O Μάικλ Φασμπέντερ μιλάει αποκλειστικά στο Cinebomb (+Video backstage)

Ένας 35χρονος Ιρλανδός, κατακτάει το Χόλιγουντ με τον πιο σαρωτικό τρόπο που το έχει πετύχει ηθοποιός τα τελευταία χρόνια, ανακηρύσσεται σαν έναν από τους πιο γοητευτικούς και ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του και μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, χτίζει μια μοναδική καριέρα, εναλλάσσοντας τις απαιτητικές ταινίες τέχνης με τα ακριβά και θορυβώδη blockbuster. Aπό τους ημίγυμνους αρχαιοελληνικούς "300" στο "Hunger", τους "Άδωξους Μπάσταρδους" του Ταραντίνο, το "X Men - First Class" και λίγο μετά το αυστηρώς ακατάλληλο "Shame" στο οποίο ως εθισμένος στο σεξ και λαχταριστά ολόγυμνος στην οθόνη συνουσιάζεται με ότι περπατάει, πετάει και κολυμπάει, ο Φασμπέντερ ξαναχτυπά στο πιο αναμενόμενο και "σκεφτόμενο" καλοκαιρινό blockbuster: Τον "Προμηθέα" του Ρίντλεϊ Σκοτ, την ταινία - μυστήριο, που σηματοδοτεί την επιστροφή του Σερ Ρίντλεϊ (σε σενάριο του υπεύθυνου για το "Lost" Ντέιμον Λίντελοφ), στο θρυλικό σύμπαν που εκείνος πρώτος δημιούργησε 33 χρόνια πριν. Το σύμπαν του "Alien".

-Tι μπορείτε να μας αποκαλύψετε για την υπόθεση του «Προμηθέα»;

ΜΑΙΚΛ ΦΑΣΜΠΕΝΤΕΡ: Βασικά πρόκειται για ένα ταξίδι. Για μια επιστημονική αποστολή αν προτιμάς. Προσπαθούμε να ανακαλύψουμε αν υπήρχε ανάμιξη από κάποια ανώτερα όντα, από έναν άλλο κόσμο, στην ιστορία του πλανήτη Γη. «Προμηθέας» ονομάζεται το διαστημόπλοιο, που μας μεταφέρει σε αυτή την αποστολή προκειμένου να απαντηθούν αρχέγονα ερωτήματα γύρω από την ύπαρξη μας: Γιατί βρισκόμαστε εδώ, γιατί δημιουργηθήκαμε και ποιος είναι ο σκοπός μας.

-Εσάς προσωπικά σαν άνθρωπο, σας απασχολούν τα παραπάνω ερωτήματα;

Μ.Φ: Νομίζω πως αυτές οι ερωτήσεις υπάρχουν σε όλους μας, κάπου στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας. Πίσω από την ιστορία του «Προμηθέα» υπάρχουν πολλά φιλοσοφικά ερωτήματα. Σαν ηθοποιός, δεν μπορώ να πω ότι επηρεάζουν άμεσα το παίξιμο μου αλλά σίγουρα, όντας ενήμερος για αυτά τα ερωτήματα υπάρχουν στη διαμόρφωση του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζω το ρόλο, συγκεκριμένες νύξεις. Ειδικά από τη στιγμή που ο χαρακτήρας που υποδύομαι, ο Ντέιβιντ, είναι ένα ανδροειδές κατασκευασμένο από ανθρώπους, οπότε βλέποντας τους δημιουργούς του να αναρωτιούνται για τη δική τους δημιουργία, σκέφτεται «κάποιος έχει δημιουργήσει και εσάς, οπότε και εσείς είστε προγραμματισμένοι». Φυσικά οι άνθρωποι του απαντούν «εμείς δεν είμαστε προγραμματισμένοι, έχουμε ελεύθερη βούληση» κι αυτός αντιδρά, λέγοντάς τους, «είστε σίγουροι;»

-Ο χαρακτήρας σας λοιπόν είναι ένα ανδροειδές.

