Το «Δουβλίνο ΙΙ» οδεύει προς κατάργηση

Το «Δουβλίνο ΙΙ», η συμφωνία που προβλέπει την επαναπροώθηση των προσφύγων που αιτούνται άσυλο στην πρώτη χώρα εισόδου τους στην Ευρώπη, αμφισβητείται πλέον επισήμως.

Σημερινό ψήφισμα της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έβαλε τις βάσεις για την κατάργησή της. Η έκθεση της Γαλλίδας Σοσιαλίστριας Σιλβί Γκιγιόμ εγκρίθηκε με 314 ψήφους υπέρ, 306 κατά και 48 αποχές.

Η Ολομέλεια τάχθηκε υπέρ της αναθεώρησης της υφιστάμενης Κοινοτικής Οδηγίας στον τομέα της παροχής ασύλου, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να καθιερωθεί μία ενιαία πανευρωπαϊκή διαδικασία χορήγησης και ανάκλησης του καθεστώτος του πρόσφυγα, συμπεριλαμβανομένων των κοινών διασφαλίσεων για τους αιτούντες άσυλο.

Η εισηγήτρια ευρωβουλευτής τόνισε ότι η ισχύουσα κοινοτική νομοθεσία προκαλεί πολύ μεγάλες διαφορές μεταξύ των κρατών-μελών σχετικά με τη μεταχείριση των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων.

Ως εκ τούτου, στο ψήφισμα συνιστάται στα κράτη-μέλη να μην εφαρμόζουν την αρχή της επαναπροώθησης των αιτούντων άσυλο στην πρώτη χώρα εισόδου τους στην Ευρώπη και να παρέχουν στους πρόσφυγες κάθε δυνατότητα εκκίνησης διαδικασίας ασύλου για κάθε πρόσωπο που επιθυμεί να ζητήσει άσυλο και ευρίσκεται στη δικαιοδοσία τους.

Μέσω τροπολογιών που προστέθηκαν στο τελικό ψήφισμα, αναγνωρίζεται ότι στα κράτη μέλη που δέχονται «δυσανάλογα μεγάλο αριθμό αιτήσεων ασύλου» σε σχέση με τον πληθυσμό τους, θα πρέπει να αξιοποιείται άμεσα η παροχή οικονομικής υποστήριξης αλλά και διοικητικής/τεχνικής υποστήριξης από το Ευρωπαϊκό Ταμείο για τους Πρόσφυγες και την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Υποστήριξης για το Άσυλο αντίστοιχα, προκειμένου να μπορέσουν να συμμορφωθούν με τις προβλέψεις της παρούσης οδηγίας.

Η Ελλάδα είναι μία χώρα που σηκώνει δυσανάλογα βάρη και δεν μπορεί να χαράξει αντίστοιχη των απαιτήσεων πολιτική για το μεταναστευτικό, λόγω των δεσμεύσεων του «Δουβλίνου ΙΙ», οπότε παρακολουθεί την εξέλιξη της υπόθεσης στο ευρωκοινοβούλιο με μεγάλο ενδιαφέρον.

Τέλος, σύντομα θα καταρτιστεί κατάλογος από το ευρωκοινοβούλιο με τις ασφαλείς τρίτες χώρες καταγωγής, αφού πρώτα αποσαφηνιστεί –σύντομα- η έννοια των «ασφαλών τρίτων χωρών».