Φέτος τα Χριστούγεννα γίνε και εσύ… «Άλλος Άνθρωπος»
Σάββατο πρωί και μια ουρά άνευ προηγουμένου στην Μεγάλου Αλεξάνδρου στον Κεραμικό. Παρά την ψιλή βροχή και το κρύο, κόσμος κρατώντας τις αποστάσεις και φορώντας μάσκες, περίμενε ευλαβικά να πάρει το κεσεδάκι με τη ζεστή φασολάδα, καθώς και μια σακούλα με είδη πρώτης ανάγκης για το σπίτι.
«Λευτέρη συγγνώμη που δεν ήμουν στην πλατεία του Εσταυρωμένου στο Αιγάλεω που είχαμε κλείσει ραντεβού και σε έκανα να ανέβεις, αλλά με το φόβο της βροχής δεν μπορούμε να μαγειρέψουμε ανοιχτά και να απολαύσει ο κόσμος ζεστό το φαγητό του, καλημέρα», ήταν τα πρώτα λόγια του Κωνσταντίνου Πολυχρονόπουλου, γνωστού ευρύτερα και ως «Άλλος Άνθρωπος».
Τα μάτια του πλημμύριζαν από καλοσύνη… αλλά οι κινήσεις του πολύ γρήγορες, «πρέπει να φάει ο κόσμος, που περιμένει και μετά να πάω να μοιράσω φαγητό σε σπίτια, σε ανθρώπους που δεν μπορούν να μετακινηθούν».
Σκέφτομαι πώς ένας άνθρωπος αποφάσισε να επιδείξει τόση αλληλεγγύη, πώς μπορεί να αλλάξει τον ρου της καθημερινότητας και να μας υπενθυμίσει, πόσο υπέροχο είναι, να νιώθει κανείς άνθρωπος.
«Τρέχουμε, τρέξε και εσύ μαζί μας, κάνε τις ερωτήσεις σου, βγάλε τις φωτογραφίες σου… ακολούθησε τους ρυθμούς μας, γιατί πρέπει ο κόσμος να φάει», είπε και πήρε στα χέρια του ένα καλάθι γεμάτο μερίδες φαγητών που πήγαιναν για διανομή στο αυτοκίνητο κάποιου εθελοντή.
Στη μέση του πεζοδρομίου δεσπόζει μια μεγάλη κατσαρόλα που συνδέεται με μπουκάλα γκαζιού. Τα φασόλια κοχλάζουν μαζί με το καρότο και το σέλινο, έτοιμα για να σερβιριστούν.
«Μαγειρεύω πλέον 3000 μερίδες την ημέρα. Δεν είναι εύκολο. Έχω 2500 οικογένειες που φροντίζω να μη τους λείψει τίποτα από τα βασικά προϊόντα».
«Μεγάλος αριθμός. Ήταν πάντα στο όριο της φτώχειας αυτές οι οικογένειες Κώστα;», τον ρωτώ.
Με κοιτάει στα μάτια ενώ τα χέρια του γέμιζαν τα κεσεδάκια που του έδινα… «Όχι, είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Άνθρωποι, που τους τα έφερε ανάποδα η ζωή. Άνθρωποι που έχασαν την δουλειά τους μέσω covid-19 και ήταν «μαύροι», που δεν έχουν δικαιώματα στα επιδόματα. Κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να του συμβεί την επόμενη ημέρα, δυστυχώς η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές», λέει χαρακτηριστικά.
Το μήνυμά του για τα Χριστούγεννα
Η μεγαλύτερη γιορτή του χρόνου, η ημέρα της απόλυτης αγάπης και αλληλεγγύης, τα Χριστούγεννα, υπενθυμίζει σε όλους μας την δύναμη της αλληλεγγύης.
Ο «Άλλος Άνθρωπος», ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος λέει στο Newsbomb.gr με αφορμή τα Χριστούγεννα προκειμένου να μας αφυπνίσει: «Η Αγάπη είναι ένας σπόρος που αν τον ποτίσεις με σεβασμό, θερίζεις αλληλεγγύη».
Οι εθελοντές που δίνουν την ψυχή τους για τους συνανθρώπους τους
Στον «Άλλο Άνθρωπο» σημαντική είναι η συμβολή των εθελοντών. Είναι οι άνθρωποι που βοηθούν έμπρακτα τον Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο στο θεάρεστο έργο που επιτελεί. Κάποιοι από αυτούς μίλησαν στο Newsbomb.gr γι’ αυτή τους την ενέργεια.
Ο Βαγγέλης Φέλλας είναι από τους εθελοντές. Είναι από τους ανθρώπους που έρχονται από μακριά και βοηθούν τον κ. Πολυχρονόπουλο στο έργο του. Μαγειρεύουν, συγκεντρώνουν τρόφιμα, κάνουν διανομές, φροντίζουν τον κόσμο. Ο ίδιος μιλώντας στο Newsbomb.gr υπογραμμίζει μεταξύ άλλων: «Όλα τα σαββατοκύριακα 10-1 μαζεύουμε τρόφιμα για να τα δώσουμε. Νιώθω πολύ καλά με τον εαυτό μου, που είμαι εδώ και στηρίζω αυτό το έργο, πραγματικά «γεμίζει η ψυχή μου».