Μ.Φ: Ναι, είμαι κάτι σαν τον μπάτλερ του πληρώματος. Ένας διαστημικός μπάτλερ.

-Φαντάζομαι πάντως, ότι ο Ντέιβιντ είναι αρκετά πιο εξοικειωμένος με την ιδέα των δημιουργών του, εφ’ όσον είναι ενήμερος για αυτήν από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του.

Μ.Φ:Μπορεί. Στην ουσία βρίσκεται σε απόσταση από τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος. Κανείς δεν του δίνει ιδιαίτερη σημασία στην αρχή. Κάθε φορά που προσπαθεί να αλληλεπιδράσει μαζί τους και να εμπλακεί περισσότερο, δημιουργείται ένα αίσθημα ανησυχίας παρόμοιο με αυτό που υπήρχε ανάμεσα στους ανθρώπους και τα ρομπότ στα άλλα φιλμ της σειράς Alien. Μια αίσθηση δυσπιστίας. Στο μυαλό του Ντέιβιντ, οι άνθρωποι δεν είναι τίποτα περισσότερο από προγραμματισμένες οντότητες όπως και ο ίδιος. Αυτή η προσέγγιση, είναι ο δικός του αμυντικός μηχανισμός απέναντι στις προσωπικές του ανασφάλειες, γεγονός όμως που σημαίνεις ότι είναι ικανός να αισθανθεί ορισμένα πολύ ανθρώπινα συναισθήματα. Είναι σαν να έχεις προγραμματιστεί για κάτι, αλλά λίγο καιρό μετά, ο προγραμματισμός αυτός να έχει αρχίσει να «αιμορραγεί» με αποτέλεσμα να δημιουργούνται μικροί «παραπόταμοι» από το κυρίως ρεύμα οι οποίοι με τη σειρά τους αρχίζουν να διαμορφώνονται αυτόνομα πυροδοτώντας τη δημιουργία καινούργιων χαρακτηριστικών προσωπικότητας, κι αυτό είναι που κάνει το χαρακτήρα του Ντέιβιντ ενδιαφέρων .

-Το να πρέπει να υποδυθείς ένα ρομπότ, απαιτούσε από σας άλλη προσέγγιση σε σχέση με τους ρόλους που υποδύεστε ανθρώπους;

Μ.Φ:Όχι, απλώς έπρεπε να κατανοήσω και να αισθανθώ την φυσική του υπόσταση, την κινησιολογία, τη στάση του σώματος του μέσα από την αντίληψη του τρόπου σκέψης του. Είναι ένα λογικό πλάσμα, που συνεχώς αναλύει δεδομένα και προσλαμβάνει πληροφορίες. Για το περπάτημα του, κατά κάποιον τρόπο εμπνεύστηκα από τον Γκρεγκ Λουγκάνις. Ο Λουγκάνις ήταν ένας ολυμπιονίκης στις καταδύσεις, νομίζω κάπου στη δεκαετία του 80. Θυμάμαι ότι τον παρακολουθούσα όταν ήμουν παιδί. Είχε έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο να περπατάει μέχρι την άκρη του βατήρα, πριν την κατάδυσή του. Κάπως έτσι, με τέτοιες μικρές λεπτομέρειες, διαμόρφωσα την «απεικόνιση» του Ντέιβιντ. Τον είδα σαν κάποιον που έχει εντρυφήσει στη γιόγκα. Σαν κάποιον που βρίσκεται συνεχώς σε μια ουδέτερη κατάσταση. Διαφορετικά από το πώς θα στεκόταν ένας άνθρωπος σε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά. Στέκεται ουδέτερος. Ταυτόχρονα, δεν ήθελα όμως το αποτέλεσμα να δίνει την εντύπωση του δύσκαμπτου γιατί ήθελα να του προσδώσω μια συγκεκριμένη αμφισημία όσον αφορά το πόσο ανθρώπινος ή το πόσο μηχανικός και ρομποτικός είναι.

