Βαγγέλης Μουρίκης: «Είμαστε σε μια εποχή που οι σχέσεις έχουν μπει πια στην άκρη»

Δεν είναι καθόλου μυστικό εδώ και πολλά χρόνια ότι αν στα credits μιας ταινίας γράφει Βαγγέλης Μουρίκης, αξίζει τον κόπο να κατευθυνθούμε προς την κοντινότερη κινηματογραφική αίθουσα για να απολαύσουμε εκείνον και την εκάστοτε ταινία που πρωταγωνιστεί, συμμετέχει ή κάνει απλώς ένα πέρασμα το οποίο τις περισσότερες φορές κλέβει εύκολα τις εντυπώσεις.

Αυτό συμβαίνει και στο «Αρκάντια» του Γιώργου Ζώη, που από σήμερα Πέμπτη προβάλλεται στους κινηματογράφους, στο οποίο ο αγαπημένος ηθοποιός υποδύεται έναν άνθρωπο «παγωμένο» από ένα τροχαίο ατύχημα και τις αποκαλύψεις που έρχονται από αυτό. Για αυτή την ερμηνεία ο Βαγγέλης Μουρίκης απέσπασε το σχετικό βραβείο στο φεστιβάλ του Χονγκ Κονγκ, ενώ η ο Γιώργος Ζώης τιμήθηκε με το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ του Σεράγεβο.

Ο Βαγγέλης Μουρίκης μίλησε στο newsbomb.gr για τον σημαντικό λόγο που είπε το «ναι» σε αυτή τη συνεργασία και μάς εξήγησε τι σημαίνουν για εκείνον οι βραβεύσεις στο πρόσωπό του.

«Το να είναι κανείς αποδεκτός από τον κόσμο που βλέπει σινεμά είναι από τα μεγαλύτερα βραβεία που μπορεί να κερδίσει», σημειώνει ο σπουδαίος πρωταγωνιστής για την αγάπη του σινεφίλ κοινού στο πρόσωπό του.

Τι σε έκανε να πεις το «ναι» σε αυτή την ταινία;

Το πρωτότυπο της ιδέας, της ανάπτυξης που μου παρουσίασε ο Γιώργος Ζώης, είχε μια πρωτοτυπία, αυτό που λέμε «ας το δούμε λίγο αλλιώς αυτό το θέμα». Η ταινία έχει να κάνει με σχέσεις και επειδή είμαστε σε μια εποχή που οι σχέσεις έχουν μπει λίγο στην άκρη, σκέφτηκα ότι καλό θα ήταν να αναθερμάνουμε αυτό το κομμάτι. Και φυσικά το γεγονός ότι το σενάριο είναι γραμμένο από ανθρώπους που κατά ένα τρόπο είχαν πολύ σαφή γνώση της ουσίας της ταινίας που ήθελαν να κάνουν, του βαθέως συναισθήματος που φέρει η ταινία. Όλα αυτά μαζί συν το γεγονός ότι πρόκειται για κάτι διαφορετικό από όσα έχω κάνει έως τώρα. Είπα ας το δοκιμάσουμε να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε, καλλιτεχνικά και ουσιαστικά.

Ανταποκρίθηκε το τελικό αποτέλεσμα σε αυτό που είχες στο μυαλό σου;

Βλέποντας την ταινία έχω την εντύπωση ότι είναι πολύ ενδιαφέρον το τελικό αποτέλεσμα. Σε συναισθηματικό επίπεδο κατόρθωσαν να έχει διαστάσεις και πολύ βαθιές συναισθηματικές αποχρώσεις, όχι της βιτρίνας, ουσιαστικές. Θίγει ένα θέμα που βλέπεις ότι τον απασχολεί τον δημιουργό του πραγματικά και αυτό βγαίνει κινηματογραφικά. Αισθητικά είναι πολύ καλό αποτέλεσμα και φυσικά σκηνοθετικά. Η ταινία έχει κανονική υπογραφή. Στη σύλληψή της είναι περίπλοκη αλλά στην κατάθεσή της γίνεται βατή. Γίνεται όλο αυτό διασκέδαση, υπό την έννοια ότι είναι προσβάσιμη και είναι γεμάτη συναίσθημα πάνω σε ένα θέμα που όλους μας απασχολεί. Είναι αυτό το «αχ μωρέ να ήταν εδώ αυτός». Το «αχ μωρέ» της ύπαρξης ενός άλλου ανθρώπου που έχει φύγει, να μιλήσεις μαζί του, να μοιρασθείς μια ματιά. Είναι πολύ βαθύ αυτό και εμένα με πιάνει πολύ. Το έχω πει για φίλους, για δικούς μου ανθρώπους.

