ΑΠΟΨΕΙΣ

Ακραίες και επικίνδυνες πρακτικές, στο όνομα της πολιτικής ορθότητας

Ακραίες και επικίνδυνες πρακτικές, στο όνομα της πολιτικής ορθότητας
Τοιχογραφία προς τιμήν του Γιούρι Γκαγκάριν στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας.
AP Photo/Dmitri Lovetsky

Προφανώς και κάθε πολεμική πράξη, έχοντας φτάσει πια στο 2022, που αφαιρεί ζωές αθώων ανθρώπων είναι καταδικαστέα, όμως, αυτό έχει τεράστια διαφορά από το να ισοπεδωθούν τα πάντα και να αλλαχθεί η ιστορία, σύγχρονη και μη.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία εξελίσσεται εδώ και 25 ημέρες. Όπως συμβαίνει σε κάθε πόλεμο, όπως έχει συμβεί διαχρονικά στην ιστορία εδώ και εκατομμύρια χρόνια, δυστυχώς το πλέον βαρύ τίμημα πληρώνουν οι αθώοι. Άνθρωποι που το ένα βράδυ έπεσαν στο κρεβάτι τους να κοιμηθούν για να πάνε την άλλη μέρα στις δουλειές, στα σχολεία, στα αγαπημένα τους πρόσωπα, και ξαφνικά αναγκάστηκαν να τρέξουν στα καταφύγια. Το αν πρέπει κανείς να «διαλέξει πλευρά», το ποια είναι τα αληθινά αίτια και το ποιος έχει δίκιο σε μια τέτοια σύρραξη δεν έχει νόημα να συζητείται όταν χάνονται ζωές αθώων.

Προφανώς και το να καταδικάσει κανείς τον πόλεμο, τον βομβαρδισμό αμάχων – από όποια πλευρά κι αν γίνεται η αποτρόπαια πράξη καθώς υπάρχουν πολύ συγκεχυμένες πληροφορίες και τεράστιο «όργιο» προπαγάνδας για το τι πραγματικά συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις – είναι το αυτονόητο και εύκολο βήμα. Το να περάσουμε, όμως, στο άλλο άκρο και να επιχειρήσουμε να αλλάξουμε την ιστορία, είναι κάτι διαφορετικό και άκρως επικίνδυνο.

Αυτή η ισοπέδωση οτιδήποτε ρωσικού, που εσχάτως «χτύπησε» και την Ελλάδα σε πολλαπλά επίπεδα, ελλοχεύει τεράστιους κινδύνους. Από το να πυροδοτηθούν εντάσεις σε διπλωματικό και διμερές επίπεδο ανάμεσα σε Αθήνα και Μόσχα, μέχρι και το να χαρακτηριστούν γελοίες οι όποιες «κυρώσεις» λαμβάνονται ακόμα και από ελληνικά υπουργεία. Συνέβη με το υπουργείο Πολιτισμού και την εντολή να ανασταλούν οι πολιτιστικές εκδηλώσεις με ρωσικούς οργανισμούς. Μια απόφαση που προκάλεσε ακόμα και θυμηδία σε μεγάλη μερίδα των πολιτών, αλλά που αποδεικνύεται ότι είναι μια κίνηση με αρκετό «σκοτάδι», η οποία μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες ατραπούς.

Σε τέτοια ακραία μονοπάτια φαίνεται πως κινήθηκαν οι διοργανωτές συνεδρίου για τη διαστημική βιομηχανία. Συγκεκριμένα το Space Foundation, διοργανώνει συνέδριο από τις 2 Απριλίου μέχρι τις 7 Απριλίου και η αρχική του ονομασία ήταν «Yuri’s night», ήτοι «Η βραδιά του Γιούρι». Προφανώς και το όνομα του συνεδρίου δόθηκε προς τιμήν του Γιούρι Γκαγκάριν. Του Ρώσου κοσμοναύτη ο οποίος έγινε ο πρώτος άνθρωπος ο οποίος ταξίδεψε στο διάστημα…

Αυτή η βίαιη προσπάθεια να «σβηστεί» μέρος της ιστορίας, δείχνει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται παγκοσμίως κάποιοι την «πολιτική ορθότητα». Είναι μια κίνηση που βάζει σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια όλη την κοινωνία, στο σύνολό της. Το να πάρουμε ένα «τσουβάλι» και να πετάξουμε μέσα οτιδήποτε ρωσικό, δεν θα ευνοήσει σε τίποτα για να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία…

Αντίθετα, θα χειροτερέψει την κατάσταση και επιπλέον θα αποδείξει πως στον βωμό της ψευδεπίγραφης «κορεκτίλας», και της «δήθεν προοδευτικότητας» είμαστε ικανοί να ισοπεδώσουμε ακόμα κι ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της ανθρωπότητας, όπως ήταν το πρώτο ταξίδι στο διάστημα πριν από 61 χρόνια.

Ο Γιούρι Γκαγκάριν σε τοίχο του Κιέβου...AP Photo/Efrem Lukatsky

Για όσους, πιθανό, να μην γνωρίζουν – αν και το θεωρούμε πρακτικά αδύνατο – ο Γιούρι Γκαγκάριν ήταν ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα το 1961. Ήταν 12 Απριλίου όταν ο Ρώσος κοσμοναύτης έκανε τον πρώτο διαστημικό περίπατο στην ιστορία της ανθρωπότητας. «Πάμε» είπε στα ρωσικά και ξεκίνησε το ταξίδι του για να ανακαλύψει τον κόσμο έξω από τα «στενά όρια» της Γης.

Ο άνθρωπος που έγραψε ιστορία όπως ήταν φυσικό, σε όλες τις χώρες της τότε Σοβιετικής Ένωσης, όπως η σημερινή Ουκρανία, αντιμετωπιζόταν και αντιμετωπίζεται ως ήρωας. Φαίνεται, όμως, πως για τους λάτρεις της «πολιτικής ορθότητας», που καταλήγει να είναι περισσότερο ακραία και από τους ακραίους τούτου του κόσμου, αυτό ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα που αποφάσισαν να «σκίσουν από τις σελίδες της ιστορίας» το τεράστιο επίτευγμά του.

Αυτό, βέβαια, συνέβη μόνο σύμφωνα με τη δική τους - κοντόφθαλμη - λογική. Ξέχασαν, προφανώς, πως «ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει» και η ιστορία, όσες προσπάθειες παραχάραξης και αν γίνουν, όταν έχει γραφτεί θα παραμείνει αναλλοίωτη…