Κρίσιμα ζητήματα

Είναι ένας συστημικός παίκτης , προερχόμενος από τον χώρο των κεντρικών τραπεζών, που μπορεί να λειτουργήσει στον κόσμο των αγορών και να αντιμετωπίσει με προϋποθέσεις, το στοίχημα και για τον ίδιο και για την Ελλάδα, της σταθεροποίησης και της αποφυγής μιας διαδικασίας χρεοκοπίας, χωρίς προϋποθέσεις επιβίωσης .

Σε κάθε περίπτωση παρά το γεγονός ότι ο Λ. Παπαδήμος δεν είναι κάποιος κοινωνιστής , με αναφορές στο εθνικά νοούμενο , δημόσιο συμφέρον, μπορεί τους επόμενους μήνες να κρατήσει τη χώρα ζωντανή και να χειριστεί τις προκλήσεις με πιο ώριμο και έμπειρο τρόπο από τους πολιτικάντηδες της τρόικας, τους υπηρέτες πολλών αφεντάδων, της τελευταίας διετίας.

Το πολιτικό σύστημα της χώρας από την άλλη, ο περίφημος κύκλος της Μεταπολίτευσης κλείνει κάπου εδώ. Παπανδρέου και Σαμαράς δεν είναι ίδιοι, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ επίσης δεν είναι ίδια κόμματα, παρά το γεγονός ότι μοιάζουν. Είναι όμως δύο άλογα , που αξιοποιούνται στο ίδιο αλώνι. Η Ελλάδα μαζί με την Ευρώπη , όπως πλέον ξεκάθαρα και απολύτως πραγματικά φαίνεται από την περιπέτεια της Ιταλίας, που και δημόσια διοίκηση έχει και μεγάλη παράγωγή έχει και μια από τις κυριότερες βιομηχανικές δυνάμεις στον κόσμο είναι, μπαίνουν σε μια διαφορετική φάση. Η Ελλάδα θα πρέπει να ανασυγκροτηθεί ως κοινωνία, ως οικονομία, ως κουλτούρα, ως πολιτική, ως λειτουργία της Δημοκρατίας σε μια βάση εθνικής ενότητας και στρατηγικής.

Η Ευρώπη από την άλλη θα πρέπει να βρει την συνέχεια της στη διάλυση της. Τα 3 τρις που χρειάζεται η ζώνη του ευρώ για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα χρέους της, δεν θα τα δώσει κανείς και ειδικά οι Γερμανοί. Όταν ο Παπαδήμος εγκαταλείπει την πρωθυπουργία, πιθανότατα αρχές καλοκαιριού, θα είναι εμφανής η κρίση, δημοσιονομική και υπαρξιακή, στη Γαλλία. Οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Ο Γερμανογαλλικός άξονας των Μέρκελ- Σαρκοζί θα καταρρέει και το χάσμα Βορρά- Νότου θα πιστοποιείται. Το «βελούδινο διαζύγιο» θα ξεκινά και τίποτα και κανείς δεν θα σκέπτεται την ενιαία ζώνη του ευρώ, με τις δύο ταχύτητες, για την οποία αγωνιούν οι έχοντες χάσει την οξυδέρκεια τους Έλληνες , αφού αυτή δεν θα υπάρξει ποτέ.

Ο Παπαδήμος ως πρωθυπουργός- τραπεζίτης ας ελπίσουμε να πετύχει. Να διορθώσει το σφάλμα της ένταξης στην ΟΝΕ, στο οποίο ως κεντρικός τραπεζίτης της Ελλάδος τότε συμμετείχε. Να αφήσει πίσω του όταν επιστρέφει στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, μια Ελλάδα υπαρκτή και εν δυνάμει βιώσιμη. Δεν πρέπει να περιμένουμε θαύματα από τον ενδιάμεσο πρωθυπουργό. Πρέπει όμως με όλες μας τις δυνάμεις να διεκδικήσουμε την Ελλάδα πίσω. Να μην επιτρέψουμε να χαρισθεί στο Βερολίνο. Να αποκτήσουμε και πάλι το δικαίωμα στην ευημερία, την ελευθερία και τον αυτοκαθορισμό.

Τι θα συμβεί μετά τον Παπαδήμο, αν όλα εξελιχθούν ομαλά; Μια ακόμη κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης. Εκείνη με πρωθυπουργό πολιτικό. Πιθανότατα τον Α. Σαμαρά. Και μετά ; Το επόμενο πολιτικό σύστημα θα έχει δείξει τις προδιαγραφές του . Το επόμενο Σύνταγμα θα δεσπόζει στις συζητήσεις. Η επόμενη Ευρώπη θα είναι προ των πυλών. Τότε η Ελλάδα θα βρεθεί στον διεθνή περίγυρο με την εθνική της περιουσία. Το στοίχημα του τώρα είναι το 2014-2015 η Ελλάδα να έχει εθνική περιουσία και να μην πέσει θύμα «πλιάτσικου» των «ευρωπαίων εταίρων». Όλα τα άλλα θα έλθουν…