-Στις ταινίες του Ρίντλεϊ Σκοτ, τα ανδροειδή είναι πάντα, ακραίες περιπτώσεις πλασμάτων. Ποια είναι η θέση του Ντέιβιντ μέσα στο σύνολο των χαρακτήρων που επιβαίνουν στον «Προμηθέα»;

Μ.Φ: Μέσα σε κάθε ομάδα ανθρώπων αναπτύσσονται συγκεκριμένες πολιτικές και δυναμικές, ειδικά σε ένα τόσο εκλεκτικό σύνολο χαρακτήρων όπως αυτό που δημιούργησαν ο Ρίντλεϊ Σκοτ και ο σεναριογράφος Ντέιμον Λίντελοφ. Όλοι έχουν ένα συγκεκριμένο κρυφό ή φανερό σχέδιο που αποκαλύπτεται σταδιακά. Ο κάθε χαρακτήρας βρίσκεται στο διαστημόπλοιο με ένα δικό του στόχο που τον διαχωρίζει από τους άλλους. Κάποιοι είναι εκεί απλώς για τα λεφτά. Άλλοι για να βρούνε απαντήσεις. Κάποιοι επειδή ευελπιστούν να αποκτήσουν πρόσβαση σε ένα «μυστικό». Και μερικοί καθοδηγούμενοι από τη μοχθηρία τους. Έχεις όλες αυτές τις διαπλεκόμενες σχέσεις ανάμεσα σε ξεχωριστές προσωπικότητες με διαφορετικά κίνητρα που «χτίζουν» μια πολύπλοκη ίτριγκα πριν τα αποτελέσματα χτυπήσουν κατακέφαλα τον θεατή.

-Αισθανθήκατε κάποιο ιδιαίτερο φορτίο ευθύνης αναλαμβάνοντας πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, του Ρίντλεϊ Σκοτ, από τη στιγμή που οι δύο τελευταίες του ταινίες σε αυτόν τον τομέα, το «Alien» και το «Blade Runner» επηρέασαν και καθόρισαν όσο λίγες το συγκεκριμένο είδος;

Μ.Φ: Όχι δεν θα το έλεγα. Είναι πάνω κάτω το ίδιο με το πώς αντιμετώπισα το Χ – ΜΕΝ: First Class, το ίδιο βασικά με οποιαδήποτε δουλειά αναλαμβάνω. Αισθάνεσαι ούτως ή άλλως υπευθυνότητα γιατί κάποιοι άνθρωποι σε εμπιστεύονται και σε προσλαμβάνουν. Ειδικά όταν πρόκειται για ανθρώπους του διαμετρήματος που έχει το όνομα του Ρίντλεϊ Σκοτ. Από τη στιγμή που σε έχει εμπιστευτεί αναθέτοντας σου έναν τέτοιο ρόλο δε θες να τον απογοητεύσεις. Έκανα όση μεγαλύτερη δουλειά μπορούσα στο στάδιο της προετοιμασίας, σκέφτηκα διάφορες ιδέες για το ρόλο μου και τις συζήτησα μαζί του. Από κει και πέρα τα πάντα είναι θέμα εμπιστοσύνης. Αφήνεις τον εαυτό σου στα χέρια του σκηνοθέτη σου κι από τη στιγμή που υπάρχει εμπιστοσύνη μπορείς πραγματικά να περάσεις καλά και να κερδίσεις εμπειρίες. Αν πας στα γυρίσματα, κουβαλώντας τέτοια πίεση και φορτίο στο μυαλό σου, σαν αυτό που με ρώτησες, τότε την έχεις βάψει. Σίγουρα, υπάρχει πάντα ένα μερίδιο φόβου κι αυτό πιστεύω πως είναι κάτι υγιές. Πάντα το έχω, γιατί με βοηθάει να είμαι προσγειωμένος στο έδαφος και να μην παρασύρομαι από την αυταρέσκειά μου. Αλλά αν ξεκινήσω γυρίσματα με τη σκέψη ενός ιδιαίτερου φορτίου ευθύνης όπως μου ανέφερες, το αποτέλεσμα θα είναι να αυτό το φορτίο να μου αποσπάσει την προσοχή από τον αντικειμενικό στόχο που είναι η απόδοσή μου στο ρόλο. Θέλω να είμαι ήρεμος και άνετος ώστε να μπορώ να δοκιμάσω και να εφαρμόσω ιδέες.

