F1 Ο θρύλος του Niki Lauda (Photos)
Ο τελευταίος μίας ιδιαίτερης γενιάς οδηγών, 3 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής λάτρης των γυναικών και σύμφωνα με τον Ron Dennis: «O άνθρωπος που επέστρεψε από τον άλλο κόσμο, γιατί ο θάνατος δεν άντεξε το χιούμορ και το κακό του ντύσιμο».Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015: Ο Niki Lauda γεννήθηκε πριν από 66 χρόνια.
O Andreas Nikolaus «Niki» Lauda γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου του 1949 στη Βιέννη της Αυστρίας και ήταν γόνος εύπορης οικογένειας. Ο πατέρας του Juan Lauda Crespo δεν ήθελε ο γιος του να γίνει οδηγός αγώνων.
Αυτό δεν σταμάτησε τον Niki, να αγωνίζεται με ένα Mini και στη συνεχεία σε αγώνες της «Formula Vee». Ακολούθησαν αγώνες στο πρωτάθλημα sportcars, όμως όλα έδειχναν ότι η καριέρα του... οδηγούνταν σε αδιέξοδο. Τότε ο νεαρός Niki πήρε ένα μεγάλο δάνειο, από τον παππού του, που του εξασφάλισε θέση οδηγού στην ομάδα της March για το πρωτάθλημα της Formula 2 του 1971. Χωρίς να το γνωρίζει ο Lauda ξεκίνησε την παράδοση των οδηγών, που πληρώνουν για μία θέση στους αγώνες. Εκεί κατάφερε να δείξει άμεσα την αξία του και το μεγάλο άλμα ήρθε την επόμενη χρονιά...
Το 1972 οδηγούσε για τη March τόσο στην F2 όσο και στη Formula 1. Όμως οι March που έτρεχαν στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, ήταν επιεικώς τραγικές. Μη βλέποντας πρόοδο ο Αυστριακός ζητά άλλο ένα δάνειο από τον παππού του και αλλάζει ομάδα. Πήγαίνει σε αυτήν της BRM για το 1973. Από εκεί ξεκίνησε η σπουδαία του καριέρα στην F1. Έδειξε ότι αξίζει τη θέση. Το ίδιο χαρακτηριστικό είχε και ο συναθλητής του, Clay Regazzoni, και όπως φαίνεται αυτό ήταν, που τους έφερε την επόμενη χρονιά σε μία άλλη πιο ανταγωνιστική ομάδα.
Εντάχθηκαν στο δυναμικό της Ferrari για το 1974 και ο Enzo Ferrari τον ρώτησε ποια ήταν η γνώμη του για τον νεαρό, τότε, N.Lauda. Ο C.Regazzoni τάχθηκε υπέρ του Αυστριακού, που υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με τη Scuderia, λαμβάνοντας αρκετά χρήματα για να σβήσει τα χρέη του.
Ο N.Lauda τερμάτισε δεύτερος στο ντεμπούτο του ως οδηγός της Ferrari, στην Αργεντινή, ενώ η πρώτη του νίκη και πρώτη της ομάδας του μετά από δύο χρόνια, στην Ισπανία. Ο Αυστριακός ήταν απίστευτα ταχύς, σημείωσε έξι συνεχόμενες pole position, αλλά λόγω μηχανικών προβλημάτων, καθώς και προσωπικών λαθών εκείνη τη σεζόν κατάφερε να πανηγυρίσει μόνο μία ακόμα νίκη, στην Ολλανδία.
«Ήταν σπουδαία εποχή. Έγινα δημοφιλής επειδή ήμουν οδηγός της Ferrari, μίας ομάδας που ήταν και παραμένει μύθος. Και ήμουν πολύ τυχερός που έτρεχα για λογαριασμό της», θυμάται ο Αυστριακός. Το 1975 ξεκίνησε με πολλές προσδοκίες και όνειρα αλλά και με πολλά προβλήματα. Έπειτα, σαν από θαύμα, η Ferrari 312T όχι απλά βελτιώθηκε αλλά άρχισε να σαρώνει στο πέρασμά της. Εφαλτήριο της επικής αντεπίθεσης ήταν ο αγώνας του Monaco και η νίκη στους στενούς δρόμους του πριγκιπάτου (η πρώτη της Scuderia στο Monte Carlo μετά από δύο δεκαετίες) άνοιξε το δρόμο.
