Οι 190 είπαν ναι σε όλα. Τώρα, να μιλήσει ο λαός.
Προδιαγεγραμμένη ήταν η απόφαση. Θα το ψήφιζαν το νέο μνημόνιο παρά τους λεονταρισμούς. Λιγότερο ή περισσότερο ψεύτικους (γιατί, βέβαια, ψευτο-λεονταρισμός είναι όταν απλά παραιτείσαι από τη βουλευτική έδρα για να σε αντικαταστήσει ένας άλλος, ο οποίος θα ψηφίσει ναι, και να πας εσύ –και καλά…- με το κεφάλι ψηλά στην περιφέρειά σου).
Τώρα, πάμε για εκλογές. Το ζητάει ο λαός, αλλά –όπως πάντα- λίγη σημασία του δίνουν. Πάμε σε εκλογές, όμως, ούτε καν επειδή το ζητάει ο Αντώνης Σαμαράς, ούτε καν επειδή βολεύει και κάποιους άλλους. Πάμε σε εκλογές γιατί, πλέον, το θέλει ο Λουκάς Παπαδήμος, αλλά –κυρίως- γιατί, όπως μου λένε οι τελευταίες πληροφορίες από το Βερολίνο, κατάλαβαν και στο εξωτερικό ότι στην Ελλάδα δεν πάει άλλο. Και, βέβαια, στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την έχουν γραμμένη τη δημοκρατική έκφραση του ελληνικού λαού. Αυτό που μεταφέρουν στη στήλη οι «ανταποκριτές» μας από την Ευρώπη, είναι ότι οι ξένοι ελπίζουν σε μια ευρεία εκτόνωση του ελληνικού λαού, ώστε –από κει και πέρα- οι κυβερνώντες να συνεχίσουν το «θεάρεστο» έργο τους…
Για να δούμε, όμως, ποια κυβέρνηση θα είναι αυτή που θα πάρει στα χέρια της την τύχη του τόπου μετά τις εκλογές. Κι εκεί, τα πράγματα δυσκολεύουν. Πολύ. Διότι, η σημερινή νύχτα μοιάζει να γεννά δύο νέα κόμματα. Ένα από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ και ένα από τα σπλάχνα της Ν.Δ.
Το μεσημέρι της Κυριακής, μια ομάδα –η οποία απαρτιζόταν από περισσότερους από 10 βουλευτές- συναντήθηκε με τη Λούκα Κατσέλη (που είπε όχι στο νέο μνημόνιο) και τον Χάρη Καστανίδη (που ήταν απών). Θεωρούσαν ήδη δεδομένη τη διαγραφή τους από το ΠΑΣΟΚ (δίκιο είχαν: ο Γ. Παπανδρέου έσπευσε να τους διαγράψει πριν καν τελειώσει η συνεδρίαση της Βουλής) και σχεδόν το αποφάσισαν: δημιουργούν νέο κόμμα υπό την πρώην υπουργό Εργασίας.
Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται και ομάδα βουλευτών της Ν.Δ. που επίσης θεωρούν ότι αύριο θα είναι διαγραμμένοι (και σε αυτή την περίπτωση, ο Αντ. Σαμαράς έπραξε όπως ο Γ. Παπανδρέου και ο Γ. Καρατζαφέρης με τους δικούς τους). Μεταξύ αυτών, όμως, είναι κάπως πιο θολά τα πράγματα σε ό,τι αφορά τον επικεφαλής. Θα εξαρτηθεί και από το τι θα αποφασίσει να κάνει ο Πάνος Καμμένος (που είπε όχι στο νέο μνημόνιο).
Από την άλλη πλευρά, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι τόσο ο Αντώνης Σαμαράς, όσο και ο Βαγγέλης Βενιζέλος κέρδισαν πόντους στο εσωκομματικό τους πεδίο, στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου. Ο μεν πρώτος έκανε δύο έξυπνες κινήσεις απέναντι στους βουλευτές του. Πρώτον, το Σάββατο τους ξεκαθάρισε αυτό που τους καίει: ότι δε θα βρουν το δρόμο τους προς τα γαλάζια ψηφοδέλτια οι πολιτευτές που τριγυρνάνε στις περιφέρειες μιλώντας αντιμνημονιακά, την ώρα που οι ίδιοι ψηφίζουν τα μνημόνια. Τη δε Κυριακή, έστειλε το μήνυμα προς εκείνους τους βουλευτές του που σκέφτονταν να μην ψηφίσουν: σας αγαπώ, σας εκτιμώ, αλλά από αύριο οι δρόμοι μας χωρίζουν –για πάντα.
Ο δε Βενιζέλος, μάλλον πήρε βαθμό πάνω από τη βάση κατά την παρθενική του μεγάλη εμφάνιση στο ρόλο του «νούμερο ένα». Ηταν ήπιος προς τα δεξιά του (τη Ν.Δ.), ενώ καταχέρισε τα πιο δεξιά του (το ΛΑΟΣ). Τράβηξε σαφείς διαχωριστικές γραμμές από την Αριστερά.
Το σκηνικό, λοιπόν, διαμορφώνεται περίπλοκο, ιδιαίτερα ως προς το τι θα προκύψει την επομένη των εκλογών. Και, τουλάχιστον όπως τώρα δείχνουν τα πράγματα, θα χρειαστεί μια κυβέρνηση ευρύτατης συναίνεσης για να κυβερνηθεί ο τόπος. Ισως να μη φτάνει καν μια συνεργασία Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ. Και το κρίσιμο ερώτημα είναι: οι άνθρωποι που θα επιλέξουμε να στείλουμε στη νέα βουλή θα έχουν μια καλύτερη σχέση με την κοινωνία; Θα έχουν πάρει τα μαθήματα από τα παθήματα μιας ολόκληρης χώρας;
Κάντε στη σελίδα του blog στο facebook!
Κάντε στη σελίδα του blog στο twitter!
- Αν θέλετε να λαμβάνετε ενημέρωση για κάθε νέο δημοσίευμα του blog επικοινωνήστε με το
Δημοφιλείς Ειδήσεις
