Γιατί υπάρχει θέμα με τα εισαγόμενα μεταχειρισμένα;

Του Γιάννη Σκουφή

Τα εισαγόμενα μεταχειρισμένα φυσικά και δεν είναι καινούργια ανακάλυψη. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν, ενώ το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση είναι πως αφενός ο καταναλωτής θα παίρνει πραγματικά το αυτοκίνητο για το οποίο πληρώνει, πως τα έσοδα του κράτους δεν θα υπολείπονται και πως, παράγοντας εξαιρετικά σημαντικός, δεν θα γίνονται εκπτώσεις στην προστασία του περιβάλλοντος και τελικά στην ποιότητα της ζωής μας.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τα μεταχειρισμένα αποτελούσαν το 8 με 9% των συνολικών εισαγωγών αυτοκινήτων στη χώρα μας. Από τις αρχές του 2014 υιοθετήθηκε μια ευνοϊκή φορολόγηση για τα εισαγόμενα μεταχειρισμένα, καθώς για τον υπολογισμό της φορολογητέας αξίας εκτός από την ηλικία συνυπολογίζονται και τα χιλιόμετρα που έχουν διανύσει, πέρα από τις 15.000 ανά έτος που θεωρείται ως ο ευρωπαϊκός μέσος όρος. Έτσι η συνολική απομείωση της αξίας εισαγωγής τους μπορεί να φτάσει π.χ. για αυτοκίνητο ηλικίας ενός έτους και με βάση τα στοιχεία του ΣΕΑΑ (Συνδέσμου Εισαγωγέων Αντιπροσώπων Αυτοκινήτων) μέχρι και το 42% της αρχικής.

Προκειμένου το εισαγόμενο μεταχειρισμένο να μπορεί να εκτελωνιστεί με το μικρότερο δυνατό κόστος για τον έμπορο που το φέρνει στη χώρα μας παρατηρείται σε πολλές περιπτώσεις η εξής αλληλουχία που αφορά τα χιλιόμετρα του: αν αυτά που πραγματικά έχει διανύσει είναι λιγότερα από αυτά που εξασφαλίζουν την ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση αυξάνονται, είτε γυρνώντας το κοντέρ είτε στις περισσότερες περιπτώσεις μόνο στα χαρτιά που υποβάλλονται στις τελεωνειακές αρχές.

Στην πορεία και προκειμένου το αυτοκίνητο να πουληθεί στον τελικό αγοραστή του στην καλύτερη δυνατή τιμή το κοντέρ γυρίζει εκ νέου, αυτή τη φορά προς τα πίσω, με αποτέλεσμα ο καταναλωτής σε πολλές περιπτώσεις να πληρώνει και να παίρνει ένα αυτοκίνητο που έχει στην πλάτη του σαφώς περισσότερα χιλιόμετρα από αυτά με τα οποία νομίζει ότι το αποκτά.

Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειώσουμε πως τα εισαγόμενα μεταχειρισμένα είναι κατά κανόνα πετρελαιοκίνητα, με προέλευση από τη Γερμανία και προέρχονται στο συντριπτικό ποσοστό τους από εκποιήσεις εταιρικών στόλων. Αν η πρώτη άδειά τους στη Γερμανία είναι του 2014 τότε στην συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν διανύσει από 90.000 έως 110.000 χιλιόμετρα, ενώ στις μάντρες στη χώρα μας εμφανίζονται με έως 50.000 χιλιόμετρα. Όταν η άδεια είναι του 2013 τα πραγματικά χιλιόμετρα είναι από 110.000 έως 150.000 και παρουσιάζονται με 50.000 έως 80.000, για το 2012 από 140.000 έως 180.000 χιλιόμετρα τη στιγμή που στο κοντέρ που θα δει ο καθένας μας θα αναγράφονται από 60.000 έως 80.000 χιλιόμετρα. Πηγαίνοντας πίσω μέχρι το 2009 τα πραγματικά χιλιόμετρα θα κυμαίνονται από 260.000 έως 300.000 χιλιόμετρα, ενώ ο υποψήφιος αγοραστής βλέπει στο κοντέρ από 60.000 έως 120.000 χιλιόμετρα.

