμιεύσεις».
Γενικευμένη αβεβαιότητα επιδείνωσης του οικονομικού κλίματος
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όμως και το διεθνές οικονομικό περιβάλλον, όπως στην αρχή ανέφερα, χαρακτηρίστηκε από αστάθεια και γενικευμένη αβεβαιότητα, λόγω κυρίως της κρίσης χρέους και της συνεχιζόμενης επιδείνωσης του οικονομικού κλίματος.
Στην Ε.Ε. υπήρξε επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας κυρίως λόγω της αυξημένης αβεβαιότητας, της περιοριστικής συσταλτικής δημοσιονομικής πολιτικής και της γενικότερης πιστωτικής κρίσης.
Για αυτό οι πρωτοβουλίες του Πρωθυπουργού να διεθνοποιήσει το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης της χώρας και η από κοινού αντιμετώπιση του μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μας βρίσκει σύμφωνους και αλληλέγγυους
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ασφαλώς η συζήτηση –αυτή καθαυτή- για τον Απολογισμό και τον Ισολογισμό του κράτους, αποτελεί μια ιδιαίτερα σημαντική κοινοβουλευτική διαδικασία.
Η κυβέρνηση, λογοδοτεί ενώπιον του Κοινοβουλίου, σχετικά με την εκτέλεση του υπό συζήτηση προϋπολογισμού, και την επαλήθευση των προβλέψεων και των προσδοκιών της και εμείς οι πληρεξούσιοι του λαού ασκούμε την κριτική μας και καταθέτουμε τις παρατηρήσεις και τις γόνιμες προτάσεις μας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η άποψή μας για τους προϋπολογισμούς έχει κατατεθεί αναλυτικά και πολλές φορές, στις σχετικές συζητήσεις στη Βουλή και για αυτό δεν θέλω να επαναλαμβάνοντας τες να σας κουράσω..
Επίσης, όσον αφορά τις αποκλίσεις στις προβλέψεις τις έχουν επισημάνει άλλοι συνάδελφοι, οπότε και πάλι θα αποφύγω αναλυτικά και με λεπτομέρεια να τοποθετηθώ.
Θα πω όμως, ότι τα μεγέθη του προϋπολογισμού απεικονίζουν ακριβώς την παθογένεια του συστήματος και του προγράμματος της δημοσιονομικής προσαρμογής το οποίο ακολουθεί η χώρα μας.
Συμμετέχουμε λοιπόν σήμερα σε μια διαδικασία λογοδοσίας, από την οποία κρίνεται η αξιοπιστία του υπό συζήτηση Προϋπολογισμού και η επαλήθευση των όποιων προσδοκιών αλλά και προβλέψεων του και όπου μέσω αυτής επιτυγχάνεται, η ενίσχυση της συνεργασίας μας με τη Κυβέρνηση, καθώς και με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς στη δημοσιονομική διαχείριση.
Ο στόχος μας είναι μέσα από την ενίσχυση αυτής της συνεργασίας, η πληρέστερη ενημέρωση όλων μας και μέσω ημών βέβαια του έθνους.
Ενημέρωση για τις αδυναμίες και τις παθογένειες οι οποίες παρουσιάζονται στα πλαίσια της δημοσιονομικής διαχείρισης. Ενημέρωση επίσης και για το βαθμό συμμόρφωσης των δημόσιων φορέων στις υποδείξεις που τους γίνονται.
Αυτή η συνεργασία είναι ιδιαίτερα σημαντική και εμείς προσδίδουμε μεγάλη σημασία, γιατί είναι κάτι για το οποίο αυτή τη στιγμή υπάρχει ευρωπαϊκό κεκτημένο σε πολλές χώρες της Ευρώπης και πιστεύουμε ότι μέσω αυτής συμβάλλουμε και εμείς στην εμπέδωση και στη διασφάλιση ενός υγιούς πλαισίου δημοσιονομικής διαχείρισης. Δεν θα μείνουμε, όμως, μόνο σε αυτά, γιατί πιστεύουμε ότι ήδη τα κατακτήσαμε, μέσα από τα δραματικά και αξιοσημείωτα γεγονότα, γεγονότα ορόσημα για την Ελληνική οικονομία.