-Τι σας εξέπληξε στον Ρίντλεϊ Σκοτ; Είχατε κάποιες συγκεκριμένες προσδοκίες ή εικόνες γύρω από το πώς μπορεί να εργάζεται στο πλατό;

Μ.Φ: Όχι. Δεν μπορείς να έχεις κάποια συγκεκριμένη προσδοκία με τον Ρίντλεϊ. Δεν φανταζόμουνα τίποτα περισσότερο ή λιγότερο γι αυτόν από ότι φαντάζεσαι εσύ. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι «Θεέ μου, ελπίζω να μην τα κάνω θάλασσα». Προφανώς γνωρίζεις ότι πρόκειται για ένα θρύλο του κινηματογράφου που έχει δουλέψει με μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς στη δουλειά και απλά σκέφτεσαι «Θεέ μου, ελπίζω να είμαι ακριβής, να είμαι αυτό που θέλει, να είμαι έτοιμος.» Λίγο μετά, πηγαίνεις στο πλατό και συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για ένα πολύ χαλαρό άνθρωπο που αγαπάει τη δουλειά του. Η ενέργεια που κουβαλάει κάθε μέρα μαζί του στο πλατό, ο ενθουσιασμός, η αγάπη του για τη δουλειά του, ήταν μια εξαιρετικά ευχάριστη έκπληξη. Κατάφερα να προσαρμοστώ στο ρυθμό του πολύ σύντομα και δουλέψαμε μαζί εύκολα και γρήγορα.

-Τα σκηνικά της ταινίας είναι απίστευτα. Αυτό διευκόλυνε τη δουλειά σας;

Μ.Φ: Νομίζω ότι δεν πρόκειται να ξαναδώ κάτι τόσο εντυπωσιακό. Θυμάμαι ότι τις πρώτες μέρες περπατούσα στα σκηνικά του πλοίου και έλεγα «Χριστέ μου, δεν υπάρχει αυτό. Κι εγώ είμαι μέσα σε αυτό». Δεν μπορείς να καταλάβεις τι εννοώ. Ήταν σαν να σε απορροφούσε το σκηνικό και να μη χρειαζόταν να καταβάλεις καμία προσπάθεια υποκριτικής. Άρχισα να πατάω όλα τα κουμπιά του σκάφους και να παρατηρώ με δέος πως το τμήμα της καλλιτεχνικής διεύθυνσης και σχεδιασμού είχε σκεφτεί τα πάντα. Η «γέφυρα» του πλοίου ήταν σχεδιασμένη σαν την καρδιά του, γεμάτη με ενδείξεις που απεικόνιζαν όλα τα ζωτικά σημάδια της λειτουργίας του. Τα πάντα σχεδιασμένα στη λεπτομέρεια. Σίγουρα το να δουλεύεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον σε βοηθάει. Είναι σαν να φοράς ένα κοστούμι. Αν γυρίζεις μια ταινία εποχής περιτριγυρισμένος από όλα τα εξαρτήματα που χρησιμοποιούσαν σε εκείνη την εποχή αυτό σίγουρα σε βοηθάει να αποκτήσεις αυτό το ποθητό επιπλέον επίπεδο στο βάθος του χαρακτήρά σου.

***Δείτε παρακάτω αποκλειστικό video από τα γυρίσματα της ταινίας.

***H ταινία «Προμηθέας» κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Τρίτη 5 / 6.

***Η συνέντευξη δόθηκε στον Joe Utichi.

***Eυχαριστούμε την εταιρεία διανομής Odeon για την αποκλειστική διάθεση της συνέντευξης και το video.

***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο facebook στο www.facebook.com/tazzthebuzz ή στο profile Tassos Theodoropoulos, στο twitter ως klarinabourana ή στο terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης