Νεκρομαντείο Αχέροντα: Η πύλη του Κάτω Κόσμου

Πρόκειται στην ουσία για το τρόπαιο που έστησε το 31 π.Χ. ο Οκταβιανός, όταν κατανίκησε στο Άκτιο τον ενωμένο στόλο του Αντώνιου και της Κλεοπάτρας και ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας της Ρώμης, εξ' ου και το όνομα της πόλης!

Υποβλητικό και απόλυτα ατμοσφαιρικό, το νεκρομαντείο του Αχέροντα είχε από την αρχαιότητα πολύ "βαρύ" όνομα. Είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένο με αρχαίους θρύλους και εικασίες, που το όνομά του και μόνο αρκεί για να σε υποβάλει, πριν ακόμα επισκεφτείς τον χώρο. Εδώ λειτουργούσε από το 5ο π.Χ. το ονομαστό Νεκρομαντείο όπου πιστοί έρχονταν να συμβουλευτούν για τα μελλούμενα από τις ψυχές των νεκρών. Το ιερό καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 167 π.Χ., ωστόσο ακόμη και σήμερα παραμένει εντυπωσιακό και κυρίως η Κρύπτη, όπου οι αρχαίοι τοποθετούσαν το ανάκτορο της Περσεφόνης, της συζύγου του Άδη.

Μέθοδος μαντείας

Καταλυτικός για τη μαντεία ήταν ο ρόλος των ιερέων, οι οποίοι επεδίωκαν συζητήσεις με τους επισκέπτες για να γνωρίσουν τις προθέσεις τους και να δώσουν τις ανάλογες απαντήσεις, καθώς και η ιεροτελεστία που ακολουθούνταν. Υπέβαλαν τους επισκέπτες σε ψυχολογικές και σωματικές δοκιμασίες είτε με τη δαιδαλώδη, επιβλητική κατασκευή του μαντείου και τις σκοτεινές γεμάτες υγρασία αίθουσες είτε με δίαιτα και με τη βοήθεια κυάμων που μασούσαν ώστε να θολώνουν το μυαλό τους και να εξάπτουν τη φαντασία τους.

Για να λάβει ο επισκέπτης απάντηση από την ψυχή έπρεπε να τελέσει προσφορές και να τη βγάλει από τη λήθη δίνοντάς της να πιει αίμα. Αξιοσημείωτη είναι η αναφορά του Ομήρου σύμφωνα με την οποία η μάνα του Οδυσσέα δεν τον αναγνώρισε παρά μόνο όταν ήπιε από το αίμα της προσφοράς.

Οι ψυχές θεωρούνταν άυλες σαν σκιές. Τα "είδωλα" των ψυχών τα ανέβαζαν οι ιερείς με σιδερένιους μοχλούς από την υπόγεια αίθουσα. Στο τέλος οι πιστοί αποχωρούσαν από άλλη έξοδο ώστε να μην έρθουν σε επαφή με τους επόμενους επισκέπτες εξασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο τη μυστικότητα. Η οποιαδήποτε μαρτυρία του χρησμού αποτελούσε βλασφημία και οδηγούσε ακόμα και σε θάνατο.