Θύρα 7, τριάντα χρόνια μετά

Κυριακή, 8 Φεβρουαρίου 1981. Όλη η φίλαθλη Ελλάδα είχε στραμμένη την προσοχή της στον κρίσιμο αγώνα μεταξύ του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ στο -παλιό- στάδιο «Γεώργιος Καραισκάκης».
Ήταν η 20η αγωνιστική του πρωταθλήματος με την ΑΕΚ να είναι πίσω, 2 βαθμούς από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό.

Εισιτήρια στο φαληρικό στάδιο δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα. 35.450 ήταν τα άτομα που εξασφαλίσει το «μαγικό χαρτάκι», χιλιάδες ακόμη που είχαν εξασφαλίσει είσοδο με διάφορους τρόπους, ενώ περιμετρικά στου σταδίου υπήρχαν άλλες τόσες χιλιάδες φιλάθλων, που αδημονούσαν να ξεκινήσει το παιχνίδι στις 15:15 που ήταν προγραμματισμένο.

Το σφύριγμα της λήξης του αγώνα βρήκε θριαμβευτή τον Ολυμπιακό με 6-0, αλλά ύστερα από λίγα λεπτά, κανένας δεν θα θυμάται τίποτα από τον αγώνα.
Οι στιγμές που ακολούθησαν κατέγραψαν τις πιο μαύρες σελίδες που έχουν διαδραματιστεί, στην φίλαθλη κοινωνία.

Το ρολόι έγραφε 16:58 όταν ένας εκ των θεατών μέσα στον ενθουσιασμό του από την έκβαση του τελικού αποτελέσματος, θέλησε να βγει γρήγορα από την θύρα 7 του σταδίου και να κατευθυνθεί μαζί με τους υπόλοιπους φιλάθλους που ακλουθούσαν στην θύρα 1, προκειμένου να αποθεώσουν τους θριαμβευτές του αγώνα.

Η μοίρα όμως είχε άλλη γνώμη. Ο θεατής γλιστράει σε ένα μαξιλαράκι και κυλάει στα σκαλιά, φτάνοντας μπροστά από την πόρτα (τα καταραμένα τουρνικέ). Αυτή, κλειστή για μερικούς, μισόκλειστη για άλλους, εμπόδιζε την αποσυμφόρηση του χώρου. Οι σκηνές που ακολούθησαν είναι φρικτές. Κατεβαίνοντας οι φίλαθλοι, ο ένας πέφτει πάνω στον άλλο, αφού δεν μπορούσαν να δουν τι συμβαίνει μπροστά τους. Επικρατεί συνωστισμός και ασφυξία.
Οι πρώτοι προσπαθούσαν να φωνάξουν σε αυτούς που ακολουθούσαν κατά κύματα, αλλά μέσα στην απαράμιλλη χαρά κανείς δεν μπορούσε να ακούσει τίποτα.

Οι φίλαθλοι πέφτουν και καταπλακώνονται μεταξύ τους και η τραγωδία παίρνει σάρκα και οστά. Στις 17:03 Κάποιοι αστυφύλακες κατορθώνουν να «ξεριζώσουν» ένα από τα τουρνικέ και να απεγκλωβίσουν έτσι αρκετό κόσμο. 17.10 και επικρατεί πανικός, πανδαιμόνιο. Ο κόσμος ουρλιάζει από τον πόνο και την τραγωδία που είχε συμβεί, αλλά οι φωνές μπερδεύονται με τα συνθήματα του θριάμβου.
Μόλις έχει λήξει ο αγώνας κι έτσι ουδείς μέσα στο γήπεδο αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει στη θύρα 7.

Λίγα λεπτά αργότερα, νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται με περιπολικά και 13 ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ στο «Τζάνειο» νοσοκομείο Πειραιά, ενώ έχει σημάνει γενική κινητοποίηση στην αστυνομία και τα νοσοκομεία και γίνεται έκκληση προκειμένου να παραστούν όσο το δυνατόν περισσότεροι γιατροί γίνεται για να δώσουν τις πρώτες βοήθειες στους πολυάριθμους τραυματίες.
Ήδη στις 17:30 είχαν αρχίσει να φτάνουν στο Τζάνειο νοσοκομείο οι πρώτοι τραυματίες, αλλά ανάμεσά τους ήταν και οι πρώτοι νεκροί της τραγωδίας. Παράλληλα αρκετοί φίλαθλοι συγκεντρώνονται έξω από το νοσοκομείο με την αγωνία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους.

