Παγκόσμια Ημέρα Υγείας 2021: Χτίζοντας έναν πιο δίκαιο και πιο υγιή κόσμο

Μπορεί ένας χρόνος να είναι ένα σύντομο διάστημα, όμως ταυτόχρονα είναι και αρκετά ικανοποιητικό, ώστε να αναλογιστούμε και να απαριθμήσουμε τις προβληματικές που έφερε στην επιφάνεια αυτή η παγκόσμια υγειονομική κρίση. Ακριβώς για αυτό, με αφορμή τον φετινό εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Υγείας στις 7 Απριλίου, είναι μία ευκαιρία να υπενθυμίσουμε πως η υγεία, καθώς και η πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας υψηλών προδιαγραφών, είναι ένα αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα, που δεν πρέπει να διακυβεύεται υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.

Φέτος συμπληρώνονται 72 χρόνια από τον πρώτο εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Υγείας, το 1948 και η καμπάνια του εορτασμού στηρίζεται στο μήνυμα «Χτίζοντας έναν πιο δίκαιο, υγιέστερο κόσμο», θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να υπογραμμίσει την άμεση ανάγκη να εξαλειφθούν οι διακρίσεις και οι ανισότητες από την κοινωνία, ώστε να μπορούμε όλοι ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, καταγωγής ή οικονομικής κατάστασης, να έχουμε πρόσβαση στο «πολύτιμο» αγαθό που ονομάζουμε δημόσια υγεία, όταν και όπου τη χρειαζόμαστε.

Πώς η εξάπλωση του κορονοϊού επεσήμανε τις κοινωνικές ανισότητες

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως από την εμφάνιση του κορονοϊού και έπειτα, οι διακρίσεις που ήδη ίσχυαν στην κοινωνία έγιναν πασίδηλες και εντονότερες στον κλάδο υγείας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα θεωρείται η γειτονική Ιταλία, κατά τον Μάρτιο του περασμένου έτους. Καθώς τα νοσοκομεία της χώρας βρίσκονταν σε μία έκρυθμη, σχεδόν «ασφυκτική» κατάσταση, γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό χρειάστηκε να προχωρήσουν σε μία πρωτοφανή και αναχρονιστική πρακτική, ώστε να καταφέρουν να αντιμετωπίσουν και να ελέγξουν με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο τις συνέπειες του ιού. Σε μία προσπάθεια να εξοικονομήσουν προμήθειες και κλίνες στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, έδωσαν προτεραιότητα στους νεαρότερους ή υγιέστερους ασθενείς, δηλαδή σε εκείνους που είχαν περισσότερες πιθανότητες, θεωρητικά, να επιβιώσουν, βάζοντας σε δεύτερη «μοίρα» τους πιο ευάλωτους, συνήθως ηλικιωμένους ή όσους ανήκουν στις λεγόμενες «ευπαθείς ομάδες». Ομολογουμένως, πρόκειται για μία εφιαλτική πραγματικότητα, βγαλμένη από σενάριο επιστημονικής φαντασίας, όμως ήταν μόνο μία από τις πολλές περιπτώσεις που το δημόσιο σύστημα υγείας στάθηκε ανεπαρκές στην κρισιμότητα της κατάστασης και «φόρτωσε» στο μάχιμο υγειονομικό προσωπικό, ένα δίλημμα «ζωής και θανάτου» που δεν θα έπρεπε καν να υφίσταται.

Από την Ιταλία του 2020 στην Ελλάδα του σήμερα

Η περίπτωση της Ιταλίας τον Μάρτιο του 2020 δεν είναι μοναδική στα παγκόσμια χρονικά. Το δημόσιο σύστημα υγείας, που διαχειρίζεται σε μεγάλο ποσοστό παγκοσμίως την πανδημία, έχει δείξει πως μπορεί να τα καταφέρει, στις περιπτώσεις που ενισχύθηκε, κυρίως υλικά. Όπως αναφέρει σχετικά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας στην επίσημη ιστοσελίδα του, «κάποιοι άνθρωποι μπορούν να ζουν πιο υγιείς ζωές και να έχουν καλύτερη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, από ό,τι έχουν άλλοι, ολοκληρωτικά εξαιτίας των συνθηκών υπό τις οποίες γεννήθηκαν, ανατράφηκαν, έζησαν, εργάστηκαν και μεγάλωσαν. Σε όλο τον κόσμο, κάποιες ομάδες παλεύουν να τα βγάλουν πέρα με ένα μικρό ημερήσιο εισόδημα, έχουν άσχημες συνθήκες διαμονής και μόρφωσης, λιγότερες ευκαιρίες στην εργασία, βιώνουν μεγαλύτερες ανισότητες όσον αφορά στο φύλο τους και έχουν μικρή ή καθόλου πρόσβαση σε καθαρό νερό και αέρα, ασφαλή τροφή και υπηρεσίες υγείας».

Ο Π.Ο.Υ σήμερα καλεί τους ηγέτες σε παγκόσμιο επίπεδο να αναλάβουν δράση και να δρομολογήσουν με πράξεις και όχι εξαγγελίες, την ανατροπή της κατάστασης αυτής. Όπως επισημαίνεται άλλωστε, για κάθε περίπτωση που έστω ένας άνθρωπος δεν έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, τότε επιβαρύνεται συνολικά η ανθρώπινη κοινωνία, όχι μόνο ηθικά αλλά και οικονομικά. Είναι ζήτημα της πολιτείας να μεριμνήσει για κάθε κοινωνικό σύνολο, διασφαλίζοντας σε όλους μας μία καλύτερη ποιότητα ζωής, σ ένα περιβάλλον όπου θα μπορούμε όλοι να απολαμβάνουμε ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες.

Κλείνοντας, όσο δυσάρεστη και αν είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε τον τελευταίο έναν χρόνο σε παγκόσμιο επίπεδο, η εμφάνιση του κορονοϊού μας έδωσε ένα σημαντικό μάθημα. Μας έμαθε πως κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτα ασφαλής, όταν δεν είμαστε όλοι ασφαλείς. Μας έδωσε την ευκαιρία να αντικρύσουμε από ένα διαφορετικό πρίσμα τις κοινωνικές διακρίσεις και να συνειδητοποιήσουμε πως για να αποκτήσουμε όλοι ανεξαιρέτως πρόσβαση στη δημόσια υγεία, για να οικοδομηθούν αποτελεσματικά συστήματα υγείας σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, χρειάζεται οι αρμόδιοι φορείς να συνεργαστούν, διακρατικά, ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες και να το επιτύχουμε.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.