Σιχαίνομαι και θυμώνω πολύ για κάποιες υπερβολές που διαβάζω τον τελευταίο καιρό σε διάφορα μπλογκ του στιλ «κρεμάστε τους πολιτικούς στο Σύνταγμα» , ή «να στήσουμε στο Γουδή τον τάδε πρωθυπουργό και τους τάδε υπουργούς».
Σιγά ρε μεγάλοι, μας πήραν τα αίματα. Ηρεμήστε.
Όμως από την άλλη καταλαβαίνω και το θυμό όλων αυτών των απελπισμένων ανθρώπων, που μέσα σε λίγες ημέρες είδαν τη ζωή τους να φεύγει μέσα από τα χέρια τους και να μην μπορούν να ταΐσουν τις οικογένειές τους. Όπως κατανοώ επίσης την οργή όσων έχουν εθνική ευαισθησία και τρελαίνονται με τις παραχωρήσεις και τις κωλοτούμπες που κάνουν οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις μπροστά στον τσαμπουκά των Τούρκων.
Ένα «βατράχι» που έγραψε ιστορία στα Ίμια ( ο αντιπλοίαρχος αρχηγός των βατραχανθρώπων του Λιμενικού, που έδρασαν τη νύχτα των Ιμίων στη βραχονησίδα και σημερινός υποναύαρχος ε.α. κ. Γ. Κλιτσόπουλος), μου αποκαλύπτει ότι υπάρχει απόρρητη διαταγή του αρχηγείου του Λιμενικού (με εντολή φυσικά των υπουργών Άμυνας και Ναυτιλίας) να μην επιτρέπεται η προσέγγιση στα Ίμια οποιουδήποτε ελληνικού σκάφους και επίσης να εμποδίζεται και να μην επιτρέπεται η άνοδος στα Ίμια οποιουδήποτε Έλληνα πολίτη.
Φοβερό και απίστευτό; Κι όμως διαταγή υπάρχει. Δεν μπορούμε δηλαδή όχι να πατήσουμε, αλλά ούτε να πλησιάσουμε τα Ίμια, μια καθαρά ελληνική βραχονησίδα.
Τόσο Χατζηαβάτες είναι αυτοί που μας κυβερνούν. Η διαταγή αυτή εκδόθηκε επί κυβερνήσεων Σημίτη.
Και κάπως έτσι οι ίδιοι δημιουργούμε θέμα «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, βάζοντας βούτυρο στο ψωμί της Τουρκίας.
Αυτό δεν ακούγεται σαν εθνική προδοσία;
Αντί λοιπόν για Γουδιά και κρεμάλες στο Σύνταγμα που ονειρεύονται μερικοί έξαλλοι, μήπως είναι καλύτερο να τους πάμε στα ελληνικά δικαστήρια με την κατηγορίας της απώλειας της Εθνικής Κυριαρχίας, αδίκημα που διώκεται από το νόμο και το Σύνταγμα;