Μειωμένα έσοδα μειωμένοι οι άμεσοι και οι έμμεσοι φόροι
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να σταθούμε και να συζητήσουμε για τι είναι μειωμένοι και οι άμεσοι φόροι, και τα έσοδα από τον ΕΝΦΙΑ ήταν μειωμένα και οι έμμεσοι φόροι υπολείπονται των στόχων του προϋπολογισμού.
Η υστέρηση εισπράξεων των έμμεσων φόρων οφείλεται κυρίως στους φόρους συναλλαγών που επιβάλλονται στις μεταβιβάσεις οικοδομών, στους φόρους κατανάλωσης που εισπράττονται από τα τελωνεία, στις ειδικές εισφορές σε εισαγόμενα προϊόντα και εν μέρει, στις αστοχίες στην απόδοση, στην προβλεπόμενη απόδοση, ορισμένων δημοσιονομικών παρεμβάσεων.
Νέοι φόροι μπορούν να ενισχύσουν την φοροδιαφυγή
Το Γραφείο παρακολούθησης του προϋπολογισμού, όμως «χτυπά συναγερμό» προειδοποιεί, ότι «εξαντλείται η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών» και τονίζει ότι «νέοι φόροι μπορεί να ενισχύσουν τη φοροδιαφυγή», ενώ κάνοντας ένα γενικότερο σχόλιο για την ακολουθούμενη πολιτική κρούει τον κώδωνα του κινδύνου:
«Δημοσιονομική προσαρμογή που βασίζεται σε αυξήσεις φόρων και μείωση δημοσίων επενδύσεων –γράφει ότι - οδηγεί την οικονομία σε βαθύτερη και μεγαλύτερης διάρκειας ύφεση».
Ανάλογη είναι η κατάσταση και σε άλλους έκτακτους πόρους.
Τα έσοδα από την εισφορά αλληλεγγύης, το τέλος επιτηδεύματος και την έκτακτη εισφορά στα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων ήταν και αυτά μειωμένα σε σχέση με τα προβλεπόμενα.
Μετά όμως από τέτοια αποτελέσματα, βλέποντας η εκάστοτε Κυβέρνηση ότι αποτυγχάνει η δημοσιονομική πολιτική στο σκέλος των εσόδων, συνήθως προχωρά στην επιβολή εκτάκτων φορολογικών μέτρων για να κλείσουν τα κενά.
Και έτσι συνεχίζουμε να ζούμε στον φαύλο κύκλο:
Μέτρα & πάλι νέα μέτρα. Και «από την μύγα ξύγκι» με αποτέλεσμα, «μια τρύπα στο νερό»!
Δηλαδή προκαλούμε ακόμη περισσότερη ύφεση και περισσότερα φορολογικά νέα μέτρα, στα συνήθη υποζύγια, δηλαδή τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους!
Μήπως όμως και κατά την πορεία των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο δεν σημειώθηκε αύξηση όπως το 2013 και το 2014. Για αυτό είναι προφανής η αδυναμία της πλειοψηφία των πολιτών να πληρώσουν.
Η δραματική αυτή αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών έχει σίγουρα να κάνει και με τις δυσλειτουργίες της φορολογικής διοίκησης, που παρόλα αυτά στον βωμό της περικοπής δαπανών οι φορολογικές αρχές, αλλά και άλλες υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών, εξακολουθούν να έχουν τρομακτικές ελλείψεις σε προσωπικό, αλλά όμως πρόκειται, προφανώς, και για μια δυσάρεστη διαχρονική διαπίστωση.
Τα βεβαιωθέντα έσοδα κάθε έτους δεν εισπράττονται στο σύνολό τους, αφενός μεν, διότι οι σχετικές ρυθμίσεις επιτρέπουν την τμηματική καταβολή αυτών, με αποτέλεσμα την είσπραξη μέρους αυτών σε επόμενες χρήσεις, αφετέρου δε, λόγω αδυναμίας είσπραξης στο σύνολό τους, αυξάνοντας από έτος σε έτος το εισπρακτέο υπόλοιπο.
