ΕΛΛΑΔΑ

Το πρόβλημα της παραβατικότητας παίρνει πρωτόγνωρες διαστάσεις

Το πρόβλημα της παραβατικότητας παίρνει πρωτόγνωρες διαστάσεις
Το χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα της εκτεταμένης παραβατικότητας...

Το χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα της εκτεταμένης παραβατικότητας, που διακρίνει πλέον μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, είναι τα γεγονότα της Κερατέας. Εκεί, η τοπική κοινότητα, που ενδεχομένως διακρίνεται για την δίκαιη οργή της για τη δημιουργία του ΧΥΤΑ, αντιδρά με υπερβολικό τρόπο, που καταλύει σαφώς το κράτος δικαίου και δίνει την μορφή εξέγερσης κατά της συγκροτημένης Πολιτείας, με τρόπο που προσιδιάζει περισσότερο σε χούλιγκαν παρά σε νοικοκύρηδες, ανθρώπους της καθημερινότητας, που ζουν και συμπεριφέρονται με μια κανονικότητα στις κοινωνικές τους σχέσεις.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι αυτοί, που οργανώνουν αντιδράσεις με ρίψη ακόμα και μολότοφ είναι κάποια ακραία στοιχεία, που έχουν παρεισφρήσει στην κοινωνία της Κερατέας. Αυτό κατά τη γνώμη μας δεν ισχύει. Αν ίσχυε τότε οι ντόπιοι θα είχαν απομονώσει τα ακραία αυτά στοιχεία. Αλλά δεν το έχουν πράξει. Αντιθέτως, ακούσαμε τον δήμαρχο να αποκαλεί την παρουσία των αστυνομικών εκεί ως «στρατό κατοχής».

Αν αυτό ίσχυε, τότε θα έπρεπε να συμβαίνουν δύο πράγματα. Είτε η αστυνομία θα υπερέβαινε τα εσκαμμένα και θα παραβίαζε με την συμπεριφορά της το νόμο, οπότε οι κάτοικοι του δημάρχου προεξάρχοντος θα έπρεπε να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη για να προστατευθούν από την αστυνομική αυθαιρεσία, όπως συμβαίνει σε κάθε συγκροτημένο κράτος δικαίου, είτε οι κάτοικοι κι ο νεοεκλεγείς δήμαρχος τους θεωρούν ότι η Κερατέα βρίσκεται εκτός ελληνικής επικράτειας κι η Ελληνική Αστυνομία δεν δικαιούται να εφαρμόζει εκεί ειδικά τους νόμους και τις αποφάσεις του ελληνικού κράτους. Η το ένα η το άλλο μπορεί να συμβαίνει.

Ειδάλλως πρόκειται για μια παράνομη αντίδραση των κατοίκων της Κερατέας, που δεν δικαιολογείται ούτε καν από τη δίκαιη η μη προστασία των οικονομικών συμφερόντων τους, όπως εκείνοι την αντιλαμβάνονται. Πρόκειται για εξέγερση κατά του κράτους, και πρέπει είτε με τον διάλογο είτε με την κρατική βία να αντιμετωπισθεί ειδάλλως καταλύεται το ίδιο το κράτος δικαίου κι η δημοκρατία, που με τόσο κόπο η ελληνική κοινωνία εγκαθίδρυσε.

Παρόμοια με των κατοίκων της Κερατέας είναι κι η συμπεριφορά κάποιων γιατρών, που στο όνομα του ότι θίγονται τα συμφέροντα τους με το νόμο, που πέρασε από τη Βουλή η κυβέρνηση, θεώρησαν καλό να καταλάβουν το υπουργείο Υγείας με τη βία και να συμπεριφερθούν ως χούλιγκαν στη διαδήλωση που έγινε έξω από τη Βουλή.

Ασφαλώς η συμπεριφορά αυτή δεν εκφράζει το σύνολο των γιατρών η των φαρμακοποιών αλλά τους οργανωμένους εκπροσώπους τους, που υποκινούνται συχνά από κοντόφθαλμα κομματικά η συνδικαλιστικά συμφέροντα. Όπως και να έχει όμως η κατάσταση, δεν δικαιολογεί την συμπεριφορά νοικοκυραίων, μορφωμένων, επιστημόνων, που από τη φύση του λειτουργήματος τους πρέπει να είναι νηφάλιοι και πειθαρχημένοι. Προφανώς λοιπόν, το πρόβλημα της παραβατικότητας στην Ελλάδα παίρνει πρωτόγνωρες κι ασφαλώς επικίνδυνες διαστάσεις.

Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το κίνημα «του δεν πληρώνω». Ασφαλώς ειδικά στην περίπτωση των διοδίων έχουν πολλά δίκια. Αλλά στο μετρό και στα μέσα μεταφοράς δεν έχουν καμιά δικαιολογία. Το επιχείρημα ότι το εισιτήριο είναι ακριβό και δεν αντέχουν να το πληρώνουν, δεν είναι πειστικό. Το εισιτήριο παραμένει το φθηνότερο στην Ευρώπη. Και ταυτόχρονα υπάρχουν πολύ ακριβότερα αγαθά, όπως το γάλα, το ψωμί, το κρέας, το τυρί, που δεν διανοούνται καν να μην το πληρώσουν στο σούπερ μάρκετ, το φουρνάρικο η το κρεοπωλείο. Όμως στα μέσα μεταφοράς, που τα θεωρούν ως δημόσια, νομίζουν ότι μπορούν να πράττουν ότι θέλουν. Γιατί μέχρι τώρα, όποτε κάποια συντεχνία κατέβαινε στους δρόμους, η εκάστοτε κυβέρνηση για να μην χάσει τις ψήφους της δανειζόταν για να ικανοποιήσει τα αιτήματα της, ακόμα κι αν ήταν παράλογα. Αυτό όμως πλέον οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να το κάνουν, διότι τα δανεικά τελείωσαν. Όμως πολλοί συμπολίτες μας δεν το έχουν ακόμα καταλάβει. Γι’ αυτό και συνεχίζουν να συμπεριφέρονται με σαφώς αντικοινωνικό τρόπο, που αργά η γρήγορα θα στραφεί κυρίως εναντίον τους αλλά κι εναντίον όλων μας, ημών, που συνεχίζουμε να εργαζόμαστε και να ζούμε σε αυτόν τον δύσμοιρο τόπο.

Πηγή: www.newscode.gr