Στην πράξη πρόκειται για αυτοκίνητα κουρασμένα, που ακόμα και αν θεωρητικά πληρούν ακόμα και τις προ- τελευταίες προδιαγραφές εκπομπής ρύπων στην πράξη ρυπαίνουν σημαντικά μιας και τείνουν προς το τέλος της ζωής τους.

Το σημαντικό εδώ είναι πως το κράτος εξετάζει την επέκταση κατά 36 μήνες της εισαγωγής εισαγόμενων μεταχειρισμένων προγούμενων προδιαγραφών εκπομπής ρύπων Euro 5 και Euro 4 με μειωμένους συντελεστές φορολόγησης. Ενδιαφέρον είναι πως συζητείται αυτή η εξαίρεση την ίδια στιγμή που η ίδια η πολιτεία απαγορεύει την κυκλοφορία αυτοκινήτων diesel με προδιαγραφές Euro 4 στο κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης....

Η επιβάρυνση του περιβάλλοντος όπως αντιλαμβάνεστε θα αυξηθεί και άλλο εφόσον τελικά αποφασιστεί αυτή η παράταση, ενώ συνολικά το κράτος θα δει τα έσοδά του από τον εκτελωνισμό εισαγόμενων μεταχειρισμένων να μειώνονται ακόμα και αν δεν δοθεί η επέκταση των μειωμένων συντελεστών, καθώς υπάρχουν τα τρικ απομείωσης της αξίας που προναφέραμε. Παράλληλα οι κάτοχοι μεταχειρισμένων που έχουν αγοραστεί ως καινούργια στην Ελλάδα θα δουν τις εμπορικές αξίες των αυτοκινήτων τους να μειώνονται καθότι τα εισαγόμενα τιμολογούνται φθηνότερα, οπότε συμπαρασύρουν προς τα κάτω και τις τιμές των υπολοίπων.

Φθηνότερα αλλά όχι και φτηνά με βάση το κόστος απόκτησης και εκτελωνισμού τους -μην ξεχνάτε πως μιλάμε για αυτοκίνητα με πάρα πολλά πραγματικά χιλιόμετρα, ακόμα και πριν την τεχνητή αύξησή τους για τον ευνοϊκό εκτελωνισμό- καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία το κέρδος ανά πώληση αυτοκινήτου στις περιπτώσεις αυτές ανέρχεται μέχρι και σε 2.000 ευρώ.

Στο ερώτημα τι μπορεί να κάνει ο καταναλωτής που ενδιαφέρεται για ένα εισαγόμενο μεταχειρισμένο για να επιβεβαιώσει πως το αυτοκίνητο που θέλει να αγοράσει έχει πράγματι τα χιλιόμετρα που αναγράφονται στο κοντέρ και αναφέρει ο πωλητής του είναι να πάει με ένα μηχανικό της επίσημης αντιπροσωπείας, προκειμένου ο τελευταίος με τον υπολογιστή του να μπορεί να το ελέγξει επιτόπου. Αν αναρωτιέστε γιατί να μην πάει το αυτοκίνητο στην αντιπροσωπεία η απάντηση είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχει εκτελωνιστεί και δεν έχει πινακίδες.

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε πως η αντιπροσωπεία της Nissan στη χώρα μας παρέχει τη διαδικασία ελέγχου του ιστορικού κάθε αυτοκινήτου της μάρκας, περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα http://www.nissan.gr/my-nissan-appication-support-used.html , ενώ ο ΣΕΑΑ (Σύνδεσμος Εισαγωγέων Αντιπροσώπων Αυτοκινήτων) μελετά συνολικά ανάλογες λύσεις που θα εξασφαλίζουν τον καταναλωτή.