Σε αυτό το σημείο θέλω να ευχηθώ να αποδώσουν οι προσπάθειες εναντίον της φοροδιαφυγής που καταβάλλει η νέα πολιτική ηγεσία των Υπουργείων Οικονομίας και Καταπολέμησης της Διαφθοράς.
Είναι προφανής η αδυναμία της πλειοψηφίας των πολιτών να πληρώσουν
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ελληνική οικονομία παρέμεινε σε συνεχή, πέραν του αναμενομένου, ύφεση και με αποκλίσεις μεταξύ των αρχικών εκτιμήσεων και των τελικών αποτελεσμάτων προϋπολογισμού του 2013. Είναι προφανής η αδυναμία της πλειοψηφίας των πολιτών να πληρώσουν.
Θα ήταν τραγική όμως παράλειψη, έστω στον ελάχιστο χρόνο που έχω να μην αναφερθώ στο σημαντικότερο πρόβλημα είναι ότι παρέμεινε υψηλή η ανεργία.
Αλήθεια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και τώρα τι να πούμε για τις επενδυτικές δαπάνες, για τις δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων του 2013 σε σχέση με εκείνα που υπολογίζει η Κυβέρνηση στο Προϋπολογισμό.
Αλήθεια είναι δυνατόν η μείωση των επενδύσεων να είναι μεγαλύτερη από τη μείωση του Α.Ε.Π.
Καταστροφικές οι επιπτώσεις της μείωσης του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.
Αυτή η πολιτική φέρνει την ένταση της ύφεσης. Και εδώ θέλω να επαναλάβω το χιλιοειπωθέν και το παγκοίνως γνωστό: Είναι καταστροφικές οι επιπτώσεις της μείωσης του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.
Μήπως όμως υπάρχει κάποια διαδικασία επιτάχυνσης της ανάπτυξης μέσω των πόρων του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και δεν την γνωρίζουμε;
Παρ' ότι ασφαλώς και αυτοί οι πόροι από μόνοι τους δεν φθάνουν. Χρειάζονται επιπρόσθετα πάνω από 30 δισ. ευρώ, που αυτή η επώδυνη συμφωνία που αναγκαστικά υπέγραψε ο πρωθυπουργός τα εξασφαλίζει. Ας μην ξεχνάμε κάτω από ποιες συνθήκες ο Πρωθυπουργός υπέγραψε αυτή την επαχθή συμφωνία.
Το να τα πάμε καλά με τους αριθμούς, δεν αρκεί
Κλείνοντας θέλω να τονίσω ότι το να τα πάμε καλά με τους αριθμούς, δεν αρκεί. Το έλεγα και όταν είμαστε στην αντιπολίτευση και τώρα θα το επαναλάβω περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ως ένας ανεξάρτητος κυβερνητικός εταίρος -ως Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος.
Το να προβάλουμε καλά τους αριθμούς και τις όποιες μετρήσεις, δεν σημαίνει ότι αυτό έχει να κάνει με ότι βιώνει πραγματικά ο ελληνικός λαός.
Ένας ελληνικός λαός εξοντωμένος από τα μέτρα και από την ύφεση, από την ανεργία, από την υποχώρηση του κοινωνικού κράτους, ακόμα και του κράτους δικαίου, απ’ όλη αυτή την οπισθοχώρηση σε πράγματα και κατακτήσεις της ευρωπαϊκής ένωσης.
Η χώρα έχει ανάγκη από ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ
Η χώρα έχει ανάγκη επί πλέον και από ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ από την Ευρώπη για τις χώρες σε ύφεση. Η χώρα πρέπει να βρει το λογικό δρόμο, για να μην τελειώσουμε ως Πατρίδα και ως πολίτες αυτής.
Και φυσικά το σημαντικότερο πρόβλημα είναι ότι παραμένει υψηλή η ανεργία. Καθημερινά όλη η Κυβέρνηση πρέπει να πράττει κάτι για την καταπολέμηση της. Όχι άλλα λόγια. Έργα και δράσεις θέλουμε.