Το 1976 συνέχισε με κεκτημένη ταχύτητα. Επικράτησε στα δύο πρώτα γκραν πρι της χρονιάς, ακολούθησαν δύο δεύτερες θέσεις. Όλα έδειχναν ότι θα έπαιρνε τον τίτλο. Παράλληλα, όδευε ολοταχώς και προς το ρεκόρ των περισσότερων νικών σε μία σεζόν. Όλα όμως άλλαξαν στο Nurburgring. Φτάνοντας στο Γερμανικό γκραν πρι, ο N.Lauda αλλά και οι υπόλογοι οδηγοί βρίσκονταν σε αναβρασμό λόγω των χαμηλών επιπέδων ασφαλείας στους αγώνες της Formula 1. «Θυμάμαι καλά εκείνη την εποχή όταν εμείς οι οδηγοί είχαμε δώσει τριετή διορία στους οργανωτές και το 1976 ήταν η τελευταία χρονιά αυτής της διορίας. Το συζητήσαμε ξανά στο Long Beach και η άποψη πολλών ήταν πως τα αυτοκίνητα είχαν γίνει υπερβολικά γρήγορα και πως δεν θα έπρεπε να τρέξουμε εκεί και στο Nurburgring. Ψηφίσαμε και οι περισσότεροι αποφάσισαν να αγωνιστούμε μία ακόμη φορά. Εγώ ήμουν ενάντιος σε αυτό αλλά ακολούθησα την πλειοψηφία και έτρεξα και στους δύο αγώνες», θυμάται.
Στο κομμάτι «Bergwerk», στο άλμα του Nurburgring, οι φόβοι του έγιναν πραγματικότητα. Ο Αυστριακός έχασε τον έλεγχο, όταν η Ferrari απογειώθηκε και πίσω ανάρτηση της κατέρρευσε στην προσγείωση . Το μονοθέσιό του κτύπησε στις μπαριέρες και στη συνέχεια ακινητοποιήθηκε στη μέση της πίστας. Το μονοθέσιο του N.Lauda παραδόθηκε στις φλόγες, ενώ ο ίδιος παρέμενε εγκλωβισμένος στο κόκπιτ. Κάποιοι οδηγοί σταμάτησαν πήγαν να βοηθήσουν τον συνάδελφο τους, βγάζοντας τον από το φλεγόμενο κόκπιτ. Ο τρόμος τους έχει κυριεύσει όλους...
Ο N.Lauda απεγκλωβίστηκε, αλλά είχε ήδη υποστεί βαριά εγκαύματα στο κεφάλι, ενώ είχε εισπνεύσει και τοξικά αέρια που είχαν προκαλέσει βλάβες στους πνεύμονές του. Παρόλα αυτά, είχε διατηρήσει τις αισθήσεις του, κατάφερε να σταθεί όρθιος αμέσως μετά το ατύχημα, αλλά λίγες ώρες αργότερα έπεσε σε κώμα. Η περιγραφή του για όσα συνέβησαν, είναι συγκλονιστική:
«Δεν έχω αναμνήσεις από τον πόνο, μόνο από το φόβο του θανάτου. Τον ένιωθα να πλησιάζει και προσπάθησα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Το θυμάμαι ακόμα αλλά ο πόνος, ήταν δευτερεύουσας σημασίας εκείνη τη στιγμή. Δεν έσπασα τίποτα, έχασα μόνο το αυτί μου που ήταν πεσμένο στην άσφαλτο. Αλλά μπορείς να ζήσεις και να ακούς πολύ καλά και χωρίς αυτί. Φυσικά, ο κόσμος κάνει πλάκες σχετικά, αλλά το σημαντικό είναι να συμβιβαστείς με αυτό γιατί αν δεν το κάνεις και κάποιος κοροϊδέψει την εμφάνισή σου, θα σε πειράξει. Σκέφτομαι μόνο τις εικόνες που έχουν δει όλοι γιατί έχω στο μυαλό μου μόνο όσα έχω δει από την τηλεόραση αλλά καμία ανάμνηση από το ατύχημα. Ξέρω ότι έπεσα στις μπαριέρες κι έπειτα κατέληξα στην μέση της πίστας αν οι άλλοι οδηγοί, δεν είχαν έρθει να με βοηθήσουν, δεν θα είχα επιβιώσει. Γιατί, ενώ είχα μείνει μέσα στο μονοθέσιο για 55 δευτερόλεπτα με τη θερμοκρασία στους 800 βαθμούς, με έβγαλαν την τελευταία στιγμή και αυτό με έσωσε. Εξέπληξα τον εαυτό μου γιατί κοιτούσα συνεχώς το χέρι μου που προφανώς πονούσε. Ο John Watson κρατούσε το κεφάλι μου και τον ρώτησα πώς ήταν το πρόσωπό μου. -Όπως και πριν-, μου απάντησε, πράγμα που φυσικά δεν ήταν αλήθεια. Ένα-δυο δεύτερα παραπάνω και θα ήμουν νεκρός» .
