Γιατί δεν τρώμε κρέας την διάρκεια της νηστείας;

Διαβάστε την παρακάτω αφήγηση ενός Γέροντα Μοναχού.

«Κάποτε εις το Μοναστήρι της Κεχαριτωμένης Θεοτόκου, κατά την ημέρα επισήμου εορτής ευρισκόμεθα εις την επίσημο τράπεζα, τόσο οι Πατέρες και αδελφοί, όσο και αρκετοί λαϊκοί. Ανάμεσα στους λαϊκούς υπήρχε κι κάποιο παιδί , από όσο ενθυμούμαι, του δημοτικού σχολείου.

- Γέροντα, θα ήθελα να κάνω μία ερώτηση, είπε ο μικρός μαθητής.

- Να σε ακούσω παιδί μου, είπε ο Γέροντας , χωρίς να περιφρονήσει την ηλικία του.

- Η Εκκλησία κανόνισε κατά τη νηστεία να τρώμε μερικά φαγητά και μερικά άλλα όχι. Γιατί, λοιπόν, τα ρύθμισε κατ’ αυτόν τον τρόπο; Γιατί δεν έβαλε το αντίθετο ακριβώς πρόγραμμα και, όταν νηστεύουμε , να τρώμε κρέας;

Οι πατέρες άρχισαν να χαμογελούν ,με την πρωτότυπη πράγματι ερώτηση:

Γιατί να μην είναι νηστήσιμο το κρέας και αρτύσιμα τα φασόλια;

- Μη γελάτε συμβούλευσε με σοβαρότητα ο Γέροντας: Το ερώτημα είναι πολύ αξιόλογο.

- Άκουσε παιδάκι μου. Εάν υποθέσουμε ότι έτσι αποφάσισαν οι Πατέρες , τότε όλοι μόνιμα θα «νηστεύαμε» και ποτέ δεν θα «κατελύαμε».

Και αμέσως άρχισε να αναλύει γιατί η εκκλησία τα όρισε κατ’ αυτόν τον τρόπο και όχι αντιστρόφως.

Με επιχειρήματα επεξηγούσε γιατί προς εξάσκηση πρέπει να καταλύωμε τα πιο απλά και όχι τα πιο εύγευστα φαγητά.

Μετά ανέφερε και αρκετά επιχειρήματα με τα οποία συσχέτισε τη νηστεία με την πνευματική ανάβαση του ανθρώπου και με τη διανοητική πρόοδο δια της μελέτης.

- Το πολύ και καλό φαγητό , κατέληξε, δεν υποβοηθά ούτε εις την πνευματική ζωή ούτε και εις την ανάγνωση. Διότι κατά τους αρχαίους «πλατεία γαστήρ λεπτόν νουν ου τίκτει».

- Το πλήρες στομάχι με τερψιλαρύγγια φαγητά δεν επιτρέπει εις τον νου να χρησιμοποιεί όλες του τις δυνάμεις και δυνατότητες. Η πολυφαγία εξασθενίζει τη βούλησή μας. Τότε εκδηλώνουμε μειωμένη αντίσταση προς τις προκλήσεις του ποτού, του τσιγάρου, των ηδονών, της αμαρτίας και κάθε είδους διαφθοράς.

Η άσκηση, η σωματική και η διανοητική, αποτελεί βασικό στοιχείο της προόδου του ανθρώπου. Ασφαλώς δε, η λιτή διατροφή υποβοηθά σημαντικά αυτήν την άσκηση.

Εδώ υπογραμμίζουμε ότι η άσκηση δεν αποτελεί αυτοσκοπό , αλλά μέσο και μέθοδο ανόδου και προόδου του ανθρώπου που είναι συνάμα διττής συνθέσεως, ήτοι χοϊκός και πνευματικός.

Πηγή: «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ

του π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ»

Αρχιμ. Ιεροθέου Αργύρη

Ιεροκήρυκος

Εκδόσεις “ ΥΠΑΚΟΗ”

Πηγη askitikon.eu

Διαβάστε επίσης

Η αξία της νηστείας για το Xριστιανό

Βρέθηκε θαυματουργή εικόνα της Παναγίας (βίντεο)