Εκτιμώ ότι όλοι σε αυτή την αίθουσα, έχουμε τον ίδιο βαθμό ευαισθησίας και ανησυχίας για το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας. Έχω υποστηρίξει ότι η Κυβέρνηση πρέπει να προσανατολιστεί στην αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας βραχυπρόθεσμα ακόμα και με ανορθόδοξα εργαλεία, μέχρι να λυθεί το πρόβλημα μέσω ανάπτυξης.
Η ελληνική οικονομία, έχουν καταδείξει μελέτες & στατιστικές ότι μπορεί να δημιουργήσει πενήντα με εξήντα χιλιάδες θέσεις εργασίας ετησίως και αυτές εννοείται όταν έχει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Άρα ένας 25χρονος άνεργος και σε αυτή την καλή εκδοχή, κινδυνεύει να βρει δουλειά όταν σαρανταρίσει. Το αντέχουμε αυτό ως κοινωνία;
Υπολογίστε λοιπόν τι πραγματικούς ρυθμούς ανάπτυξης χρειάζεται η οικονομία για να δημιουργεί, όχι πενήντα χιλιάδες αλλά 150 χιλιάδες θέσεις εργασίας το χρόνο;
Πάνω από 5% ετησίως.
Είναι εφικτό αυτό;
Πώς λοιπόν θα ενισχύσουμε την ανάπτυξη; Με ποια εργαλεία πολιτικής;
Με ποιες συνθήκες ρευστότητας στην οικονομία;
Χρειάζονται επιπρόσθετα πάνω από τα 30 δις ευρώ, που αυτή η επώδυνη συμφωνία -την οποία αναγκαστικά υπέγραψε ο Πρωθυπουργός- τα εξασφαλίζει.
Για αυτό μίλησα για ένα νέα νέο σχέδιο Μάρσαλ.
Απαραίτητο ένα «τσουνάμι» επενδύσεων
Πρέπει ένα «τσουνάμι» επενδύσεων να καλύψει την Πατρίδα μας .. Μπορούμε το προκαλέσουμε; Οι τρόποι σίγουρα υπάρχουν. Ας βιαστούμε.
Φυσικά και δεν μπορεί να έρθει επενδυτικό «τσουνάμι» με το διαρθρωτικό έλλειμμα της ρευστότητας οι Τράπεζες. Πως θα μπορέσουν να δίνουν δάνεια, όταν οι υφιστάμενες καταθέσεις έχουν όλες μετασχηματιστεί σε δάνεια. Οι Τράπεζες εξακολουθούν να έχουν περισσότερα δάνεια - τα οποία σε σημαντικό ποσοστό δεν εξυπηρετούνται - από όσες είναι οι καταθέσεις!
Ας συμφωνήσουμε επιτέλους στη νέα Εθνική αναπτυξιακή στρατηγική.
Η κυβέρνηση οφείλει να κατανοήσει νωρίς ότι όσο και να ενισχύσει το κράτος πρόνοιας και τους θεσμούς του, αυτό δεν θα μπορέσει να γίνει βιώσιμο αν δεν υπάρχει μια παραγωγική οικονομία από πίσω που να γεννά πλούτο και να δημιουργεί τα φορολογικά έσοδα προκειμένου να χρηματοδοτεί αναδιανεμητικές πολιτικές. Όσο δε για την ανάπτυξη, αυτή θα παραμένει αναιμική όσο θα κυριαρχούν οι επιδοτήσεις, τα δάνεια με ευνοϊκούς όρους και οι φοροελαφρύνσεις, που λειτουργούν μόνο ως τονωτικές ενέσεις για τη δημιουργική συνεργασία του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα προκειμένου να δώσουν το εναρκτήριο λάκτισμα σε μια εθνική στρατηγική για την ανάπτυξη. Επείγει να αποκτήσουμε το δικό μας εθνικό σχέδιο ανάπτυξης. Αυτό το σχέδιο εάν καταφέρει να αποκτήσει εθνικό χαρακτήρα τότε θα αποτελέσει το καλύτερο ισοδύναμο μέτρο.
