ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Π. Μολυβιάτης: Ο άνθρωπος για τις «επικίνδυνες αποστολές»

Π. Μολυβιάτης: Ο άνθρωπος για τις «επικίνδυνες αποστολές»

Η κρίσιμη Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ επιστρατεύει τον Νέστορα της ελληνικής διπλωματίας. Ο κ. Μολυβιάτης καλείται να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα της Ελλάδας απέναντι στους Τούρκους που ετοιμάζονται να διακινήσουν «θέμα Σκοπίων».

Τον αποκαλούν Νέστορα της ελληνικής διπλωματίας και εμβληματική φυσιογνωμία του κεντροδεξιού χώρου. Ο λόγος για τον νέο υπουργό Εξωτερικών της υπηρεσιακής κυβέρνησης, Πέτρο Μολυβιάτη, ο οποίος μαζί με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Φραγκούλη Φράγκο θα εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στην κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ που θα γίνει στις 20-22 στο Σικάγο.

Αυτός άλλωστε είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο επιλέχθηκε ο «μαέστρος» της εξωτερικής πολιτικής, καθώς πληροφορίες αναφέρουν ότι είναι πιθανόν η Τουρκία να κινηθεί εκτός προγράμματος και να θέσει θέμα διεύρυνσης του ΝΑΤΟ επιδιώκοντας την είσοδο των Σκοπίων.

Υπενθυμίζεται ότι το 2008 η τότε κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή είχε απειλήσει με βέτο τυχόν είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Υπουργός Εξωτερικών τότε ήταν η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, φαίνεται όμως πως ο βασικός εισηγητής της σκληρής γραμμής ήταν ο κ. Μολυβιάτης. Σε αυτό συνηγορούν και απόρρητα έγγραφα της Αμερικάνικης Πρεσβείας που αποκάλυψε πρόσφατα το Wikileaks.

Σύμφωνα με τους αμερικάνους, η σχέση Καραμανλή – Μολυβιάτη τον Αύγουστο του 2007 χαρακτηρίζεται κοντινότερη από αυτή με την τότε ΥΠΕΞ Ντόρα Μπακογιάννη. Μάλιστα, λένε ότι ο Μολυβιάτης είναι έμπιστος, όχι αντίπαλος.

Σύμφωνα με το έγγραφο, ο κ. Μολυβιάτης αποκάλυψε ότι ο Κ. Καραμανλής γνώριζε το διπλωματικό κόστος να θέσει βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, πριν από την επίλυση της ονομασίας. Αλλά είπε ότι η κίνηση αυτή χρειαζόταν, ώστε να πάρουν τα Σκόπια μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση στο ζήτημα και συμπλήρωσε ότι «οι έλληνες δεν δέχονται τέτοιες συμπεριφορές από μικρότερα κράτη».

Ο κ. Μολυβιάτης όμως δεν εμφανίστηκε στο προσκήνιο της πολιτικής το 2004. Υπήρξε ο στενότερος συνεργάτης και «εξ απορρήτων» άνθρωπος του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ταυτόχρονα, μαζί με τον Αντώνη Λιβάνη, έπαιξε τον ρόλο του συνδετικού κρίκου μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1980-85, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Ανδρέας Παπανδρέου πρωθυπουργός. Για πολλούς, ήταν εκείνος ο ρόλος που τον εδραίωσε ως πρόσωπο ευρείας αποδοχής στο πολιτικό σύστημα.

Ο υπηρεσιακός υπουργός Εξωτερικών γεννήθηκε στη Χίο. Η μητέρα του Αγάπη ήταν αδελφή του συγγραφέα Ηλία Βενέζη και καταγόταν από το Αϊβαλί. Μάλιστα, είχε γράψει και η ίδια βιβλίο, στο οποίο περιέγραφε πώς ένας Τούρκος έσωσε την οικογένειά της κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια εντάχθηκε στη Διπλωματική Υπηρεσία. Την περίοδο 1974 - 1980 ήταν γενικός διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Κωνσταντίνου Καραμανλή και στη συνέχεια για δύο πενταετίες (1980 - 1985 και 1990 - 1995) χρημάτισε γενικός γραμματέας της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Από το 1996 εκλεγόταν βουλευτής Επικρατείας με τη ΝΔ.

Χαρακτηριστικά που τον ξεχωρίζουν θεωρούνται η ψυχραιμία και το χιούμορ. Ενδεικτική είναι η στιχομυθία που είχε το 2004, ως υπουργός Εξωτερικών, με τον αμερικανό πρεσβευτή στην Αθήνα Τομ Μίλερ, ο οποίος του είχε ζητήσει να πιεστεί ο Τάσσος Παπαδόπουλος για να δεχθεί το σχέδιο Ανάν. «Αυτές είναι οδηγίες της κυβέρνησής σας; Να παρέμβω στα εσωτερικά άλλης κυβέρνησης;», ρώτησε τον Μίλερ. «Ως Τομ σας το λέω», απάντησε ο αμερικανός πρεσβευτής για να λάβει την απάντηση: «Και εγώ ως Πέτρος το ακούω».

Επί των ημερών του στο υπουργείο Εξωτερικών (2004 - 2007) επανήλθε ο γενικός γραμματέας του ΥΠΕΞ κοντά στον υπουργό. Μεταστεγάστηκε δηλαδή από το κτίριο επί της Ακαδημίας 1, όπου βρισκόταν επί θητείας Γιώργου Παπανδρέου, στο νεοκλασικό της Βασιλίσσης Σοφίας, όπου βρίσκεται το γραφείο του υπουργού. Ο κ. Μολυβιάτης είναι ο μόνος υπουργός Εξωτερικών που δύο χρονιές επέστρεψε τα απόρρητα κονδύλια του ΥΠΕΞ στον κρατικό προϋπολογισμό (όταν υπουργός Οικονομίας ήταν ο Γιώργος Αλογοσκούφης, 2004). Ως «αγκάθι» στο πολιτικό του βιογραφικό αναφέρεται η αναγνώριση της ΠΓΔΜ ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από την αμερικανική κυβέρνηση. Αυτό έγινε επί δικής του θητείας στο ΥΠΕΞ, νωρίτερα είχε στείλει επιστολή στον ομόλογό του των ΗΠΑ επισημαίνοντάς του ότι πιθανή αναγνώριση της ΠΓΔΜ με το όνομα «Μακεδονία» θα ήταν αρνητική εξέλιξη με άγνωστες συνέπειες.