Γάζα: «Δε θέλω να πεθάνω στα 24» - Κραυγή αγωνίας από γυναίκα εγκλωβισμένη στη Ράφα

«Απλώς δεν θέλω να πεθάνω στα 24» λέει μία γυναίκα από τη Γάζα παγιδευμένη στο πέρασμα της Ράφα. Αυτή ήταν η τρίτη φορά που προσπαθούσαν να περάσουν. Υπήρχαν όμως λόγοι να ελπίζουν. Όλα τα δημοσιεύματα έλεγαν ότι τα σύνορα θα ανοίξουν σίγουρα.

Η οικογένειά της κλήθηκε από την πρεσβεία της Ιορδανίας να μεταβεί στο πέρασμα της Ράφα. Η μητέρα της Tάλα Αμπού Ναχλέχ είναι πολίτης ιορδανίας. Οι κάτοχοι ξένων διαβατηρίων, οπως επίσης οι τραυματίες και οι βαριά άρρωστοι υποτίθεται πως θα μπορούσαν να περάσουν.

Ο 15χρονος αδελφός της Τάλα, Γιαζίντ, είναι ανάπηρος και υποφέρει από επιληπτικές κρίσεις. Μπορεί να μετακινηθεί από το ένα μέρος στο άλλο μόνο με τη βοήθεια αναπηρικού αμαξιδίου. Τα νοσοκομεία στη Γάζα έχουν ξεμείνει από τα φάρμακα που χρειάζεται, ενώ ο βομβαρδισμός έχει επιδεινώσει την κατάστασή του. «Μόλις ξεκίνησε η κλιμάκωση», λέει η Τάλα, «φοβήθηκε πολύ, οι κρίσεις χειροτέρευνα. Κάθε φορά που πιστεύω ότι πιάνουμε πάτο, απλώς χειροτερεύει».

Είναι έξι στην οικογένεια και η Τάλα είναι η μόνη οικονομική υποστήριξη. Κέρδισε υποτροφίες και σπούδασε στις ΗΠΑ και στη Βηρυτό του Λιβάνου. Σίγουρη και μεθοδική πίστευε οτι θα μπορούσε να οδηγήσει την οικογένειά της στις προκλήσεις της ζωής πέρα από τα σύνορα της Γάζας. «Προσπαθούμε να επιβιώσουμε. Δεν είμαστε σίγουροι ότι θα τα καταφέρουμε, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να επιβιώσουμε, γιατί απλά δεν θέλω να πεθάνω στα 24 μου»

Στη διάβαση της Ράφα, πλήθη ελέγχουν λίστες με όσους έχουν ήδη εγκριθεί για αναχώρηση. Τα σύνορα είναι ένα μέρος όπου η λέξη «τύχη» έχει διαφορετικές σημασίες. Σημαίνει οτι ξεφεύγεις από τους βομβαρδισμούς, την πείνα και την έλλειψη νερού. Σημαίνει επίσης ότι πρέπει να αφήσεις πίσω αυτούς που αγαπάς που δεν έχουν ξένα διαβατήρια, ή που δεν είναι τόσο σοβαρά τραυματισμένοι ώστε να μπορούν να φύγουν ή που έχουν παγιδευτεί και δεν μπορούν να φτάσουν στα σύνορα.

Ο αριθμός εκείνων που έφυγαν ή θα μπορέσουν να φύγουν είναι μόνο ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού της Γάζας των 2,2 εκατομμυρίων ανθρώπων. Η Mόνα δεν ήθελε να δώσει το επώνυμό της- είναι Αυστραλιανή υπήκοος μέσω γάμου. Ήρθε μόνη της στα σύνορα και τη στοίχειωνε η σκέψη ότι η οικογένειά της ήταν παγιδευμένη στη Γάζα.

«Δεν είμαι καθόλου χαρούμενη, γιατί φεύγω από το άλλο μου μέρος, τα αδέρφια μου, όλη μου η οικογένεια είναι ακόμα εδώ. Μακάρι, αν θέλει ο Θεός, να είναι όλοι σε ένα ασφαλές μέρος. Η κατάσταση είναι τρομερή εκεί , είναι πολύ πολύ κακή», λέει. Συνολικά, 400 ξένοι υπήκοοι και τραυματίες μπόρεσαν να εγκαταλείψουν τη Γάζα την πρώτη ημέρα της εκκένωσης, την Τετάρτη (1/11)

Μέχρι το τέλος της ημέρας, ήταν ξεκάθαρο οτι η Τάλα και η οικογένειά της δεν θα ήταν τόσο τυχερή. Επέστρεψαν στο διαμέρισμά τους, σκοτεινό σαν αυτά των γειτόνων τους γιατί δεν έχει ρεύμα. «Επιστρέψαμε χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς φαγητό για σήμερα, χωρίς καθαρό νερό για να πιούμε ή ακόμα και να πλυθώ. Και μια ακόμη μέρα πιο κοντά στο να τελειώσει ο αδερφός μου τα φάρμακα, και είμαστε ακόμα εδώ. Και είναι νύχτα. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε αύριο, αλλά το ελπίζω».

Περισσότεροι από 20.000 τραυματίες εξακολουθούν να είναι παγιδευμένοι στη Λωρίδα της Γάζας, σύμφωνα με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ).

Αιγύπτιοι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι 335 αλλοδαποί ή διπλής υπηκοότητας, συν 76 βαριά τραυματίες και άρρωστοι, μεταφέρθηκαν από το πέρασμα της Ράφα για ιατρική περίθαλψη την Τετάρτη. Το Γαλλικό Πρακτορείο ανέφερε ότι εθεάθησαν ασθενοφόρα να μεταφέρουν τραυματίες σε αιγυπτιακά νοσοκομεία.

Ωστόσο, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουν ζητήσει να απομακρυνθεί μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων - και να κηρυχθεί κατάπαυση του πυρός και πιο κρίσιμη βοήθεια στη Γάζα, όπου υπάρχουν ανησυχίες ότι εκτυλίσσεται ανθρωπιστική κρίση. «Σοκαρίστηκα από το γεγονός ότι όλοι εκεί ζητούσαν φαγητό, ζητούσαν νερό», είπε ο Philippe Lazzarini, ο πιο υψηλόβαθμος αξιωματούχος του ΟΗΕ που έχει επιτραπεί να εισέλθει στη Γάζα από την έναρξη του πολέμου.