Ομόφυλα ζευγάρια: Γιατί τόσος ενδοτισμός από τον πολιτικό κόσμο;

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Η πληγή που άνοιξε η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα με το νομοσχέδιο για το γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών έχει κάνει άνω – κάτω όχι μόνο την κοινωνία, αλλά και το πολιτικό σύστημα. Αρκετοί βουλευτές της ΝΔ, αλλά και των υπολοίπων κομμάτων (ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ), που διαθέτουν ακόμα ελάχιστη σοβαρότητα και ενσυναίσθηση γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν μπορούν να δικαιολογήσουν στους ψηφοφόρους τους τέτοιες ακροβασίες που διαλύουν την οικογένεια.

Είναι απολύτως βέβαιο ότι σε πολιτικό επίπεδο το προσεχές διάστημα θα ζήσουμε τραγελαφικές καταστάσεις. Ταυτόχρονα ο ελληνικός λαός προβληματίζεται σφόδρα από την υποχωρητικότητα του πολιτικού κόσμου στις επιθυμίες και τα κελεύσματα μιας συγκεκριμένης προωθούμενης διεθνώς ιδεολογικής τάσης. Η Ελλάδα είναι χώρα με μακραίωνη, πλούσια παράδοση που τροφοδότησε πολιτισμικά τον ευρωπαϊκό και τον παγκόσμιο πολιτισμό. Δεν μπορεί να αρνείται την παράδοση και την ταυτότητά της και να υποτάσσεται σε ιδεολογικές προτάσεις και αντιλήψεις χωρίς ηθικό και πολιτισμικό υπόβαθρο, χωρίς σοφία και ευαισθησία στην πολιτιστική και θρησκευτική κληρονομιά.

Ο πρωτοφανής «έξαλλος δικαιωματισμός» που ελέγχει καταστάσεις και προωθεί την προπαγάνδα είναι δομημένο με συγκεκριμένο σχέδιο:

1ον. Για να δικαιολογηθεί ο δικαιωματισμός, οι δημοκρατικές κοινωνίες προσλαμβάνονται ως άδικες και ως διαρκώς επιδεινούμενες: ρατσιστικές, σεξιστικές, «φοβικές». Οι δικαιωματιστές βλέπουν παντού εχθρούς! Εχθρούς των μειονοτήτων -τις οποίες ορίζουν με αυθαίρετα κριτήρια και στις οποίες αποδίδουν ιδιότητες θύματος-, εχθρούς των γυναικών, τις οποίες διαχειρίζονται ως μειονότητα, εχθρούς των γκέι, εχθρούς των τρανσέξουαλ, δημιουργώντας συνθήκες τρομοκρατίας σε όσους έχουν διαφορετική άποψη.

2ον. Αλλάζουν τεχνηέντως την έννοια της γονικής ευθύνης. Αλλάζουν δηλαδή την έννοια του πατέρα και της μητέρας και της ευθύνης τους στην ανατροφή των παιδιών τους. Αλλάζουν συνολικά τη συγκρότηση της οικογένειας και την συμβολή των δύο βιολογικών γονέων στην οικογενειακή ζωή. Η υπό συζήτηση νομοθετική πρόταση αρνείται στα παιδιά το δικαίωμα να ζουν με πατέρα και μητέρα, αρνείται το πρότυπο του πατέρα και της μητέρας, την ετερότητα που συγκροτεί τον ανθρώπινο ψυχισμό. Αρνείται στα παιδιά τη γνώση της καταγωγής τους και της ταυτότητάς τους.

3ον. Ισχυρίζονται ότι ο γάμος αποτελεί απλώς μια νομική κατασκευή θεμελιωμένη στην αρμοδιότητα του νομοθέτη ή στη θέληση επιμέρους ομάδων πολιτών βάσει του σεξουαλικού τους προσανατολισμού ή εν γένει των επιλογών τους. Αυτό και μόνο είναι ένδειξη παρακμής για την ελληνική κοινωνία, για κάθε κοινωνίας που θέλει να ονομάζεται ανθρώπινη. Είναι προϊόν αλαζονείας και εγωκεντρισμού που δεν γνωρίζει όρια στην ατομική επιθυμία και τη θέληση. Η εν λόγω πρόταση είναι μια οπισθοδρόμηση στον νομικό μας πολιτισμό, μια οπισθοδρόμηση στα χρηστά ήθη και στον πολιτισμό εν γένει.