Η ιστορία του Γιάννη Σεργόπουλου που βασανίστηκε από το ΕΑΤ-ΕΣΑ

Πέντε δεκαετίες μετά και κανείς από τους φοιτητές, που ύψωσαν το ανάστημά τους τη ζοφερή περίοδο της επταετίας, δε ξεχνά τα γεγονότα που οδήγησαν στην κατάρρευση της χούντας.

Ο Γιάννης Σεργόπουλος ήταν τότε ένας από τους νεαρούς σπουδαστές της Νομικής που είδαν τον κόσμο γύρω τους να βυθίζεται στο σκοτάδι και αποφάσισε να αντιδράσει. Είναι περήφανος -όπως λέει- που ανήκει στη γενιά της δημοκρατικής άνοιξης, ενώ αφηγείται τις στιγμές που του μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη.

«Με παρακολουθούσαν και με απήγαγαν στην οδό Ακαδημίας, έξω από την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής. Με έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο κάποιοι ντυμένοι με πολιτικά και νόμιζα ότι γίνεται ένα είδος απαγωγής. Μετά από πολύ λίγο κατάλαβα βεβαίως ότι με οδηγούσαν στην Ασφάλεια. Εγώ βγήκα από τα κρατητήρια της ΕΣΑ 60 κιλά και δεν υπήρχε παντελόνι να με κρατήσει. Ήμουν αποστεωμένος και αγνώριστος. Μία άλλη καίρια στιγμή ήταν η στιγμή της αποφυλάκισής μου. Ένιωσα ότι έβγαινα από την κόλαση. Μετά την αποφυλάκισή μας δεν το βάλαμε κάτω, είπαμε ότι θα συνεχίζουμε αφού αναρρώσουμε λιγάκι από τα βασανιστήρια. Ξεκινήσαμε πάλι να αντισταθούμε κατά της δικτατορίας. Υπήρχε ένα θετικό κλίμα μέσα στον φοιτητικό κόσμο και φτάσαμε τελικώς στο Πολυτεχνείο.

Το Πολυτεχνείο ήταν μία αυθόρμητη κίνηση του φοιτητικού κόσμου αλλά δεν ήταν μόνο φοιτητική, ήταν μία παλλαϊκή εκδήλωση, γιατί γύρω από το Πολυτεχνείο μαζεύτηκαν 60.000 κόσμου που συμπαρίστατο στους φοιτητές. Το Πολυτεχνείο απονομιμοποίησε τη χούντα. Μετά το Πολυτεχνείο για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία η κυβέρνηση της χώρας με το πραξικόπημα του Ιωαννίδη περιήλθε σε μία τρομοκρατική οργάνωση που λεγόταν Ελληνική Στρατιωτική Αστυνομία (ΕΣΑ). Δεν υπήρχε κυβέρνηση, η κυβέρνηση ήταν μαριονέτα. Η κυβέρνηση ήταν η ΕΣΑ και ο Ιωαννίδης. Αλλά το καθεστώς ήταν πλήρ ως απονομιμοποιημένο, ήτανε σαθρό. Γι’ αυτό και με την πρώτη αφορμή κατέρρευσε. Αν ήταν νομιμοποιημένο, μία πολιτική ή στρατιωτική αποτυχία δεν θα του επέτρεπε να καταρρεύσει. Να μην παραβλέψουμε ότι η κυβέρνηση Ιωαννίδη κατέρρευσε, παραιτήθηκε, αυτό είναι παγκόσμιο φαινόμενο, αυτό σημαίνει ότι είχε αποσυντεθεί εκ των έσω», περιγράφει στο Νewsbomb.gr.

Ο κ. Σεργόπουλος θυμάται σαν να ήταν χθες πως ξεκίνησαν όλα: «Εμείς είχαμε την ατυχία να ήμαστε φοιτητές στη διάρκεια της δικτατορίας. Είχαμε την ανησυχία ότι το καθεστώς της δικτατορίας ήταν εξαιρετικά καταπιεστικό για την κοινωνία και θέλαμε να αντιδράσουμε.

