Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει!

Λόγια του τεράστιου αμερικανού δημοσιογράφου Γουόλτερ Κρονκάιτ, γκουρού και πατριάρχη των newcasters σε όλον τον κόσμο που καθιέρωσε αυτή την κορυφαία δημοσιογραφική αξία, με διαρκή καθημερινό αγώνα αντικειμενικής ενημέρωσης των Αμερικανών μέσα από τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα.

Είναι η ίδια αξία που μου έμαθαν από τα πρώτα μου δημοσιογραφικά βήματα πριν πολλά χρόνια οι δάσκαλοί μου Γιάννης Καψής και αργότερα ο αλησμόνητος Λέων Καραπαναγιώτης στα «ΝΕΑ».

Σε αυτή τη δύσκολη εποχή, καθώς θα βαδίζουμε σε μία προεκλογική περίοδο που η ακραία και υστερική πόλωση μεταξύ κυρίως ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ θα κυριαρχεί στην ενημέρωσή μας, εμείς οι δημοσιογράφοι πρέπει να αποφασίσουμε αν θα χαϊδεύουμε αφτιά για να γινόμαστε αρεστοί στους πολίτες (και άρα να μας προτιμούν), δηλαδή αν θα γινόμαστε τα «παπαγαλάκια» και χαμάληδες της όποιας πολιτικής εξουσίας ή θα μιλάμε τη γλώσσα της αλήθειας, όσο πικρή και αν είναι αυτή.

Δεν γίνεται να ενημερώνεις την κοινή γνώμη χαϊδεύοντας αφτιά, λέγοντας αυτά που θέλει να ακούσει ο απελπισμένος, αγριεμένος από τα μέτρα πολίτης, για να τον κάνεις δικό σου, να τον κοιμίζεις, να τον βοηθάς απλά να εκσπερματώνει στιγμιαία την οργή του και να το «παίζεις» δημοσιογράφος.

Το ξέρω, το ζω στο πετσί μου ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, είτε μιλώντας στην ραδιοφωνική μου εκπομπή ή γράφοντας τα θέματά μου στο Newsbomb και τη Real News, είτε σε τηλεοπτικές εκπομπές, το γεγονός ότι αν μιλάς αντικειμενικά, αν λες αλήθειες που πονάνε, αν αναρωτιέσαι π.χ. πού θα βρεθούν τα λεφτά για τις παροχές του ΣΥΡΙΖΑ ή ποιους θέλουν να προστατεύσουν Σαμαράς και Βενιζέλος μη αγγίζοντας τη λίστα Λαγκάρντ, το πλήθος των «χρήσιμων ηλιθίων» για α κόμματα, χυμάει εναντίον σου να σε κατασπαράξει.

Βολεμένος για τους μεν. Λαϊκιστής για τους δε. Όμως αυτή η χρονική περίοδος φορτώνει με βαριές ευθύνες τους έλληνες δημοσιογράφους.

Ας είναι η προσφορά μας στην πάσχουσα πατρίδα η αντικειμενική, ψύχραιμη, ολοκληρωμένη ενημέρωση του πολίτη.

Γιατί αν αρχίσουν να πετάνε και οι γάιδαροι σε αυτή τη χώρα, τότε το επόμενο βήμα είναι να βάλουμε όλοι μας από έναν ζουρλομανδύα.