Στις 17:50 Τα τηλεοπτικά δίκτυα της ΕΡΤ και της ΥΕΝΕΔ, διακόπτουν το πρόγραμμα τους ( πράγμα σπάνιο για εκείνη την εποχή ), μεταδίδουν το γεγονός και κάνουν έκκληση σε γιατρούς να προσέλθουν στο Τζάνειο ώστε να ενισχύσουν τους εφημερεύοντες αλλά και για αιμοδότες. Κινητοποιείται επιπλέον προσωπικό και στο Κρατικό Πειραιώς όπου μεταφέρονται κάποιοι βαριά τραυματισμένοι.
Μισή ώρα αργότερα φτάνουν στο Τζάνειο ο Υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών κ. Δοξιάδης και οι Υφυπουργοί κ.κ. Τσουκαντάς και Αποστολάτος και δίνονται εντολές για ακόμα μεγαλύτερη κινητοποίηση γιατρών και αιμοδοτών.
Η προσέλευση του κόσμου μεγαλώνει και ασθενοφόρα συνεχίζουν να διακομίζουν τραυματίες.

Όσο περνάει η ώρα, ή τραγωδία μεγαλώνει και στις 18:30 το Κέντρο Άμεσης Δράσεως ζητάει από τα πληρώματα των περιπολικών και τους αστυνομικούς εθελοντές αιμοδότες να σπεύσουν στα δύο νοσοκομεία ενώ εκατοντάδες αστυνομικοί προσφέρουν αίμα.

18:50 και συνεχίζουν να φτάνουν στο Τζάνειο άτομα από τον πολιτικό χώρο, όπως ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Δαβάκης, ο Υφυπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως κ. Αχιλλέας Καραμανλής, ανώτεροι αξιωματικοί της Αστυνομίας. Εκείνα τα λεπτά της ώρας κατέφτασαν οι παράγοντες και οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ.

Την ίδια στιγμή με εντολή του διευθυντή του Κέντρου Άμεσης Βοήθειας κ. Καραβά ζητείται να τεθεί σε επιφυλακή και το ΚΑΤ, για να δεχτεί τραυματίες που έχουν ανάγκη νευροχειρουργικής επεμβάσεως.
Τα επόμενα λεπτά οι σκηνές έξω από το Τζάνειο είναι δραματικές. Εκατοντάδες άτομα συγκεντρώνονται έξω από το νοσοκομείο και με αγωνία ζητούν να μάθουν τα ονόματα νεκρών και τραυματιών ενώ δεκάδες γυναίκες λιποθυμούν από την αγωνία.

Το ρολόι έγραφε 19:40 όταν ο Υπουργός κ. Δοξιάδης ενημερώνει τον Πρωθυπουργό κ. Ράλλη, ο οποίος δίνει εντολή να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα, ενώ από την πλευρά του, ενημερώνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Καραμανλή.
Στις 19:45 ο συγκεντρωμένος κόσμος ήταν τόσο πολύς που χρειάζεται να «αποκλείσουν» το Τζάνειο από δυνάμεις των ΜΑΤ, προκειμένου να ελευθερωθεί από τον κόσμο η κεντρική είσοδος για να γίνει πιο εύκολη η πρόσβαση στους γιατρούς και στους αιμοδότες.

Σκηνές αλλοφροσύνης διαδραματίζονται στις 20:00 στο νοσοκομείο από τους συγγενείς καθώς αναγνωρίζονται τα τρία πρώτα θύματα. Είναι οι Γιάννης Κανελλόπουλος, Γιάννης Διαλυνάς και Βασίλης Μάχος. Δυστυχώς αυτή ήταν η αρχή του δράματος καθως στην συνέχεια ακουλούθηαν και άλλες 18 ψυχές.

Στις 20:15 οι αστυνομικοί του 7ου Αστυνομικού τμήματος αρχίζουν την πραγματογνωμοσύνη στην θυρα 7, αναζητώντας τις αιτίες του τραγικού γεγονότος, ενώ στις 20:30 φτάνει στο Τζάνειο ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης.
Για να αποσυμφορηθεί λίγο το νοσοκομείο, κάποιοι σοβαρά τραυματίες μεταφέρονται στο Γενικό Κρατικό Πειραιώς και στο ΚΑΤ ενώ γιατροί και νοσοκόμες βγαίνουν με καταματωμένες τις μπλούζες στους διαδρόμους και φωνάζουν ονόματα τραυματιών. Αρκετοί από τους συγγενείς λιποθυμούν.

Η ώρα πλέον ήταν 20:50 όταν η επικράτεια είχε σοκαριστεί από την ανείπωτη τραγωδία της θύρας 7. Τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα αρχίζουν να μεταδίδουν πένθιμη μουσική, ενώ παράλληλα, σε ένδειξη πένθους έχουν διακόψει το πρόγραμμά τους.