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας "Αρκάντια":

Ποια δική σου απώλεια σε ταρακούνησε στη ζωή σου;

Καμιά φορά νιώθω την έλλειψη ενός άλλου πράγματος. Μπορεί να τραβήξω ζόρι επειδή κόπηκε ένα δέντρο. Είναι η ανάγκη ενός συναισθηματικού δεσίματος που αυτό μπορεί να σε κρατάει για το επόμενό σου βήμα. Οπότε δεν ξέρεις σε ποιο βήμα θα σου πεταχτεί αυτό μπροστά σου. Εχω φίλους που σίγουρα έχω πει «αχ να ήσουν εδώ».

Σκέφτεσαι περισσότερο τον θάνατο όσο περνάνε τα χρόνια;

Είναι τόσο προσωπικές αυτές οι σκέψεις και απαντάνε σε πελώρια ζητήματα. Είναι μεγάλο το μέγεθος εδώ. Αλλά για εμένα ισχύει αυτό που ισχύει για όλους. Γεννηθήκαμε, ζούμε… πάμε. Είναι πακέτο μεγάλο αυτό, τόσο σύνθετο. Η ζωή είναι ωραία έτσι κι αλλιώς. Για τα υπόλοιπα θα πρέπει να κάνουμε μεγάλη κουβέντα. Ευτυχώς όμως που η ταινία δεν πραγματεύεται αυτό. Δεν θα συμμετείχα αν ήταν αυτό το θέμα της. Η ταινία πραγματεύεται σχέσεις, όχι την ύπαρξη. Έχει στοιχεία δράσης, έκπληξης, άγνωστα, γνωστά, ένωσης ανθρώπων, χαράς, λύπης. Έχει στοιχεία ζωής και όχι στοιχεία που ακουμπάνε την άλλη πλευρά. Το λέω σχεδόν κάθετα.

Βραβεύτηκες για αυτή την ερμηνεία στο Χονγκ Κονγκ, έχεις βραβευθεί και στο παρελθόν. Τι σημαίνουν αυτές οι διακρίσεις για εσένα;

Εγώ δεν πολυπιστεύω ότι διακρίνεται κάποιος μόνος του κάπου. Η ταινία παίρνει μια διάκριση που στη μία περίπτωση την παίρνει στο πρόσωπο του σκηνοθέτη, στην άλλη στο πρόσωπο του ηθοποιού. Το να είναι κανείς αποδεκτός από τον κόσμο που βλέπει σινεμά είναι από τα μεγαλύτερα βραβεία που μπορεί να κερδίσει. Την προσπάθειά σου επιβραβεύουν ουσιαστικά με τα βραβεία και αυτό είναι ωραίο να σου συμβαίνει.

0103

0203

0303

Πες μας λίγα λόγια για τη νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη, «Σπασμένη φλέβα» που το σενάριο το γράψατε μαζί.

Στη νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη έχω γράψει μόνο το σενάριο, δεν παίζω, δεν έχω ανακατευτεί σε άλλο κομμάτι της. Είναι μια ταινία από αυτές που ο Οικονομίδης ξέρει να κάνει αρκετά καλά οπότε έχω την εντύπωση ότι θα περιμένουμε μια πολύ καλή ταινία, τι άλλο να περιμένουμε δηλαδή; Καμιά φορά βέβαια πιάνεσαι στην παγίδα της εποχής, μπορεί να σε ξεπεράσει η κοινωνία και η πραγματικότητα. Αυτό το σενάριο το δουλεύαμε δυο χρόνια με τον Γιάννη, σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας. Είναι μια ιστορία που έχει να κάνει με τις αγωνίες του Γιάννη για τα προσωπικά και τα κοινωνικά ζητήματα και πιστεύω ότι θα αναπτυχθεί σε μια πολύ ωραία ταινία. Το ξέρεις χωρίς να το έχεις δει.