Ξεκινήσαμε τις γενικές συνελεύσεις στη Νομική Σχολή Αθηνών που ήταν η κοιτίδα του φοιτητικού κινήματος. Μιλάγαμε κατά της δικτατορίας και γύρω μας άρχισαν να συγκαταλέγονται και να στοιχίζονται πολλοί φοιτητές και δημιουργήθηκε ο πρώτος πυρήνας του φοιτητικού κινήματος γύρω στο 1971-1972. Το κίνημα αυτό έγινε μαζικό στη Νομική Σχολή και εξαπλώθηκε και στις άλλες σχολές και στο Πολυτεχνείο. Το πιο σημαντικό γεγονός ήταν η κατάληψη της Νομικής Σχολής το 1973. Ήταν το επιστέγασμα του φοιτητικού κινήματος. Η κατάληψη της Νομικής Σχολής οδήγησε στην απόφαση για τη σύλληψη των πρωταίτιων του φοιτητικού κινήματος. Συνέλαβαν περίπου 15 άτομα από εμάς και κάποια άλλα στελέχη τα επιστράτευσαν, τους υποχρέωσαν σε διακοπή αναβολής και στράτευση.

Μετά τη σύλληψή μας, μας απαγγέλθηκαν κατηγορίες με τον γνωστό νόμο 509 που ήταν ο νόμος που χρησιμοποιήθηκε κατά την εποχή του εμφυλίου και μας προετοίμασαν για μία σοβαρή δίκη που θα επέφερε εναντίον μας εξοντωτικές ποινές. Μεσολάβησε όμως η αμνηστία του Αυγούστου του 1973 και έτσι αφεθήκαμε ελεύθεροι».

Η μεταπολίτευση έφερε τη λύτρωση: «Στις 24 Ιουλίου 1974, όταν έγινε η μεταπολίτευση, αισθάνθηκα μία δικαίωση, ότι οι αγώνες μας δικαιώθηκαν, οι αγώνες όλου του κόσμου. Είμαστε η τυχερή γενιά της ιστορίας, γιατί και άλλες γενιές αγωνίστηκαν (και με περισσότερους νεκρούς) χωρίς όμως να δικαιωθούν».

Τη γενιά του τη χαρακτηρίζει ως τη γενιά της δημοκρατικής άνοιξης. Και εξηγεί γιατί:

«Η ελληνική ιστορία έχει τρεις γενιές. Έχει τη γενιά του 1820 με 30, όταν έγινε η ελληνική επανάσταση. Τη γενιά αυτή θα την ονομάσουμε γενιά της απελευθέρωσης, μας απελευθέρωσε από τον τουρκικό ζυγό. Μετά έχουμε τη γενιά του 1910-1930. Είναι η γενιά των βαλκανικών πολέμων, η γενιά της εθνικής ολοκλήρωσης. Η Ελλάδα έγινε το κράτος που είναι σήμερα. Και έχουμε και τη γενιά του 1940-1950 που είναι η γενιά της εθνικής αντίστασης. Ωστόσο, καμία από τις γενιές αυτές δεν δίδαξε δημοκρατία. Δημοκρατία δίδαξε η τέταρτη γενιά του 1965-1975, την οποία ονομάζω γενιά της δημοκρατικής άνοιξης, ακριβώς διότι δίδαξε δημοκρατία».

Για το μήνυμα που εκπέμπει η εξέγερση του Πολυτεχνείου προσθέτει: «Τα μήνυμα είναι ότι ο πολίτης δεν πρέπει να κοιμάται, πρέπει να είναι σε εγρήγορση για τα τετκαινόμενα. Το Πολυτεχνείο μας δίνει ένα μήνυμα μη εφησυχασμού».

Ο Γιάννης Σεργόπουλος είναι δικηγόρος και συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο «στο ΕΑΤ-ΕΣΑ» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.

Ακολουθήστε το Newsbomb και στο κανάλι μας στο YouTube

Σχετικές ειδήσεις

Πολυτεχνείο: Μικροί και μεγάλοι τιμούν την επέτειο αφήνοντας γαρύφαλλα

Πολυτεχνείο: Κλείνουν σταθμοί του Μετρό - Τι αλλάζει στην κυκλοφορία

Συγκινεί πρωταγωνίστρια του Πολυτεχνείου για τη φρίκη στα «κολαστήρια»