Ένταση υπήρξε στις 21:00, όταν γύρω στα 300 με 400 άτομα με άγριες διαθέσεις προσπαθούν να μπουν στο στάδιο Καραϊσκάκη και να βρουν τους υπεύθυνους.
Τελικά οι υπεύθυνοι φυγαδεύονται, ενώ τα συγκεντρωμένα άτομα απομακρύνονται από μια διμοιρία των ΜΑΤ.

Το συγκεντρωμένο πλήθος παραμένει στο Τζάνειο όταν στις 21:15 όταν ο διοικητής του νοσοκομείου κ. Απέργης βγαίνει στο διάδρομο και κάνει έκκληση στον κόσμο να απομακρυνθεί από την είσοδο του κτηρίου, γιατί εμποδίζουν την κυκλοφορία περιπολικών και ασθενοφόρων, ενώ εκκλήσεις για τον ίδιο λόγο γινόντουσαν και από τα τηλεοπτικά δίκτυα. Από την πλευρά του, ο κόσμος πιέζει για να ενημερωθεί για την κατάσταση. Τελικά, λίγο πριν τα μεσάνυχτα ο κόσμος αρχίζει και αποχωρεί από τα νοσοκομεία.

Το σοκ σε όλη την ελληνική κοινωνία είναι ισχυρό.

Ο Τραγικός απολογισμός, 30 χρόνια μετά είναι γνωστός . 19 ψυχές δεν τα κατάφεραν και βρήκαν ακαριαίο θάνατο.
Λίγο αργότερα θα ξεψυχήσει ακόμη ένας στο «Τζάνειο» Νοσοκομείο του Πειραιά, όπου μεταφέρονταν οι σοβαρά τραυματισμένοι.
Έξι μήνες αργότερα θα προστεθεί ακόμη ένας άνθρωπος στον τραγικό κατάλογο των νεκρών, καθώς δεν κατόρθωσε να ξυπνήσει ποτέ από το κώμα στο οποίο έπεσε.
21 άτομα θύματα μιας κακής στιγμής. Θύματα μιας εγκληματικής αμέλειας που σημειώθηκε στην πόρτα της θύρας 7 του σταδίου Καραϊσκάκη.

Ότι λέξεις και να αποτυπωθούν, πότε δεν θα μπορέσουν να περιγράψουν αυτή την τραγωδία.

Ένας από τους πρώτους που έπεσαν εκείνη την μοιραία μέρα και είδαν την πόρτα κλειστή, ήταν ο 18χρονος τότε Ηλίας Λύτρας, ο οποίος θυμάται...
«Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Όταν έφτασα όμως στα τελευταία σκαλοπάτια, γλίστρησα και έπεσα. Πριν καταλάβω καλά-καλά τι έγινε, άρχισαν να πέφτουν από πάνω μας ένας, δύο, τρεις…, δέκα…, εκατό…»

Η λίστα της τραγωδίας αναγράφει 21 ονόματα. Τα ονόματα των 21 νεκρών...
1. Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών),
2. Κώστας Σκλαβούνης (16 ετών),
3. Ηλίας Παναγούλης (17 ετών),
4. Γεράσιμος Αμίτσης (18 ετών-οπαδός της ΑΕΚ),
5. Γιάννης Κανελλόπουλος (18 ετών),
6. Σπύρος Λεωνιδάκης (18 ετών),
7. Γιάννης Σπηλιόπουλος (19 ετών),
8. Νίκος Φίλος (19 ετών),
9. Γιάννης Διαλυνάς (20 ετών),
10. Βασίλης Μάχας (20 ετών),
11. Ευστράτιος Πούπος (20 ετών),
12. Μιχάλης Κωστόπουλος (21 ετών),
13. Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23 ετών),
14. Σπύρος Ανδριώτης (24 ετών),
15. Κώστας Καρανικόλας (26 ετών),
16. Μιχάλης Μάρκου (27 ετών),
17. Κώστας Μπίλας (28 ετών),
18. Αναστάσιος Πιτσόλης (30 ετών),
19. Αντώνης Κουρουπάκης (34 ετών),
20. Χρήστος Χατζηγεωργίου (34 ετών),
21. Δημήτριος Αδαμόπουλος (40 ετών).

Η ειρωνεία τραγική. Μία από τις μεγαλύτερες νίκες στην ιστορία του Ολυμπιακού που δεν θυμάται σχεδόν κανείς γιατί συνδυάζεται από την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία του συλλόγου. Το 6-0 μπορεί να ξεχαστεί κάποτε. Τα 21 θύματα, δεν θα τα ξεχάσει ποτέ κανένας.

Η τραγωδία όπως την αποτύπωσε «Μηχανή του χρόνου», στα βίντεο που ακολουθούν.