Είναι πρόσφορο το έδαφος αυτή την περίοδο για έναν νέο σκηνοθέτη στη χώρα μας;

Καλό είναι να μιλήσει κανείς με αυτά τα παιδιά που βγαίνουν αυτή τη στιγμή. Εγώ θα είμαι κοντά τους όσο μπορώ. Οι δυσκολίες είναι τεράστιες, ιδιαίτερα για τους νέους. Ενώ υπάρχουν ευκαιρίες, οι δυνατότητες για να μπεις μέσα σε αυτές τις ευκαιρίες έχουν στενέψει, τόσο οικονομικά όσο και σε θέματα παραγωγής. Τα ζητήματα είναι πολύ απαιτητικά για όσους περιμένουν από τα γνωστά κέντρα για να ξεκινήσουν μια ταινία. Αυτό είναι μια διαδικασία που τρώει πολύ χρόνο και είναι ζόρικο. Αλλά καλλιτεχνικά υπάρχουν ευκαιρίες να αφηγηθεί πράγματα κανείς, ιδιαίτερα για όσους έχουν την ικανότητα να το κάνουν αυτό με κινηματογραφικούς όρους. Καλό όμως είναι όσοι εμπλεκόμαστε σε αυτή την ιστορία να μιλάμε με τα νέα παιδιά που ξεκινάνε γιατί έχουν κι αυτά τα δικά τους χαρακτηριστικά.

Γιατί δεν σε βλέπουμε στο θέατρο ή την τηλεόραση;

Κι εγώ την έχω αυτή την απορία. Αναρωτιέμαι μερικές φορές. Αλλά περνάει ο καιρός και πάντοτε κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είμαι σε μια δουλειά κινηματογραφική, είτε σαν ηθοποιός, είτε στην παραγωγή, είτε στο σενάριο. Μου αρέσει αυτό που πέφτουμε μέσα σε κάτι και το αναλύουμε, το γράφουμε, το τσεκάρουμε από διάφορες πλευρές. Είναι αρκετά απαιτητικό να καταλήξεις και να φτάσεις στην ολοκλήρωση ενός κινηματογραφικού project. Πάντα με τον τρόπο που δουλεύω εγώ έτσι; Αυτή ήταν η κατάσταση έως τώρα. Με πήγαν οι δουλειές από τη μία στην άλλη και για εμένα είναι μεγάλη ευχαρίστηση να απασχολώ τον εαυτό μου σε αυτό το χώρο. Έχει έναν δικό του κόσμο όλο αυτό και όσο τον ψάχνεις τόσα περισσότερα σου δίνει.

Πες μας τρεις ταινίες που πρέπει να δούμε οπωσδήποτε.

Τον Κασσαβέτη βλέπω πολύ, τον Ουέλς, τον Πολάνσκι. Δεν μπορώ να διαλέξω εύκολα. Πρόκειται για ολοκληρωμένους σκηνοθέτες που σου παρουσιάζουν τον κόσμο τους μπροστά σου. Αλλά και καινούριες ταινίες βλέπω και μου αρέσουν. Το σινεμά έχει ωραία πράγματα που πετάγονται από διάφορες μεριές του κόσμου και καλό είναι να έχουμε το νου μας να τα εντοπίζουμε. Είναι βέβαια και κάπως ακριβό σπορ πλέον να βλέπεις ταινίες αλλά όσο μπορούμε θα είμαστε εκεί.

Η υπόθεση της ταινίας

Ο Γιάννης και η Κατερίνα καταφτάνουν σε ένα τουριστικό θέρετρο μετά από ένα μοιραίο τροχαίο ατύχημα. Τι έγινε; Πώς έγινε; Ποιοι χάθηκαν στο ατύχημα; Γιατί; Ποιοι είναι όλοι αυτοί που συχνάζουν στο μπαρ Αρκάντια και τι θέλουν; Θα καταφέρει ο Γιάννης να διαλέξει μόνος του τα καινούρια του παπούτσια;

info

Αρκάντια

Πρεμιέρα: 23/1

Σκηνοθεσία: Γιώργος Ζώης

Σενάριο: Γιώργος Ζώης, Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη

Πρωταγωνιστούν: Βαγγέλης Μουρίκης, Αγγελική Παπούλια, Βαγγέλης Ευαγγελινός

Για να μη χάνετε κανένα επεισόδιο της σειράς Gros Plan, ακολουθήστε μας στο Spotify και στα Apple Podcasts ή ακούστε μας μέσα από το Newsbomb στο YouTube και στο Newsbomb.gr