Ο εθελοντής εξομολογείται πως δεν ήξερε να μαγειρεύει, αλλά η εσωτερική του ανάγκη να στηρίξει τους συνανθρώπους του στο πλευρό του «Άλλου Ανθρώπου» τον έχει κάνει εξπέρ στο να φτιάχνει όσπρια και ζυμαρικά. «Πριν έρθω εδώ στον Κώστα δεν ήξερα να μαγειρεύω τίποτα. Τώρα για να βοηθήσω το έργο του, έμαθα και εγώ. Φτιάχνω όσπρια, φακές, φασολάδα και ζυμαρικά. Μου αρέσει το ότι υπάρχει ένας πολύ καλός σκοπός, πίσω από την προσπάθεια μου».
Στην συνέχεια ο Βαγγέλης Φέλλας μιλά για την σημασία της αλληλεγγύης στην εποχή μας. «Πρέπει να μοιραζόμαστε. Πρέπει να δείχνουμε αλληλέγγυοι ως άνθρωποι. Η ζωή είναι απρόβλεπτη και κανείς δεν ξέρει, πώς εξελίσσεται. Αν δώσεις αλληλεγγύη, θα πάρεις αλληλεγγύη, ας το κάνει ο κόσμος μια μικρή κίνηση και θα του έρθει πίσω ένα μεγάλο κύμα αγάπης και ικανοποίησης. Αν δεν μπορεί κάποιος να προσφέρει χρήματα ή προϊόντα, να έρθει εδώ να μας βοηθήσει στο έργο μας».
Οι φοιτήτριες από την Κρήτη που γνώρισαν τον «Άλλο Άνθρωπο» από τα Social Media
Η Ειρήνη και η Ελένη-Μαρία είναι φοιτήτριες. Κάθε Σάββατο και Κυριακή πρωί βάζουν τα βιβλία και τις εργασίες στην άκρη για να πιάσουν τις κουτάλες. Πηγαίνουν και μαγειρεύουν και βοηθούν σε ό,τι μπορούν εθελοντικά. «Είμαστε από την Κρήτη, έχουμε έρθει για σπουδές και είμαστε στο σύλλογο Κρητών Αττικής όπου βοηθάμε εδώ τον «Άλλον Άνθρωπο». Είδαμε από τα social media την δράση αυτή και πήραμε την πρωτοβουλία να έρθουμε, έτσι ώστε να συνεισφέρουμε και να απαλύνουμε τον πόνο των συνανθρώπων μας», λένε χαρακτηριστικά στο Newsbomb.gr οι δυο νεαρές φοιτήτριες από την Κρήτη, οι οποίες στέλνουν το δικό τους μήνυμα σήμερα που έχει να κάνει με την αγάπη και την αλληλεγγύη.
Συγκεκριμένα λένε, «Η δύναμη της προσφοράς και της αλληλεγγύης είναι αυτή που μας κάνει καλύτερους ανθρώπους ειδικά τώρα τα Χριστούγεννα επιβάλλεται να βοηθήσουμε. Αυτό που κρατάμε από τις εικόνες που έχουμε από εδώ είναι η δύναμη που έχει η συνεισφορά. Έχουμε δει ανθρώπους που δεν περιμέναμε να τους δούμε οπότε η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές και μάλιστα σκληρές κάποιες φορές. Η ζωή έχει μεγάλη αξία όταν συνεισφέρεις και δίνεις κομμάτια σου. Αλλάζεις ως άνθρωπος όταν προσφέρεις».
Πώς ξεκίνησαν όλα
Η κοινωνική κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος» ξεκίνησε να μαγειρεύει στους δρόμους της από το 2011 με μια γκαζιέρα
«Η ιδέα ήταν και είναι ότι όλοι οι άνθρωποι, χωρίς διακρίσεις θα έχουν ένα γεύμα στο δρόμο. Είτε είναι άστεγοι, είτε απλά περαστικοί. Έτσι το φαγητό γίνεται μέσο ώστε άνθρωποι διαφορετικοί να έχουν την ευκαιρία να επικοινωνήσουν μεταξύ τους. «Ίσοι γύρω από την κατσαρόλα. Χωρίς ντροπή»,είχε πει ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος.
«Πριν ασχοληθώ με την κοινωνική κουζίνα δούλευα για 25 χρόνια στον τομέα της προβολής και προώθησης προϊόντων. Το 2009, στην αρχή της οικονομικής κρίσης, έχασα την δουλειά μου. Δυστυχώς δεν κατάφερα να βρω κάποια νέα εργασία και αναγκάστηκα να γυρίσω στο σπίτι της μητέρας μου.
Την περίοδο της επαγγελματικής μου αδράνειας, ήρθα αντιμέτωπος με ένα περιστατικό που ουσιαστικά με ώθησε να δημιουργήσω την ομάδα του «Άλλου Ανθρώπου».
«Ήταν Δεκέμβριος του 2011 όταν, στους δρόμους των λαϊκών αγορών, παρατήρησα ένα θλιβερό φαινόμενο. Είδα ανθρώπους να ψάχνουν στους κάδους απορριμμάτων για οτιδήποτε φαγώσιμο. Δύο πιτσιρίκια τσακώνονταν μπροστά από έναν κάδο για τα σκουπίδια που πέταγαν οι άνθρωποι της λαϊκής αγοράς.
Δεν με πείραξε τόσο το γεγονός, όσο ότι ήμουν εκεί και δεν έκανα τίποτα. Κανένας δεν έκανε τίποτα, ούτε οι πελάτες, ούτε οι πωλητές, ούτε οι περαστικοί. Ένιωσα ότι ήμασταν χειρότεροι από ζώα. Αποφάσισα λοιπόν να κάνω κάτι για αυτό. Η ιδέα μου ήταν αυτή, να μαγειρεύω στο δρόμο και να τρώμε όλοι μαζί».
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.