Πράγματι, η κατάσταση του ήταν τραγική. Ωστόσο ξύπνησε από το κώμα και ενάντια σε κάθε πρόβλεψη αλλά και οδηγία των γιατρών, επιχείρησε να επιστρέψει στις πίστες έπειτα από μόλις έξι εβδομάδες. Το ιταλικό γκραν πρι του 1976 άφησε άφωνο τον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Κι αυτό διότι σήμανε την επιστροφή του Lauda στις πίστες. Μία επιστροφή που αποδείχθηκε πρόωρη:
«Είχα τεράστιο πρόβλημα στις δοκιμές της Παρασκευής στη Monza. Βγήκα από τα pit, και ξαφνικά τρόμαξα τόσο που παραλίγο να κατουρηθώ, κυριολεκτικά! Με κτύπησε ξαφνικά το σοκ της ανάμνησης του ατυχήματος και δεν μπορούσα να οδηγήσω. Βγήκα λοιπόν από την πίστα, επέστρεψα στο ξενοδοχείο και άρχισα να ψάχνω τρόπους να ξεπεράσω το φόβο μου. Το λάθος που έκανα ήταν ότι πίεσα πολύ τον εαυτό μου ώστε να είμαι έτοιμος να τρέξω στη Monza. Ύστερα από μία άυπνη νύχτα, έπεισα τον εαυτό μου να πάει ξανά στην πίστα και σκεφτόμουν: «δεν είναι γκραν πρι, απλά οδήγησε όπως μπορείς», κουβαλώντας ο τρόμο του Nurburgring. Άρχισα λοιπόν αργά στην αρχή, αδιαφορώντας για το τι κάνουν οι άλλοι και σταδιακά ανακτούσα όλο και περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, απέκτησα ξανά την ταχύτητά μου και προς έκπληξή μου, ήμουν ο ταχύτερος οδηγός της Ferrari», δηλώνει σχετικά ο Αυστριακός.
Το 1979 αποχωρεί αφού, όπως χαρακτηριστικά είχε δηλώσει, δεν ήθελε άλλο «να οδηγεί κάνοντας κύκλους σε μία πίστα». Άφησε λοιπόν τις πίστες και ίδρυσε τη δική του αεροπορική εταιρεία. Εκεί, όμως, τα πράγματα δεν πήγαν όπως ήλπιζε και έτσι επέστρεψε το 1982 στη Formula 1, ελπίζοντας η νέα αύξηση στη δημοτικότητά του να αυξήσει και τα κέρδη της εταιρείας του. Η μεγάλη επιστροφή έγινε με τη McLaren. Η σεζόν ολοκληρώθηκε με τον N.Lauda 5ο στην τελική βαθμολογία οδηγών. Το 1983 ξεκίνησε θετικά, με δύο συνεχόμενες παρουσίες στο βάθρο αλλά η συνέχεια ήταν απογοητευτική αφού ο συνδυασμός McLaren – Cosworth αδυνατούσε να τα βάλει με τον ανταγωνισμό.
