Η μεγάλη του ευκαιρία

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Ατρόμητος είναι η αποχή μεγάλης μάζας Περιστεριωτών φιλάθλων από το γήπεδο.
Σε εποχές που η ομάδα αγωνιζόταν σε Β’ και Γ’ Εθνική, η προσέλευση του κόσμου ήταν συχνά μεγαλύτερη από αυτή που παρατηρείται σήμερα, παρότι οι Κυανόλευκοι διαθέτουν ένα ανταγωνιστικότατο σύνολο που προσπαθεί να αποδώσει καλό ποδόσφαιρο ανεξάρτητα από τον αντίπαλο και τη δυναμικότητα του και αγωνίζεται σε ένα αξιοπρεπέστατο (ή… visitor friendly) γήπεδο.

Το ευχάριστο είναι ότι η διοίκηση, αλλά και οι «ενεργοί» οπαδοί, έχουν αντιληφθεί το πρόβλημα και προσπαθούν να το επιλύσουν με διάφορους τρόπους (ένας πολύ αξιέπαινος είναι οι επισκέψεις παικτών σε σχολεία και η διάθεση δωρεάν εισιτηρίων). Το δυσάρεστο, ότι δεν είναι εύκολο να πείσεις τον κόσμο (ειδικά σε μια εργατογειτονιά) να πληρώσει για να δει διά ζώσης μια ομάδα, που για πολλά χρόνια βρισκόταν σε καθεστώς παρακμής και απαξίωσης. Έκανε τεράστια ζημιά στον Ατρόμητο η περιπέτεια που έζησε τη δεκαετία του ’90 και για να διορθωθεί απαιτούνται χρόνος και επιτυχίες.

Η παρουσία των Περιστεριωτών στους ημιτελικούς του Κυπέλλου και η πιθανή συμμετοχή στον τελικό της διοργάνωσης, έχουν ξεσηκώσει και αφυπνίσει σε έναν βαθμό τους κατοίκους του μεγαλύτερου δήμου στην Αθήνα. Αν ο Ατρόμητος καταφέρει να γίνει ο ένας εκ των δύο φιναλίστ, χωρίς να εκμεταλλευθεί τα παράπλευρα οφέλη, θα κερδίσει απλώς προσωρινή δόξα και αναγνώριση. Και τη χαρά ότι η στιγμή θα γραφτεί στην ιστορία. Αυτό, όμως, που πρέπει (και το οποίο φαίνεται ευτυχώς ότι έχουν άπαντες αντιληφθεί) να γίνει είναι να αποτελέσει η όποια επιτυχία, αιτία δημιουργίας νέας γενιάς φίλων της ομάδας και αύξησης της οπαδικής βάσης. Διότι μόνο έτσι, η φετινή (πιθανή) διάκριση θα έχει και συνέχεια…

Συντάκτης: Κώστας Ζοργιός