Τα μικρά παιδιά...

Το μικρό αγόρι που δέχτηκε το χαστούκι από τον αστυνομικό σίγουρα πληγώθηκε πολύ. Έχω την αίσθηση ότι πολλά μικρά αγόρια και κορίτσια που μεγαλώνουν στις φτωχογειτονιές της Αθήνας ονειρεύονται να γίνουν αστυνομικοί όταν μεγαλώσουν. Όμως για τα παιδάκια που ζουν στις λεγόμενες «δύσκολες» περιοχές, η επιλογή για το πώς θα ζήσουν και τι θα κάνουν μεγαλώνοντας έχει γίνει πριν γεννηθούν. Η Ελλάδα των δύο ταχυτήτων.

Όλα τα μικρά παιδιά του κόσμου, κάθε χρώματος και φυλής είναι το μέλλον αυτής της γης. Όποιος πληγώνει ένα παιδί, έστω και αν ο ίδιος ήταν κάποτε ένα πληγωμένο παιδί, συνεχίζει τον φαύλο κύκλο της βαρβαρότητας και σκοτώνει την ελπίδα.

Η βία κάθε μορφής, κατά πόσο μάλλον αυτή που ασκείται εκ του ασφαλούς από τον ισχυρότερο προς τον πιο αδύναμο, αποτελεί δυστυχώς κομμάτι της καθημερινότητας μας. Όσο κι αν περνούν τα χρόνια η σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης μοιάζει να συνεχίζει ανεξέλεγκτη την δράση της.

Ευτυχώς υπάρχει και η απέναντι όχθη. Υπάρχουν οι θεσμοί και η οργανωμένη κοινωνία που προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να γίνεται. Νομίζω ότι στις δυτικές κοινωνίες υπάρχει σημαντική πρόοδος σε αυτό το θέμα.
Προκύπτουν πολλαπλές αναγνώσεις με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό, όμως καταλήγουν όλες να κινούνται γύρω από 2 άξονες. Πρώτον το ζήτημα της σωστής εκπαίδευσης και κατάρτισης των σωμάτων ασφαλείας και δεύτερον την ανάγκη για περαιτέρω θωράκιση σε νομοθετικό και θεσμικό επίπεδο από πράξεις βίας.

Κύριε Υπουργέ που είχατε την τύχη να μαθητεύσετε παλιότερα δίπλα σε λαμπρές προσωπικότητες και να ασκείτε Υπουργικό αξίωμα, σε εποχές που η μια κατάκτηση σε επίπεδο δικαιωμάτων και θεσμών ακολουθούσε την άλλη, είναι τώρα η ευκαιρία σας να πράξετε το σωστό. Σε φαινόμενα βίας και τραμπουκισμού απέναντι σε παιδιά δεν αρκούν τα λόγια. Για να συνεχίσουν να ονειρεύονται τα μικρά αγόρια και κορίτσια της Δυτικής πλευράς της Αττικής ότι μια μέρα μπορεί να σώσουν τον κόσμο και ότι το μέλλον τους δεν είναι προδιαγεγραμμένο.