Το 1984 ήταν η τελευταία μεγάλη χρονιά του N.Lauda στη Formula 1. Παράλληλα, ήταν και από τις πιο δύσκολες, αφού είχε έντονο ανταγωνισμό από τον ανερχόμενο συναθλητή του του, Alain Prost. Ο N.Lauda κέρδισε πέντε αγώνες και μαζί και τον παγκόσμιο τίτλο! Η επιτυχία ήρθε με διαφορά μόλις μισού βαθμού από τον A.Prost!
Μένει ακόμη ένα χρόνο στην F1 για να, αποχωρήσει οριστικά και επικεντρώθηκε εκ νέου στην αεροπορική του εταιρεία. Μάλιστα μετά από πολλά χρόνια πήγε στο Nurburgring στο σημείο του ατυχήματος. Οι δημοσιογράφοι ήταν σιωπηλοί ως τη στιγμή που ο Lauda ξεκίνησε να ψάχνει κάτι. Όταν τον ρώτησαν τι έψαχνε είπε: «Είχα χάσει ένα αυτί εδώ πριν μερικά χρόνια και ίσως το βρω». Παρότι η καριέρα του ως οδηγός ολοκληρώθηκε, δεν κατάφερε ποτέ να μείνει για πολύ καιρό μακριά από τη Formula 1.
To 1992 επέστρεψε στο Maranello με το ρόλο ειδικού συμβούλου. Αθυρόστομος όπως πάντα, έλεγε τα πράγματα όπως τα έβλεπε. Όμως όπως αποδείχθηκε, δύσκολα ένας κορυφαίος οδηγός γίνεται και κορυφαίος μάνατζερ.
Τώρα όσον αφορά την αγάπη του προς το γυναικείο φύλο αυτό βγήκε από μία κουβέντα που είχε με τον Sebastian Vettel. «Το καλύτερο περιστατικό, που μπορώ να διηγηθώ έγινε στο γκραν πρι της Πορτογαλίας το 1984. Ήταν κρίσιμος αγώνας, αφού το παγκόσμιο πρωτάθλημα παιζόταν ανάμεσα σε εμένα και τον Alain Prost» είπε σοβαρά ο N.Lauda και συνέχισε: «Το μεσημέρι της Παρασκευής, μετά τα ελεύθερα δοκιμαστικά ο γυμναστής μου, W.Dugl, μου είπε πως μία ξανθιά Ιταλίδα ρωτούσε επίμονα για εμένα και ήθελε να με γνωρίσει. Πήγα να την δω αμέσως. Με τις γυναίκες έχω ένα σχέδιο, το οποίο ξεκινά με φαγητό. Το ίδιο βράδυ φάγαμε μαζί και μου ζήτησε να επαναλάβουμε το... δείπνο και το Σάββατο. Της είπα πως δεν μπορούμε να φάμε, αλλά μπορεί να έρθει στο δωμάτιό μου μεταξύ 20:00 με 22:00 όταν ρώτησε γιατί, της είπα πως έπρεπε να κοιμηθώ γιατί το πρωί θα κατακτούσα το πρωτάθλημα. Εκείνη συμφώνησε και εγώ μετά το δίωρο κοιμήθηκα γαλήνια. Την επόμενη ημέρα είδα τον A.Prost στο pit box, ο οποίος χαμογελούσε πονηρά. Τον ρώτησα τι έγινε και μου είπε πως το προηγούμενο βράδυ ήταν με τη Stephanie του Μonaco!».
«Δεν ρώτησα τι έγινε», είπε ο N.Lauda και πρόσθεσε: «Ησύχασα καθώς ξεκινούσαμε τον αγώνα με το ίδιο... μειονέκτημα. Μερικές ώρες αργότερα ήμουν πρωταθλητής για 3η φορά. Όμως, το χαμόγελο ήταν ακόμη στο πρόσωπο του A.Prost».
Σχετικές ειδήσεις
Δημοφιλείς Ειδήσεις
