Απλήρωτοι μέσα στις γιορτές
Να είσαι άνεργος είναι ένα δράμα. Να δουλεύεις όμως και να μην πληρώνεσαι είναι μια τραγωδία γιατί νιώθεις ότι αδικείσαι, ότι εξευτελίζεσαι και πληρώνεις και κερατιάτικα από πάνω (δηλαδή τα ναύλα σου να πας στη δουλειά ή τη βενζίνη σου και αν έχεις αυτοκίνητο).
Τα τελευταίες στοιχεία από ΓΣΕΕ, εμπορικούς συλλόγους και συνδικάτα των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα αποκαλύπτουν τον εφιάλτη που ζουν όσοι εργάζονται σε κάποια ιδιωτική επιχείρηση:
- Το 40% από αυτούς έχει να πληρωθεί από τρεις έως πέντε μήνες, το 20% παραμένει απλήρωτο τους τελευταίες έξι μήνες και μόνο το 40% πληρώνεται με καθυστέρηση δύο – τριών εβδομάδων.
Κι όμως δουλεύουν αγόγγυστα, υπομένοντας και ελπίζοντας, σιωπηλοί και άπραγοι γιατί ξέρουν ότι αν καταγγείλουν τον εργοδότη τους στην επιθεώρηση εργασίας την επόμενη μέρα θα βρεθούν κι αυτοί στην θλιβερή μάζα των δύο εκατομμυρίων ανέργων.
Κάποιοι από τους εργοδότες δεν έχουν και για αυτό δεν πληρώνουν. Οι περισσότεροι όμως οχυρώνονται πίσω από την ανάγκη για εργασία και από τον τρόμο της ανεργίας στους υπαλλήλους τους και πληρώνουν όποτε τους γουστάρει.
Δηλαδή έχουν για το μισθολόγιο αλλά αγοράζουν χρόνο σε βάρος των εργαζομένων τους για να τζιράρουν τα χρήματά τους ή να καλύψουν πρώτα άλλες ανάγκες (τράπεζες, εφορία, ταμεία κλπ).
Ήρθανε τώρα οι γιορτές. Πόσοι άραγε από τους απλήρωτους εργαζόμενους θα μπορέσουν να φέρουν την γαλοπούλα στο σπίτι ή ένα παιχνίδι για το παιδί τους; Για αυτούς τους απροστάτευτους, τρομαγμένους εργαζόμενους τι κάνει το υπουργείο Εργασίας; Γιατί δεν οργανώνει αμέσως τώρα ομάδες ελέγχου των μπαταχτσήδων αφεντικών – κάτι δηλαδή σαν τις ομάδες ελέγχου του ΣΔΟΕ – να πηγαίνουν σε χώρους δουλειάς (μαγαζιά, βιοτεχνίες, γραφεία επιχειρήσεων, οικοδομές κλπ) και να αναγκάζουν τους εργοδότες που δεν πληρώνουν αλλά έχουν, με αυστηρές ποινές, να πληρώσουν τους ανθρώπους που τους δουλεύουν;
Φτάνει πια αυτή η ανελέητη εκμετάλλευση του τρομαγμένου πολίτη.
Δημοφιλείς Ειδήσεις