Μπορεί αυτή η κυβέρνηση το σχεδιάσει και να το υλοποιήσει;
Μπορεί η κυβέρνηση να περάσει τα φορολογικά βάρη στους έχοντες και εισοδήματα και ακίνητες περιουσίες και δισεκατομμύρια ευρώ «κάτω από το στρώμα» και τραπεζικούς λογαριασμούς στο εξωτερικό με αστρονομικές (και αφορολόγητες) συνολικές καταθέσεις και άλλες «επενδύσεις»;
Μπορεί να μειώσει την παραοικονομία, τη μαύρη εργασία και την ψαλίδα των μισθών σε όσους έχουν δουλειά;
Θα αφήσει το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα να συνεχίσει την κοινωνική καταστροφή, δηλαδή τις ανισότητες και άρα τους φτωχούς να γίνονται φτωχότεροι και τους ληστές του δημόσιου πλούτου να γίνονται πλουσιότεροι και να μας υποδεικνύουν μέτρα ανάπτυξης, ανταγωνιστικότητας, ιδιωτικοποιήσεων και αυταρχισμού;
Ελάφρυνση του δημοσίου χρέους
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, φτάνοντας πριν το τέλος, μου δίνεται η ευκαιρία σε αυτή τη συζήτηση να επαναλάβω τώρα, ότι η κυβέρνηση πρέπει να κατοχυρώσει άμεσα την ελάφρυνση του μη βιώσιμου χρέους.
Εάν την διευθέτηση του χρέους και το πακέτο των αναπτυξιακών μέτρων τα αφήσουμε πίσω, ακόμη και οι εταίροι που γνωρίζουν τα προβλήματα μας,, δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα.
Θα μας σέρνουν, όπως μας σέρνουν μέχρι τώρα συνεχώς.
Πρέπει, λοιπόν, για να μπορέσει να επιβιώσει αυτή η χώρα, να αξιοποιηθούν οι θυσίες του ελληνικού λαού, πρέπει να εφαρμοστεί ένα γενναίο, μαμούθ πρόγραμμα ιδιωτικών και δημοσίων επενδύσεων, να υπάρξει αναδιάρθρωση του χρέους, πρέπει να συζητηθεί το θέμα της απομείωσης του χρέους.
Αυτά πρέπει να γίνουν τώρα!
Ο Πρωθυπουργός πρέπει να παλέψει για όλα εδώ και τώρα! Σε λίγο θα είναι αργά.
Όλοι μαζί πρέπει να τα διεκδικήσουμε με έγκαιρα βήματα.
Τουλάχιστον σε φραστικό επίπεδο, έχουμε και τη συμπαράσταση πολλών.
Πόσο θα περιμένουμε;
Να αξιοποιήσουμε το κλίμα, το οποίο χάρις στην Κυβέρνηση, όντως έχει δημιουργηθεί στην Ε.Ε.;
Θα επαναλάβω πάντως πως πρέπει να διεκδικήσουμε και πρόσθετους πόρους από τους εταίρους μας, και πως πρέπει να υπάρξει ένα άλλο μείγμα αναπτυξιακής πολιτικής και ακόμα ότι δεν μπορεί η χώρα να σταθεί διαφορετικά.
Ελπίζω και εύχομαι αυτό το μείγμα να αλλάξει.
Γιατί εάν δεν αλλάξει, δεν πρόκειται νε επιτευχθεί οικονομικό αποτέλεσμα.
Και όχι μόνο.
Η κυβέρνηση θα χάσει το πολιτικό και ηθικό της πλεονέκτημα και τη δυνατότητα που αυτή τη στιγμή έχει, να προχωρήσει σε βαθιές τομές που θα τονώσουν τη κοινωνική δικαιοσύνη και θα ενδυναμώσουν την ανάπτυξη, με την συμπαράσταση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.
Εάν χαθεί αυτό το «μομέντουμ», τότε τα πράγματα θα είναι πολύ – πολύ δύσκολα.
Γι' αυτό και σε εμάς και πολύ περισσότερο σε μένα προσωπικά, «αρέσει δεν αρέσει» στηρίζουμε και ψηφίζουμε τον Απολογισμό - Ισολογισμό του έτους 2013.
Σας ευχαριστούμε».
Σχετικές ειδήσεις
Δημοφιλείς Ειδήσεις
